Μέσα στην αβεβαιότητα για το αύριο, στην οικονομική στενότητα, στο άγχος και την αγωνία της καθημερινότητας, υπάρχουν αθλητές και αθλήτριες όλων των σπορ που δίνουν τον δικό τους αγώνα σε ιδιαίτερες συνθήκες. Ιδρώνουν, πασχίζουν αγωνίζονται για αυτό που αγαπούν κάνοντας θυσίες και δίνοντας τον καλύτερο τους εαυτό.
Στην κατηγορία αυτή των παιδιών ανήκουν και οι κορασίδες του Βόλεϊ του Πιερικού που εδώ και δύο μήνες μέσα στον καύσωνα του καλοκαιριού έκαναν τεράστια προσπάθεια για την προετοιμασία και τη συμμετοχή στο πανελλήνιο πρωτάθλημα. Οι μόνιμες πρωταθλήτριες της ΕΣΠΕΜ, τηρώντας ευλαβικά το πρωτόκολλο που επιβάλλει η νέα τάξη πραγμάτων, με συνεχή self και rapid τεστ, χωρίς διακοπές, με αδιάκοπη προπόνηση και προσπάθεια, συμμετείχαν στην τελική φάση του πανελληνίου πρωταθλήματος.
Στον κρίσιμο αγώνα με αντίπαλο τον υποψήφιο πρωταθλητή Ελλάδας, Φιλαθλητικό Λάρισας, μάτωσαν κυριολεκτικά στον αγωνιστικό χώρο χάνοντας οριακά και στα τρία σετ (24-26, 21-25, 23-25).
Στη συνείδηση των υγιών ανθρώπων που αγαπούν τον αθλητισμό ανιδιοτελώς, με ρομαντισμό και συναίσθημα, τα κορίτσια του Πιερικού ανήκουν στις πρωταθλήτριες εκείνες που δεν χρειάζεται να πάρουν το στέμμα και την πρωτιά για να σε πείσουν για το ταλέντο τους. Η συμμετοχή σε τέτοιο επίπεδο αγώνων, με μηδαμινή στήριξη, παρά μόνο των ελάχιστων πιστών φίλων του αθλήματος. είναι αξιέπαινη και χρήζει προβολής, έστω από εμάς τους εναπομείναντες θιασώτες των ονείρων.
Τα κορίτσια του Κώστα Σαρρή, του προπονητή που εδώ και χρόνια προβάλλει με θετικό πρόσημο το Βόλεϊ της Κατερίνης, ανήκουν στην κατηγορία των αθλητριών που μας διδάσκουν ότι νικητής είναι όποιος συμμετέχει σε αγώνες με συνεχή κόπο, όραμα, καλλιεργώντας το σώμα και το πνεύμα του, αναγνωρίζοντας την ανωτερότητα του αντιπάλου στον αγωνιστικό χώρο.
Η Χρυσάνθη, η Κατερίνα, η Ελένη, η Έλενα, η Όλγα, η Ελευθερία, η Βασιλεία, η Σταματίνα, η Ηλιάνα, η Ελπίδα, η Μαρία, τιμούν αθόρυβα, εδώ και αρκετά χρόνια, τον Πιερικό και τον αθλητισμό της Κατερίνης.
Άξιες πρωταθλήτριες στις καρδιές μας οι Κορασίδες του Βόλεϊ του Πιερικού.
Γιάννης Τσαπουρνιώτης
