Αυτή η προβεβλημένη ΄΄επιτυχία΄΄ ορισμένων που τόσο υποτασσόμαστε στο να δεχόμαστε, να καταναλώνουμε και να στηρίζουμε κοινωνικοπολιτικά, έχει ριζώσει τα ερείσματα της στην απόλυτη μειοδοσία σε άνωθεν συμφέροντα, κάτι που έρχεται μονάχα με τη δυστυχία και δυσπραγία ενός ολόκληρου ελληνικού λαού.
Είναι παράδοξο το λοιπόν να αβαντάρουμε τους δυνάστες μας:
Ίσως φαίνεται να αγαπήσαμε τις αλυσίδες μας και ως ζώντες σε ένα άλλο πλατωνικό σπήλαιο, καθώς δεχόμαστε εκείνους ως μόνη και ακλόνητη αλήθεια, γιατί το σκοτάδι του σπηλαίου είναι γλυκό για την ελαττωματική μας όραση μας, ενώ το φως που εισβάλει πληγώνει τα μάτια μας και θα παλέψουμε πολλές φορές για να διατηρήσουμε τα ΄΄προνόμια΄΄ της εθελοτυφλίας μας που τόσο αγαπήσαμε, σε μια καταστροφική σχέση.
Όμως πρέπει να κατανοήσουμε, πως μόνη μας ελπίδα είμαστε εμείς:
Οι απλοί πολίτες που θα βγουν μπροστά ανεξάρτητα για να διεκδικήσουν τις ζωές τους.
Τα επιτυχέστερα κινήματα άλλωστε στηρίχθηκαν σε απλούς πολίτες, γιατί μόνο κάτι το αληθινά πληβειακό είναι μοιραίο να νικήσει, καθώς δεν έχει πια τίποτε να χάσει.
Έτσι και εμείς οι Έλληνες.
Βγείτε μπροστά
"ΕΠΑΜ Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο"
