Ακουμπισμένος στα βράχια, κόντρα στα μανιασμένα κύματα,
Θάλασσας φουρτουνιασμένης, έριξα όσο πιο μακριά μπορούσα,
Ένα μπουκάλι σφραγισμένο, που μέσα του έχει κρυμμένο μήνυμα,
Ζωής απελπισμένης.
Μάταια προσπαθώ στο βαθύ σκοτάδι, να διακρίνω την σκιά του.
Χάθηκε με μιας από μπροστά μου, ακολουθώντας την τρελή πορεία
ενός τεράστιου κύματος, που το παρέσυρε στο βάθος της θάλασσας,
σε ρότα ανεξέλεγκτη.
Ελπίζω μετά από καιρό, αφού διασχίσει πέλαγα και ωκεανούς,
άλλοτε ήρεμες θάλασσες, άλλοτε αγριεμένες ,να βρεθεί σε μια ακρογιαλιά,
έτσι όπως το έριξα, χωρίς να έχει χαθεί το μήνυμα που υπάρχει μέσα του.
Κι’όταν κάποια ημέρα ,το βρει κάποιος, διακρίνοντάς το, θαμμένο μέσα στην άμμο,
να το ανοίξει και στρέφοντας το βλέμμα του μακριά ,διαπερνώντας ηπείρους και ωκεανούς, να ακούσω την φωνή του να διαβάζει το μήνυμά μου,
<ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΕΛΠΙΔΑ>.
ΝΙΚΟΣ ΧΑΛΕΠΛΗΣ.
