Μια ιδιαίτερη συναισθηματικά δραστηριότητα την 6 Μαρ 2016
έφθασε στο τέλος της αφήνοντας μας να προβληματιστούμε για το αν το βουνό είναι
ζωντανός οργανισμός που κινείται και σκέφτεται. Δεν υπερβάλλω κινείται και
σκέφτεται, απλά είναι τόσο διαφορετικοί οι ρυθμοί που το κάνει από τους δικούς
μας που εμείς δεν το αντιλαμβανόμαστε.
Σαν χθες οι εικόνες ανεύρεσης του πεσμένου Α/Φ ,σαν χθες από 19 Δεκ του 1997 μέχρι και Μεγάλη Εβδομάδα του 1998 ήταν , ατελείωτες οι ώρες βασανιστικής ,υπηρεσίας φύλαξης των συντριμμιών!!!! Κάθε φορά άλλες εικόνες ,άλλες μυρωδιές ,άλλα συναισθήματα ! Βρήκαμε τον ίδιο χώρο χωρίς ίχνος βίδας να μας υποδέχεται ήρεμα , να αναπαύεται κάτω από τις ψηλές κορυφές των Πιερίων. Τίποτε δεν μαρτυρούσε πλέον την τραγωδία της 17 Δεκ 1997 εκτός από τα εκκλησάκια υπέρ αναπαύσεως των αδικοχαμένων επιβατών. Τα πόδια συνέχισαν να κινούνται ρυθμικά, τα μπατόν να ανεβοκατεβαίνουν συνοδεύοντας τις κινήσεις των χεριών. Βρεθήκαμε στο βουνό των μουσών σε ένα ατέλειωτο παιχνίδι ανάμεσα στον μύθο και την πραγματικότητα. !!Η φύση φρόντισε να σκεπάσει τα πάντα !!
