Το σχετικό ανακοινωθέν μετά την απόφαση έλεγε: «Το Υπουργικό Συμβούλιο στη σημερινή του συνέδρια αποφάσισε σε πρώτο χρόνο την ανάκληση ή μη ανανέωση ή μη έκδοση διαβατηρίων της Κυπριακής Δημοκρατίας σε αριθμό προσώπων, τα οποία είτε συμμετέχουν στο ούτω καλούμενο υπουργικό συμβούλιο του ψευδοκράτους, είτε αποτελούν μέλη της επιτροπής ανοίγματος Βαρωσίων και οι οποίοι με τις πράξεις ή και τις ενέργειες τους υπονομεύουν την κυριαρχία, την ανεξαρτησία, την εδαφική ακεραιότητα και την ασφάλεια της Κυπριακής Δημοκρατίας, κατ’ αντίθεση με τις πρόνοιες του Συντάγματος».
Ήταν καιρός η Κυπριακή Δημοκρατία να δείξει στην πράξη ότι δεν είναι εκλιπούσα, ότι υπάρχει, ζει και βασιλεύει. Με τέτοιες και άλλες πολλές παρόμοιες αποφάσεις, έπρεπε και πρέπει, όλοι οι Τουρκοκύπριοι να τίθενται έναντι των ευθυνών τους και αντιμέτωποι με την κατοχή και όχι να βολεύονται και να διευκολύνονται με δικές μας πράξεις και ενέργειες, ώστε να συνυπάρχουν με την κατοχή και να γίνονται συνυπεύθυνοι για την υπονόμευση της Κυπριακής Δημοκρατίας την οποία προκαλεί η κατοχή, σε αντίθεση και με το Σύνταγμα της Δημοκρατίας. Τέτοια αντικατοχικά μέτρα υπάρχουν πολλά, αλλά χρειάζεται πρώτα να επανατοποθετηθεί το Κυπριακό και να προγραμματιστεί αντικατοχική διαχείρισή του. Όσο δεν γίνεται αυτό θα πρέπει οι Ηγέτες μας να εξετάσουν και τις δικές τους ευθύνες σε ότι αφορά την υπονόμευση της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Γιατί να περιορίζεται η απόφαση αυτή στη σημερινή δραστηριότητα εγκάθετων της Άγκυρας, σε σχέση μόνο με την περίκλειστη περιοχή Αμμοχώστου; Μήπως οι πράξεις και ενέργειές όλων όσων υπηρέτησαν και υπηρετούν το παράνομο καθεστώς, ακόμη και των απλών Τουρκοκυπρίων πολιτών οι οποίοι σιωπηρά αποδέχονται τα κατοχικά δεδομένα δεν υπονομεύουν την Κυπριακή Δημοκρατία; Μήπως η επιδίωξή τους για λύση ΔΔΟ, ή ΔΔ-Συνομοσπονδίας δύο κυριάρχων Κρατών, δεν αποτελεί υπονόμευση της Κυπριακής Δημοκρατίας, σε αντίθεση με το Σύνταγμα;
Για να έχει, λοιπόν, αντίκρισμα η απόφαση αυτή, στη βάση που σωστά πάρθηκε, ότι δηλαδή οι τιμωρούμενοι ενεργούν κατά τρόπο που υπονομεύεται η Κυπριακή Δημοκρατία σε αντίθεση μάλιστα και με το Σύνταγμα της Δημοκρατίας, θα πρέπει η απόφαση να είναι μέρος μιας γενικής επανατοποθέτησης του Κυπριακού, σε καθαρά αντικατοχική βάση, με βασικούς άξονες, τις ακόλουθες πολιτικές πράξεις:
Να κληθούν οι Τουρκοκύπριοι να αποκηρύξουν τις αποσχιστικές ενέργειες στις οποίες η Τουρκία προβαίνει στα κατεχόμενα.
Να αποσυρθεί η έγκριση της Κυπριακής Δημοκρατίας που επιτρέπει στους εγκάθετους υπηρέτες της κατοχής, να έχουν οποιεσδήποτε επαφές στο εξωτερικό με οποιουσδήποτε ξένους αξιωματούχους, όπως ακριβώς ρητά προστάζουν, τα Ψηφίσματα 541 και 550 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ.
Να αποσυρθεί η έγκριση της Κυπριακής Δημοκρατίας σε κάθε μορφής συναλλαγών με το παράνομο καθεστώς, τόσο με τις ελεύθερες περιοχές, όσο και χώρες του εξωτερικού, όπως ακριβώς ρητά προστάζουν τα Ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας 541 και 550.
Να αποσυρθεί η έγκριση της Κυπριακής Δημοκρατίας στο άνοιγμα «γραφείων» του παράνομου καθεστώτος σε πλείστες Ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, τα οποία λειτουργούν ως προάγγελος πρεσβειών του εκεί και να ζητηθεί το κλείσιμό τους.
Να κλείσουν τα οδοφράγματα και να καταργηθεί ο Κανονισμός της πράσινης γραμμής,
Να αρνηθεί ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να συναντάται με αυτούς τους υπονομευτές της Δημοκρατίας εκτός και εντός Κύπρου.
Να καλούνται οι Τουρκοκύπριοι σε συστράτευση για αποκατάσταση της Διεθνούς Νομιμότητας που παραβιάστηκε το 1974, με στόχο την απελευθέρωση, επανένταξή τους ως νόμιμων και πολιτικά ισοτίμων πολιτών, στις τάξεις της Κυπριακής Δημοκρατίας και επιστροφή τόσο αυτών, όσο και εμάς στα σπίτια και τις περιουσίες μας.
