Πολλές στιγμές στην
καθημερινότητα μας τυγχάνει να συλλαμβάνουμε τον εαυτό μας να ψεύδεται,
συνειδητά ή ασυνείδητα. Ένα ψεματάκι μικρό ή μεγάλο συνοδεύει την ζωή μας και
τείνει συχνά να υπερβεί επικίνδυνα την αλήθεια.
Στην σκληρή πραγματικότητα
που βιώνουμε ως άνθρωποι και ως Έλληνες, αναζητούμε την αλήθεια για να
εντοπίσουμε τα λάθη μας, να διδαχτούμε απ’ αυτά, να αποφύγουμε την επανάληψη
τους, να ακολουθήσουμε τη σωστή πορεία. Όμως στην εποχή της διαφθοράς και της
διαπλοκής το ψέμα συντηρείται και καλλιεργείται σε τέτοιο βαθμό ώστε να
αποτελεί και τρόπο ζωής ακόμη.
Κι αν δεχτούμε ότι
επιβάλλεται, ως ένα βαθμό, για ψυχολογικούς λόγους, να αποκρύψουμε την αλήθεια
από συνανθρώπους μας που ταλαιπωρούνται από σοβαρές ασθένειες, ή για κάποιες
έκτακτες, αναγκαίες καταστάσεις, ή αν ανεχόμαστε τα παιδικά, αθώα ψέματα, σε
καμιά περίπτωση δεν δικαιολογείται το ψέμα να κρύβει την αλήθεια και να
σκλαβώνει την ψυχή μας σε αδιέξοδα που οδηγούν στην καταστροφή.
Η ευθύτητα, η ειλικρίνεια, η
ντομπροσύνη απουσιάζουν γιατί μάθαμε να συναλλασσόμαστε με απατηλά «συμβόλαια»
που μας ξεγελούν πρόσκαιρα και φθείρουν διαχρονικά τον εσωτερικό μας κόσμο.
Ακόμη κι αν σφάλλουμε και το αναγνωρίζουμε μέσα μας, εντούτοις δύσκολα
μετανοούμε. Την αλήθεια που μας δίδαξε ο Χριστός την αγνοούμε παντελώς χωρίς να
σεβόμαστε το δίκαιο, ανοίγοντας έτσι το δρόμο προς το κακό. Το ψέμα και το κακό
ταυτίζονται πολλές φορές και
συγκρούονται με την αλήθεια και την καλοσύνη σε ένα πόλεμο με αμέτρητα, αθώα
ανθρώπινα θύματα.
Το «σύστημα» μπορεί να μας
παρέσυρε σε αυτή την πορεία της φθοράς και της παρακμής αλλά ελαφρυντικά δεν
υπάρχουν όταν είμαστε γνώστες της αλήθειας και την αποκρύπτουμε γιατί είμαστε
βολεμένοι στα ψεύτικα όνειρα με τα οποία παραμυθιαζόμαστε εδώ και δεκαετίες.
«Φοβάμαι να πω την αλήθεια…»,
είναι μια συχνή φράση του κοντινού μας περίγυρου.
Με τον τρόπο που οικοδομήθηκε
η κοινωνία μας η αλήθεια αποτελεί την εξαίρεση, που όταν ειπωθεί, ο
υπερασπιστής της θα υποστεί και τις ανάλογες συνέπειες.
Είναι τραγικό να έχουμε
εγκλωβιστεί, να έχουμε συμβιβαστεί τόσο απλά και εύκολα σε αυτήν την απίστευτη
παγίδα που ευνοεί το κακό να απλώνεται και να αποτελεί τον απόλυτο εξουσιαστή
του κόσμου μας.
Αν δεν αναζητήσουμε ελπίδα
από την αλήθεια, αν δεν επιδιώξουμε το καλό, αν δεν ανταμείψουμε το θάρρος της
γνώμης και της ειλικρίνειας, άραγε τότε που οδηγούμαστε; Υπάρχει μέλλον για την
ανθρωπότητα, για την Ελλάδα, για τα παιδιά που μεγαλώνουν, που αγωνιούν και
αναζητούν τίμιες απαντήσεις στα μεγάλα προβλήματα που βλέπουν μπροστά τους;
Το βέβαιο είναι πως με τα
ωραία ψέματα δεν μπορούμε να αισιοδοξούμε όσο κι αν δεν μας εξυπηρετούν οι
σκληρές αλήθειες. Άλλος λίγο κι άλλος πολύ, όλοι αποδειχτήκαμε ψεύτες.
Δύσκολη λέξη η αλήθεια αλλά
οφείλουμε να την αναζητούμε, να την εκφράζουμε και να την υπερασπιζόμαστε με
τόλμη και θάρρος.
Γιάννης Τσαπουρνιώτης
