Οι…θριαμβευτές των Πρεσπών σκοπιανοί ασκούν σήμερα υπέρτατο δημοκρατικό δικαίωμά τους τη συμμετοχή τους σε Δημοψήφισμα. Το ότι οι αλβανοσλάβοι γείτονες καλούνται στις κάλπες να εγκρίνουν, ή να απορρίψουν τη συμφωνία Τσίπρα-Ζάεφ τιμά την ηγεσία τους...
Ενώ συνιστά ντροπή για τις δικές μας πολιτικές ηγεσίες, την συμπολίτευση που το «στρίβει διά του αρραβώνος» και την αντιπολίτευση που διστάζει ακόμη να υψώσει σημαία της το Δημοψήφισμα!
Στο μεταξύ ο Ζάεφ κάθε μέρα που περνάει όλο και περισσότερο εξοκείλλει, παρεκτρέπεται, αποχαλινώνεται, στον ψευδομακεδονισμό του. Έχοντας δίπλα του πάνδημη σχεδόν την ηγεσία της Δύσεως (ακόμη και τους κατεψυγμένους τύπου Μπους) κομπάζει ότι η ψευδώνυμη «Μακεδονία» του είναι μία, ενώ των άλλων είναι Βόρεια Ελλάδα και Δυτική Βουλγαρία. Επαίρεται ότι «Πενς και Μακρόν επιβεβαίωσαν ότι έχουμε ένα κράτος, έναν “μακεδονικό ” λαό και μία “μακεδονική” γλώσσα που αναγνωρίζεται από όλο τον κόσμο»!
Η ούτως ή άλλως ετεροβαρής και εθνικά προδοτική συνθήκη των Πρεσπών παρουσιάζεται με προκλητική αναίδεια από τον Ζάεφ και τα φερέφωνά του. Οι ημέτεροι πρωτεργάτες της τηρούν αιδήμονα σιγήν και έναντι του αυθάδους σκοπιανού, αλλά και έναντι των «χαζοχαρούμενων» δυτικών αρχηγών κρατών και υψηλόβαθμων αξιωματούχων.
Πού είναι η εξωτερική μας πολιτική; Να ενημερώσει τους ξένους, να αποτρέψει μοιραία ολισθήματά τους, να τους πει την αλήθεια, να τους επαναφέρει στην τάξη και εν πάση περιπτώσει να προστατέψει τα ελληνικά κεκτημένα. Υπάρχει στρατηγικός σχεδιασμός και κάποιος οδικός χάρτης που να υπηρετεί τους θεμελιώδεις εθνικούς μας στόχους; Υψώνονται ανοιχτά μέτωπα, πέραν του μόνιμου τουρκικού, μπάχαλο γίνεται με το σκοπιανό, ενώ ανοίγει με τσάμικο το αλβανικό. Το Εθνικό Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής δεν συνήλθε εδώ και 14 μήνες.
Ένα μόνιμο Συμβούλιο εθνικής Ασφαλείας είναι ακόμη ευχή ανεκπλήρωτη. Λείπει ένα σοβαρό όργανο θεσμικό, το οποίο να παράγει αφ’ ενός και να παρακολουθεί και να ελέγχει εφ’ ετέρου την παραγόμενη εξωτερική πολιτική. Προτείνεται ήδη με νομοσχέδιο κάτι ανάλογο. Να ολοκληρωθεί το συντομότερο. Αλλιώς θα συνεχίσουν να αυτοσχεδιάζουν οι Κοτζιάδες.
Η Μόρια προκαλεί αποτροπιασμό. Αλλά μεγαλύτερο αποτροπιασμό πρέπει να προκαλούν τα ανοικτά σύνορα. Και ακόμη περισσότερο αυτός ο αποτροπιασμός πρέπει να αντανακλά στους μεγαλόσχημους του πλανήτη, που αντί να εγγυώνται θεσμούς και δημοκρατίες και ανάπτυξη στις χώρες προέλευσης των δυστυχών (λαθρο)μεταναστών θάλπουν δι’ ίδια συμφέροντα τον αυτοξεριζωμό τους και αφήνουν να λεηλατηθούν οι πατρίδες τους.
