Μας προκαλεί θλίψη οποιαδήποτε σύγκριση με άλλες πόλεις -κυρίως της Μακεδονίας- με τις οποίες συναγωνιζόμαστε σε ομαδικά αθλήματα, στο θέμα των αθλητικών εγκαταστάσεων. Γειτονικές πόλεις όπως η Βέροια, η Νάουσα, τα Γρεβενά, επενδύουν στον αθλητισμό με σύγχρονες εγκαταστάσεις, ανακαινίζουν και δυστυχώς για εμάς, κερδίζουν συνεχώς πόντους μεγαλώνοντας την ποιοτική διαφορά σε ότι έχει να κάνει στις υποδομές που προσφέρουν οι συγκεκριμένοι Δήμοι στους αθλητικούς συλλόγους.
Και ύστερα αναρωτιόμαστε γιατί η τάδε γειτονική ομάδα αγωνίζεται στην Α΄ κατηγορία, γιατί παίρνει κύπελλα και πρωταθλήματα, γιατί τα τμήματα υποδομών της αναδεικνύονται ως κορυφαία...
Στον Δήμο Κατερίνης, συζητάμε ακόμη πώς θα αλλάξουμε καμία καμένη λάμπα, αν θα ανοίξουμε στον τάδε αγώνα την θέρμανση και τα ζεστά νερά, για το πώς θα κλείσουμε καμία τρύπα στην σκεπή που στάζει (αυτό το συζητάμε ακόμα...) και να σκύβουμε το κεφάλι μας για να μην το χτυπήσουμε μπαίνοντας στην... τουαλέτα του γηπέδου!!!
Αθλητικοί σύλλογοι που θέλουν να φέρουν παιδιά κοντά στον αθλητισμό, δεν ξέρουν πού να τα προπονήσουν, αφού οι ώρες προπόνησης π.χ. στο Β΄ ΔΑΚ είναι σπαζοκεφαλιά για τους υπεύθυνους των συλλόγων, μιας που υπάρχει απίστευτος συνωστισμός από πληθώρα συλλόγων που κάνουν προπονήσεις. Άντε καλά και ένας σύλλογος έκανε εγγραφές λέμε τώρα 50 παιδιών. Πού θα τα προπονεί;
Τελευταίο φωτεινό παράδειγμα Δήμου που επενδύει στον αθλητισμό αυτό της γειτονικής μας Βέροιας που όχι μόνο τοποθέτησε υπερσύγχρονο δάπεδο (Taraflex), μετέφερε και το προηγούμενο σε Γυμνάσιο της πόλης δημιουργώντας ένα ακόμα γήπεδο με προδιαγραφές Handball. Πώς λοιπόν να μην πάει μπροστά π.χ. το χάντμπολ (χειροσφαίριση) στην Βέροια;
* Φωτογραφία επικεφαλίδας: Κλειστό γυμναστήριο Β΄ ΔΑΚ, όταν βρέχει...
