ΥΓ 1. Είναι μερικές φορές που δεν βρίσκεις λόγια να εκφράσεις
συναισθήματα και να περιγράψεις καταστάσεις.
Τότε το λόγο έχει η τέχνη (ποίηση, ζωγραφική, λογοτεχνία
κ.α.).
Προσπάθησα λοιπόν να εκφραστώ έτσι, αν και δεν διεκδικώ την
ιδιότητα του καλλιτέχνη.
Ξέρω επίσης ότι υπάρχει ο κίνδυνος της υπερβολής ( ιδιαίτερα
μετά τη μετριοπαθή ομιλία του ομιλητή της συγκέντρωσης) ή της μονομέρειας,
συμβαίνει αυτό στην τέχνη.
Όμως πήρα αυτό το ρίσκο, γιατί αυτό που προέχει είναι να
προβάλλουμε το κύριο, το σωστό, το δίκαιο και να το υπερασπίσουμε με κάθε προσωπικό,
εκλογικό ή και οικονομικό κόστος .
Το ζήτημα του κέντρου προσφύγων πουλάει, είναι εύπεπτο,
απλοϊκό στην επιφανειακή και μερική του κατανόηση, δεν έχει προσωπικά ρίσκα η αντίθεση σ' αυτό.
Σε εποχές παρακμής και κρίσης το παράλογο ντύνεται λογικό,
το άδικο σε δίκαιο, το δευτερεύον σε
κύριο και τότε πρέπει ν΄ αποφασίσεις με ποιον θα πας και ποιον θ' αφήσεις...
ΥΓ2. Το ερώτημα είναι
ρητορικό. Γιατί στελέχη της κυβέρνησης , μπροστά στις μεγάλες κινητοποιήσεις, προσπαθούν
ν' αλλάξουν την ατζέντα μέσα στο λαό? Χθες για την ποντιακή γενοκτονία , σήμερα
για το κέντρο προσφύγων, αύριο ;
