ΣΤΗΝ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ, ΙΩΑΝΝΗ ΧΑΛΕΠΛΗ (ΣΤΗΝ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ), ΠΟΥ ΗΤΑΝ Ο ΠΡΩΤΟΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΠΟΥ ΕΚΑΝΕ ΤΟΝ ΓΥΡΟ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΑΠΟ ΤΟ 1938 ΕΩΣ ΤΟ 1963...
ΟΠΟΤΕ ΚΑΙ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΕΝΑ ΣΟΒΑΡΟ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΟ, ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΒΑΡΕΛΙ ΕΚΤΕΛΩΝΤΑΣ ΕΝΑ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ ΑΚΡΟΒΑΤΙΚΟ ΜΕ ΤΗΝ ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ.
Αρχίζει η παράσταση, σιγή επικρατεί,
Ο ακροβάτης ένα σώμα, αυτός και η μηχανή,
Ο θόρυβος της, σπάει, σε λίγο την σιωπή.
Έτοιμος για ένα, salto mortale, ακόμη,
Έτοιμος να φτάσει στην κόκκινη γραμμή,
Αν την περάσει, ο θάνατος ψηλά τον περιμένει,
Τέρμα το γκάζι, το πεπρωμένο του, ψηλά, αδημονεί.
Γύρος του θανάτου, η ζωή μας,
Παντού προβάλουν κόκκινες γραμμές,
Μας σπρώχνουν, να υπερβούμε τα όριά μας,
Εμείς όμως ορίζουμε, δικές μας διαδρομές.
Μες στο βαρέλι, η μηχανή μουγκρίζει,
Κουράστηκε και αυτή, να αγκομαχά,
Η κόκκινη γραμμή δεν την φοβίζει,
Ο ακροβάτης όρθιος, στους θεατές, χαμογελά.
Γύρος του θανάτου όλη η ζωή μας,
Στα άκρα φτάνουμε ,χωρίς υπερβολές,
Γύρος του θανάτου, η ύπαρξη μας,
Με την ψυχή μας φέρνουμε παντού ανατροπές.
ΝΙΚΟΣ ΧΑΛΕΠΛΗΣ
