Μετά το πέρας με τους συνεργάτες μπροστά στο έργο.
|
Κύριε Ξενόπουλε πόσο σημαντικό είναι για σας να
κάνετε ένα ψηφιδωτό έργο για το
Πατριαρχείο Αλεξανδρείας;
Είναι όντως σημαντικό και όχι μόνο για το πρόσφατο
ψηφιδωτό. αλλά για όλη την συνεργασία μου με το Πατριαρχείο και το κυριότερο να
συνεργάζεσαι με τον ίδιο τον Πατριάρχη.
Είναι δε και πολύ βαριά η ευθύνη το να αναλαμβάνεις ένα έργο
από τον ίδιο τον Πατριάρχη.
Βέβαια όταν αναλαμβάνεις ένα έργο πάντα έχεις την ευθύνη,
όμως στην συγκεκριμένη περίπτωση, το να
σε εμπιστεύεται ο Πατριάρχης , τα πράγματα δυσκολεύουν και η όλη εργασία επιφορτίζεται και με άγχος.
Είναι δυνατόν κ. Ξενόπουλε με τόση εμπειρία χρόνων πάνω στον
χώρο της τέχνης να έχετε ακόμη άγχος;
Η « εμπειρία» όπως επισημάνατε , σε καθιστά
ακόμα πιο υπεύθυνο. Δεν πρέπει ποτέ η «εμπειρία» να σε κάνει να ξενοιάζεις. Γιατί ένα λάθος σε
έναν μη έμπειρο είναι συγχωρητέο, αλλά ένα λαθάκι σε έναν έμπειρο, όπως είπατε,
δεν είναι λαθάκι, αλλά τεράστιο λάθος που το δημιουργεί η σιγουριά του
έμπειρου.
Πόσος χρόνος χρειάσθηκε για να γίνει το ψηφιδωτό και αν
δυσκολευτήκατε σε κάτι;
Ένα έργο ψηφιδωτού είναι
χρονοβόρο. Δεν είναι να κάνεις μία εικόνα με χρώματα ή μία τοιχογραφία.
Όμως η γνώση της αγιογραφίας
και του πινέλου, βοηθά στο να μπορείς με την πέτρα να αποδώσεις όγκους και
πλαστικότητα στο ψηφιδωτό. Χρειάσθηκαν πέντε μήνες για την ολοκλήρωση του
έργου, έργο μεγέθους σχεδόν 12τμ .
Είναι δύσκολο ως έργο και ως
εργασία. Θέλει υπομονή, αντίληψη, αλλά θέλει και γερή μέση.
Στο συγκεκριμένο ψηφιδωτό
είχαμε την εξής δυσκολία που ήταν και η πιο βασική. Μέσα στην σύνθεση, γιατί
ήταν σύνθεση και όχι αντιγραφή από κάπου αλλού, υπήρχαν τρία πρόσωπα, πέραν του
Αγίου Γεωργίου. Του Πατριάρχου και Πάπα Αλεξανδρείας κ. κ. Θεοδώρου του Β’ και
των δωρητών , κ. Αθανασίου Μαρτίνου και της συζύγου του Μαρίνης.
Οπότε από την στιγμή που
έπρεπε να κάνουμε πορτραίτα ,θα έπρεπε
να έχουν και ομοιότητα. Και είναι άλλο να κάνεις πορτραίτο με χρώματα
και τελείως διαφορετικό με πέτρες.
Το
έργο αυτό το κάνατε μόνος σας ή έχετε και συνεργάτες;
Χρόνια τώρα έχω συνεργάτες.
Οι οποίοι με βοηθούν στο 30 % και το
υπόλοιπο μέρος της εργασίας μένει στα χέρια μου. Αυτό γίνεται για τον εξής
λόγο… ένα έργο για να λέγεται δικό σου και το υπογράφεις, θα πρέπει να έχεις
δημιουργήσει το μεγαλύτερο μέρος και
έτσι παραμένει το έργο δικό σου.
Στα δικά τους έργα αν
χρειαστεί να βοηθήσω, τότε τους βοηθώ κι εγώ στο 30% περίπου.
Στο έργο όμως αυτό
κύριος συνεργάτης που είχε ίδιο ποσοστό
βάρους με μένα, ήταν ο γιός μου
Χρυσόστομος, ο οποίος τελείωσε την Πανεπιστημιακή Σχολή Ιωαννίνων « Πλαστικών
Τεχνών και Επιστημών Τέχνης» .
Με βοήθησαν και οι άλλοι
συνεργάτες μου και σε άλλη ευκαιρία αξίζει να τους παρουσιάσω έναν ένα
ξεχωριστά , ή όλους μαζί ως ομάδα. Αυτό, γιατί δεν μου αρέσει να μένουν στην
αφάνεια!
Τελειώνοντας θα
θέλατε να πείτε κάτι τελευταίο;
Δεν θα ήθελα να κλείσω την
συζήτηση στην συνάντηση μας αυτή χωρίς να ευχαριστήσω τον Μακαριότατο
Πάπα και Πατριάρχη Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ. κ. Θεόδωρο τον Β’, γιατί , την ευκαιρία να φανεί το έργο μας την ημέρα της εορτής του Αγίου
Γεωργίου και των Θυρανοιξίων , μας την
έδωσε ο ίδιος. Ήταν συγκινητικό για ότι
ζήσαμε εκεί κατά την τοποθέτηση του έργου, από την φιλοξενία του ηγουμένου της
Μονής του αγίου Γεωργίου, Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πηλουσίου κ. Νήφωνος
,μέχρι και το πέρας των εκδηλώσεων.
Σας ευχαριστώ και εσάς που
για μια ακόμη φορά μας επισκέπτεστε στον χώρο μας .
Στην αυλή του Αγίου Γεωργίου Καϊρου οι
Ιωάννης Λοτζανιώτης και Κων/νος Τζιτζιλής
|