Άνθρωπε, εσύ που με κοιτάς,
Στις πίκρες μου, μη σταματάς,
Συνέχισε το διάβα σου, γοργά,
Θα βρω κουράγιο να σταθώ ,
στα πόδια μου ξανά.
Στο περιθώριο της ζωής, δεν θέλω εγώ να μείνω,
Τα όνειρα που έφτιαξα, σιγά-σιγά να σβήνω.
Θα προσπαθήσω απ’την αρχή ,σελίδα να αλλάξω,
Καινούργιο κόσμο αληθινό, αν θα μπορώ ,θα φτιάξω,
Και τον παλιό τον ψεύτικο, για πάντα να διαγράψω.
Θα προσπαθήσω, όσο μπορώ, τον χρόνο, πίσω να γυρίσω,
Και τις δυσάρεστες στιγμές, απ’το μυαλό, να σβήσω.
Θα αγωνιστώ, κάθε στιγμή, κομπάρσος, δεν θα γίνω,
Στο περιθώριο της ζωής, δεν θα κρυφτώ, δεν πρέπει εδώ να μείνω.
Χαρές πολλές ,δεν γεύτηκαν ,οι άνθρωποι, κοντά μου,
Κουράστηκαν-με ανέχτηκαν, ΕΓΩ, να ζήσω τα όνειρά μου.
ΘΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΩ,ΥΠΟΣΧΟΜΑΙ,
Τα σφάλματα που έκανα ,να μην τα ξανακάνω,
Αγαπημένα πρόσωπα, ποτέ να μην πικράνω.
ΝΙΚΟΣ ΧΑΛΕΠΛΗΣ.