Ξιφουλκεί κατά παντός ελληνικού ο ψευδομουφτής της Ξάνθης κραδαίνοντας τις 18.000 ψήφους της μειονότητας - φανταζόμενος ότι και τους έχει στο τσεπάκι του:
«Εμείς πλέον σε αυτή τη κοινότητα μάθαμε να κινούμαστε από κοινού. Ως Ξάνθη σε περίπτωση που θέλουμε, μπορούμε να κατευθύνουμε περίπου 18.000 ψήφους στο κόμμα που θέλουμε (…) Εμείς ως μειονότητα με τους ψήφους μας δώσαμε μεγάλη στήριξη στον κ. Τσίπρα. Δεν θέλουμε αυτή η στήριξη να επιστρέψει ως χαστούκι».
Και η … απαραίτητη απειλή:
«Αφού το ελληνικό κράτος θέλει αντίδραση, θα έρθει ο καιρός της αντίδρασης»!!!
Τελικά όταν δεν αντιδρά το κράτος στις έκνομες αθλιότητες κάποιων, αντιδρά το … παρακράτος των ψευδομουφτήδων.
Η κυβέρνηση έχει άλλες προτεραιότητες. Για την ώρα με διάφορα τρικ φουσκώνει το πλεόνασμα σε υπερπλεόνασμα. Πώς; Αναστέλλει τις δημόσιες επενδύσεις, καθυστερεί τα επιδόματα, παγώνει τις επιστροφές φόρων. Ταχυδακτυλουργικές μέθοδοι…
Ο Ρωμαίος μιμογράφος Δέκιμος Λαβέριος (106-43 π.Χ.) έκανε μια διαχρονικής αξίας έκκληση στους συμπολίτες του άκρως επίκαιρη διά τα καθ΄ ημάς: «Porro Quirites, libertatem perdimus!»(Ξυπνήστε πολίτες, χάνουμε τη λευτεριά μας!).
Χρειαζόμαστε πολύ τέτοια αφυπνιστικά μηνύματα -καμπανάκια. Παρακολουθούμε την ανάλυση τού Thomas Franc. Τα είπε αγγλιστί στους συμπατριώτες του αμερικανούς και τα επανέλαβε γαλλιστί για τους ευρωπαίους με τον εύγλωττο τίτλο Pourquoi les riches votent a gauche = Γιατί οι πλούσιοι ψηφίζουν Αριστερά? Αυτή η επισήμανση ταιριάζει απόλυτα σε εμάς.
Εύστοχο σχόλιο του μεταφραστή: «Ο σύγχρονος στρατευμένος αριστερός βρίσκεται στους αντίποδες του βυζαντινού στρατευμένου: Εκείνος εντασσόμενος στη Διοικούσα Εκκλησία ή στον μοναχισμό μοίραζε την περιουσία του στους φτωχούς. Ετούτος, δημιούργημα των «Φώτων», λατρεύει τον εαυτό του και κρύβει τη σκληροκαρδία του ανάγοντας το πρόβλημα της φτώχειας αποκλειστικά σε υπόθεση του κράτους. Έτσι μπορεί να θησαυρίζει, να έχει καταθέσεις στο εξωτερικό, να επενδύει σε “αρπακτικά” όπως η Black Rock κ.τ.τ…».
Ο συγγραφέας «ανακρίνεται» από δημοσιογράφους τής Figaro. Ιδού ένα χαρακτηριστικό δείγμα γραφής:
Ερώτηση:«Είναι η νεοφιλελεύθερη αριστερά που ευθύνεται για τη θεαματική αύξηση των λαϊκιστικών κομμάτων;»
Απάντηση: «Ξεκάθαρα έχουν εγκαταλείψει τα συμφέροντα της εργατικής τάξης. Όταν ο Μπιλ Κλίντον το έκανε για πρώτη φορά, θεωρήθηκε μια ιδιοφυής απόφαση, ένα είδος φωτισμένου φιλελευθερισμού για τον 21ο αιώνα. Οι Δημοκρατικοί έχουν ταυτιστεί με τους δημιουργικούς τομείς όπως η Wall Street και η Silicon Valley, με τους νικητές της κοινωνίας. Οι Clinton & Co εφεύραν την αριστερά των πλουσίων. Και το έκαναν με βάση το λαμπρό δόγμα ότι τα μέλη των εργατικών τάξεων δεν είχαν να πάνε “πουθενά αλλού”, κανέναν άλλο να ψηφίσουν. Το έργο των δεξιών λαϊκιστών είναι να προσφέρουν στους ανθρώπους αυτούς έναν άλλο χώρο για να πάνε».(Ο σχολιασμός και η μετάφραση του παραθέματος τού Ε. Νιάνιου).
