Του Γιάννη Τσαπουρνιώτη
Διαβάζοντας πρόσφατα το βίο της Αγίας Αικατερίνης, μου κέντρισε την προσοχή το συνταίριασμα, το
αρμονικό δέσιμο της σοφίας και μόρφωσης της με το ήθος και τη σεμνότητα της.
Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά και το βιβλίο της Ε’ Δημοτικού,
η Αγία επαλήθευσε με τη ζωή της τα λόγια του Χριστού: «Σας στέλνω σαν πρόβατα
ανάμεσα σε λύκους».
Αν και καταγόταν από βασιλική γενιά ήταν λιτή, αγαπούσε τους
ανθρώπους και είχε βαθιά πίστη στο Χριστό. Διακρίθηκε για τη ρητορική της
νικώντας σε ρητορικούς αγώνες που οργάνωσε ο αυτοκράτορας Μαξιμιανός τους
καλύτερους 50 ρήτορες της Αλεξάνδρειας. Με το λόγο της η Αικατερίνη τους έπεισε
να αλλάξουν πίστη και να γίνουν χριστιανοί. Το θάρρος και την υπομονή της κατά
την ώρα του μαρτυρίου θαύμασε η γυναίκα του αυτοκράτορα. Έγινε κι αυτή
χριστιανή και θανατώθηκε μαζί με την Αικατερίνη.
Με τη δύναμη των λόγων και τη γενναιότητα της ψυχής η Αγία
Αικατερίνη υπερασπίστηκε την πίστη στο Χριστό και το πρόβατο νίκησε το λύκο.
«Δεν μας παρατάς στα προβλήματα μας με τα παραμύθια και τις
κουραστικές ρητορείες σου ανήθικε ηθικολόγε του 21ου αιώνα;». Είμαι βέβαιος πως
κάποιοι θα ενοχληθούν από το μήνυμα που επιθυμώ να εξωτερικευτεί μέσα από τις
λίγες γραμμές αυτού του κειμένου.
Αντιλαμβάνομαι, ως πρώτος μεταξύ των ανήθικων, το γεγονός
ότι ζούμε δύσκολες στιγμές που όμως είναι απόρροια πρώτιστα των ηθικών και
ακολούθως των οικονομικών ατασθαλιών του βίου μας.
Πάντοτε υπήρχαν λύκοι και πρόβατα. Οι λύκοι και σήμερα εξακολουθούν να έχουν τη
μορφή των αυτοκρατόρων που μαστιγώνουν, φυλακίζουν και οδηγούν σε μαρτυρικές
καταστάσεις τα πρόβατα όταν δεν σκύβουν το κεφάλι. Συχνά φέρουν και τον μανδύα
του σωστού χριστιανού που εκκλησιάζεται, κάνει μεγάλο σταυρό, καλές πράξεις και
ταυτόχρονα διατηρεί άριστες σχέσεις με το κατεστημένο.
Αλλά ο Ιησούς δεν θέλει τα πρόβατα υπάκουα, υπομονετικά και
συγκαταβατικά με τα ιδιοτελή και αυταρχικά κελεύσματα των λύκων. Δίδαξε και
επιθυμεί να λένε την αλήθεια με πίστη και θάρρος. Να αντιμετωπίζουν με καρτερία και υπομονή τα μαρτύρια που υποβάλλονται από τους
σύγχρονους λύκους. Και τα τελευταία χρόνια χιλιάδες αθώοι χριστιανοί έχασαν τη
ζωή τους με μαρτυρικό θάνατο στον πόλεμο της Συρίας και αλλού.
Η Αγία Αικατερίνη ήταν το πρόβατο που δεν φοβόταν το λύκο.
Εμείς δεν την μοιάζουμε σε τίποτα. Είμαστε φοβισμένα, άτολμα ανθρωπάκια που
κατεβάζουμε το κεφάλι και ούτε την αλήθεια του Ύψιστου δεν έχουμε το θάρρος να
αντιπαραβάλλουμε ως επιχείρημα απέναντι στις άδικες προσταγές των δυναστών μας.
Κι αυτοί οι δυνάστες, οι μεγάλοι, οι λύκοι, βρίσκουν καταφύγιο σε πολλά επίπεδα
του κοινωνικού μας βίου. Καταφέρνουν διαχρονικά να διατηρούν υψηλές θέσεις
έχοντας ως υποχείρια και υποτελή εκτελεστικά όργανα μικρά προβατάκια που με
τυφλή υπακοή και ανέχεια ανταμείβονται για να σιωπούν. Τα πρόβατα κωφεύουν
μπροστά στην αδικία και την ανισότητα και συχνά παίρνουν τη μορφή μικρού λύκου.
Άραγε αυτά είναι τα πρόβατα για τα οποία κάνει λόγο ο
Χριστός όταν απευθύνεται στους μαθητές του, στους ιεραπόστολους, στους κήρυκες
του ευαγγελίου και της χριστιανικής αλήθειας;
Αυτήν την αλήθεια εμείς μάλλον την κρύβουμε εντέχνως για να
μην μας κατασπαράξουν τα άγρια θηρία. Για να περνάμε ανώδυνα τις μέρες μας. Για
να εξασφαλίζουμε τα προς το ζην. Για να μην χάνουμε τα κεκτημένα. Αυτά δηλαδή
που δεν τα κατακτήσαμε ποτέ γιατί δεν είναι δικά μας αλλά του δημιουργού.
Δεν προσβάλλουμε κανέναν, ούτε βλασφημούμε αυτούς που μας
αφεντεύουν αν εκφράζουμε την αλήθεια. Κι αν χάσουμε την κοινωνική μας θέση, την
εργασία μας και τα υπάρχοντα μας; Εδώ είναι τα δύσκολα. Εδώ κρίνεται η τόλμη
και η αρετή.
Για να βγάλουμε τη δύναμη της αλήθειας από την ψυχή μας
πρέπει να ρισκάρουμε για τα ραπίσματα που έπονται. Ποιος θνητός μπορεί να
μαρτυρήσει σήμερα; Ποιος μπορεί να δείξει στο ελάχιστο το θάρρος της Αγίας
Αικατερίνης. Ναι, της Αγίας Αικατερίνης, της προστάτιδας της πόλης της
Κατερίνης που εορτάζει την 25η Νοεμβρίου.
Όποιος διαθέτει τη δύναμη να σηκώσει ένα δράμι από το
μαρτύριο της Αγίας ανήκει στους σύγχρονους μάρτυρες και μακάρι να ανοίξει το
δρόμο για να αποκαλυφτεί η αλήθεια που είναι κρυμμένη κάτω από την αφόρητη
πίεση των συμφερόντων των λύκων.
Γιάννης Τσαπουρνιώτης
