ΚΑΤΕΡΙΝΗ, η πόλη μου, η αγκαλιά της αθωότητας μου,
Η κρυψώνα των παιδικών μου αναμνήσεων…
Η πόλη των παιδικών ερώτων μου…
Η βόλτα στο πάρκο των πρώτων κρυφών ραντεβού…
Τα πάρτι της αθωότητας, με τα βερμούτ της συμπυκνωμένης ευτυχίας..
Οι πρώτοι κτύποι στις φλέβες που έδιναν έναν έντονο ρυθμό στις νεανικές μας καρδιές…
Τα πάνω-κάτω στην Μεγάλου Αλεξάνδρου, με το βλέμμα να ψάχνει απεγνωσμένα στην απέναντι πλευρά, την αδελφή ψυχή…
Το παλιό λεωφορείο για την παραλία τα καλοκαίρια… ξυπόλητοι ατελείωτες ώρες, στην αμμουδιά..τα ονειρεμένα καλοκαιρινά δειλινά..μέχρι ναρθεί το ξημέρωμα και εμείς αποκαμωμένοι να ξεκινάμε μια καινούργια μέρα και τα όνειρα μας πάλι από την αρχή.
Oι κάτοικοι της πόλης μου, οι Γηγενείς-οι Μικρασιάτες-οι Πόντιοι, όλοι μαζί και καθένας ξεχωριστά, που μεγαλούργησαν ,καθένας από το δικό του μετερίζι…
ΚΑΤΕΡΙΝΗ….Η ΠΟΛΙΣ ΜΟΥ…ΟΙ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΜΟΥ…Η ΖΩΗ ΜΟΥ..
ΝΙΚΟΣ ΧΑΛΕΠΛΗΣ.