«Καιρός τού ποιήσαι»!
*ΣΤΕΛΙΟΣ ΠΑΠΑΘΕΜΕΛΗΣ
Ενώ συνιστά ντροπή για τις δικές μας πολιτικές ηγεσίες, την συμπολίτευση που το «στρίβει διά του αρραβώνος» και την αντιπολίτευση που διστάζει ακόμη να υψώσει σημαία της το Δημοψήφισμα!
Στο μεταξύ ο Ζάεφ κάθε μέρα που περνάει όλο και περισσότερο εξοκείλλει, παρεκτρέπεται, αποχαλινώνεται, στον ψευδομακεδονισμό του. Έχοντας δίπλα του πάνδημη σχεδόν την ηγεσία της Δύσεως (ακόμη και τους κατεψυγμένους τύπου Μπους) κομπάζει ότι η ψευδώνυμη «Μακεδονία» του είναι μία, ενώ των άλλων είναι Βόρεια Ελλάδα και Δυτική Βουλγαρία. Επαίρεται ότι «Πενς και Μακρόν επιβεβαίωσαν ότι έχουμε ένα κράτος, έναν “μακεδονικό ” λαό και μία “μακεδονική” γλώσσα που αναγνωρίζεται από όλο τον κόσμο»!
Η ούτως ή άλλως ετεροβαρής και εθνικά προδοτική συνθήκη των Πρεσπών παρουσιάζεται με προκλητική αναίδεια από τον Ζάεφ και τα φερέφωνά του. Οι ημέτεροι πρωτεργάτες της τηρούν αιδήμονα σιγήν και έναντι του αυθάδους σκοπιανού, αλλά και έναντι των «χαζοχαρούμενων» δυτικών αρχηγών κρατών και υψηλόβαθμων αξιωματούχων.
Πού είναι η εξωτερική μας πολιτική; Να ενημερώσει τους ξένους, να αποτρέψει μοιραία ολισθήματά τους, να τους πει την αλήθεια, να τους επαναφέρει στην τάξη και εν πάση περιπτώσει να προστατέψει τα ελληνικά κεκτημένα. Υπάρχει στρατηγικός σχεδιασμός και κάποιος οδικός χάρτης που να υπηρετεί τους θεμελιώδεις εθνικούς μας στόχους; Υψώνονται ανοιχτά μέτωπα, πέραν του μόνιμου τουρκικού, μπάχαλο γίνεται με το σκοπιανό, ενώ ανοίγει με τσάμικο το αλβανικό. Το Εθνικό Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής δεν συνήλθε εδώ και 14 μήνες.
Ένα μόνιμο Συμβούλιο εθνικής Ασφαλείας είναι ακόμη ευχή ανεκπλήρωτη. Λείπει ένα σοβαρό όργανο θεσμικό, το οποίο να παράγει αφ’ ενός και να παρακολουθεί και να ελέγχει εφ’ ετέρου την παραγόμενη εξωτερική πολιτική. Προτείνεται ήδη με νομοσχέδιο κάτι ανάλογο. Να ολοκληρωθεί το συντομότερο. Αλλιώς θα συνεχίσουν να αυτοσχεδιάζουν οι Κοτζιάδες.
Η Μόρια προκαλεί αποτροπιασμό. Αλλά μεγαλύτερο αποτροπιασμό πρέπει να προκαλούν τα ανοικτά σύνορα. Και ακόμη περισσότερο αυτός ο αποτροπιασμός πρέπει να αντανακλά στους μεγαλόσχημους του πλανήτη, που αντί να εγγυώνται θεσμούς και δημοκρατίες και ανάπτυξη στις χώρες προέλευσης των δυστυχών (λαθρο)μεταναστών θάλπουν δι’ ίδια συμφέροντα τον αυτοξεριζωμό τους και αφήνουν να λεηλατηθούν οι πατρίδες τους.
Ξιφουλκεί κατά παντός ελληνικού ο ψευδομουφτής της Ξάνθης κραδαίνοντας τις 18.000 ψήφους της μειονότητας - φανταζόμενος ότι και τους έχει στο τσεπάκι του:
«Εμείς πλέον σε αυτή τη κοινότητα μάθαμε να κινούμαστε από κοινού. Ως Ξάνθη σε περίπτωση που θέλουμε, μπορούμε να κατευθύνουμε περίπου 18.000 ψήφους στο κόμμα που θέλουμε (…) Εμείς ως μειονότητα με τους ψήφους μας δώσαμε μεγάλη στήριξη στον κ. Τσίπρα. Δεν θέλουμε αυτή η στήριξη να επιστρέψει ως χαστούκι».
Και η … απαραίτητη απειλή:
«Αφού το ελληνικό κράτος θέλει αντίδραση, θα έρθει ο καιρός της αντίδρασης»!!!
Τελικά όταν δεν αντιδρά το κράτος στις έκνομες αθλιότητες κάποιων, αντιδρά το … παρακράτος των ψευδομουφτήδων.
Η κυβέρνηση έχει άλλες προτεραιότητες. Για την ώρα με διάφορα τρικ φουσκώνει το πλεόνασμα σε υπερπλεόνασμα. Πώς; Αναστέλλει τις δημόσιες επενδύσεις, καθυστερεί τα επιδόματα, παγώνει τις επιστροφές φόρων. Ταχυδακτυλουργικές μέθοδοι…
Ο Ρωμαίος μιμογράφος Δέκιμος Λαβέριος (106-43 π.Χ.) έκανε μια διαχρονικής αξίας έκκληση στους συμπολίτες του άκρως επίκαιρη διά τα καθ΄ ημάς: «Porro Quirites, libertatem perdimus!»(Ξυπνήστε πολίτες, χάνουμε τη λευτεριά μας!).
Χρειαζόμαστε πολύ τέτοια αφυπνιστικά μηνύματα -καμπανάκια. Παρακολουθούμε την ανάλυση τού Thomas Franc. Τα είπε αγγλιστί στους συμπατριώτες του αμερικανούς και τα επανέλαβε γαλλιστί για τους ευρωπαίους με τον εύγλωττο τίτλο Pourquoi les riches votent a gauche = Γιατί οι πλούσιοι ψηφίζουν Αριστερά? Αυτή η επισήμανση ταιριάζει απόλυτα σε εμάς.
Εύστοχο σχόλιο του μεταφραστή: «Ο σύγχρονος στρατευμένος αριστερός βρίσκεται στους αντίποδες του βυζαντινού στρατευμένου: Εκείνος εντασσόμενος στη Διοικούσα Εκκλησία ή στον μοναχισμό μοίραζε την περιουσία του στους φτωχούς. Ετούτος, δημιούργημα των «Φώτων», λατρεύει τον εαυτό του και κρύβει τη σκληροκαρδία του ανάγοντας το πρόβλημα της φτώχειας αποκλειστικά σε υπόθεση του κράτους. Έτσι μπορεί να θησαυρίζει, να έχει καταθέσεις στο εξωτερικό, να επενδύει σε “αρπακτικά” όπως η Black Rock κ.τ.τ…».
Ο συγγραφέας «ανακρίνεται» από δημοσιογράφους τής Figaro. Ιδού ένα χαρακτηριστικό δείγμα γραφής:
Ερώτηση:«Είναι η νεοφιλελεύθερη αριστερά που ευθύνεται για τη θεαματική αύξηση των λαϊκιστικών κομμάτων;»
Απάντηση: «Ξεκάθαρα έχουν εγκαταλείψει τα συμφέροντα της εργατικής τάξης. Όταν ο Μπιλ Κλίντον το έκανε για πρώτη φορά, θεωρήθηκε μια ιδιοφυής απόφαση, ένα είδος φωτισμένου φιλελευθερισμού για τον 21ο αιώνα. Οι Δημοκρατικοί έχουν ταυτιστεί με τους δημιουργικούς τομείς όπως η Wall Street και η Silicon Valley, με τους νικητές της κοινωνίας. Οι Clinton & Co εφεύραν την αριστερά των πλουσίων. Και το έκαναν με βάση το λαμπρό δόγμα ότι τα μέλη των εργατικών τάξεων δεν είχαν να πάνε “πουθενά αλλού”, κανέναν άλλο να ψηφίσουν. Το έργο των δεξιών λαϊκιστών είναι να προσφέρουν στους ανθρώπους αυτούς έναν άλλο χώρο για να πάνε».(Ο σχολιασμός και η μετάφραση του παραθέματος τού Ε. Νιάνιου).
«Καιρός τού ποιήσαι»!
*ΣΤΕΛΙΟΣ ΠΑΠΑΘΕΜΕΛΗΣ
Πρόεδρος Δημοκρατικής Αναγέννησης
