Η επίθεση που δέχεται ο κόσμος της εργασίας τα χρόνια της κρίσης είναι συντονισμένη και τώρα έχουμε φτάσει στο σημείο να τίθενται υπό δίωξη συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματα και νόμοι που αποτελούν τα τελευταία «όπλα» των εργαζομένων. Με την συζήτηση που έχει ανοίξει γύρω από τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, τις ομαδικές απολύσεις, το συνδικαλιστικό νόμο και τις απεργίες, φαίνεται καθαρά ότι η κυβέρνηση έχει αναλάβει την υποχρέωση να συνεχίσει τις αντεργατικές πολιτικές των προηγούμενων κυβερνήσεων, που θα οδηγήσουν σε μεγάλη οπισθοδρόμηση στα εργασιακά. Το συνδικαλιστικό κίνημα και οι εργαζόμενοι οφείλουμε να απαντήσουμε στα ψέματα που διασπείρονται, παρουσιάζοντας ως αναγκαία την επέμβαση του κράτους για να «ρυθμίσει» και να «φέρει τη διαφάνεια».
Είναι γεγονός ότι οι ΣΣΕ έχουν στοχοποιηθεί από το 2010. Το υποβαθμισμένο δραματικά πλαίσιο τους δεν ορίζει τον κατώτατο μισθό, έχει αφήσει απροστάτευτους εκατοντάδες χιλιάδες συναδέλφους μας και έχει οδηγήσει στην ανεργία άλλους τόσους. Παρόλα αυτά απεδείχθη περίτρανα ότι το εργασιακό κόστος δεν ήταν αυτό που στεκόταν εμπόδιο στην ανάπτυξη της χώρας μας. Γιατί λοιπόν, σκέφτονται να μειώσουν κι άλλο το κατώτατο μισθό και να ενισχύσουν το καθεστώς των ευέλικτων εργασιακών σχέσεων;
Ο συνδικαλιστικός νόμος (ν.1264/1982), αποτελεί ορόσημο για τα θεμελιώδη δημοκρατικά δικαιώματα σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Προστατεύει την ελεύθερη συνδικαλιστική δράση, ενώ ειδικά για την απεργία, που είναι συνταγματικά κατοχυρωμένη, θέτει πολλές και αυστηρότατες προϋποθέσεις για την κήρυξή της (σύγκληση Γενικής Συνέλευσης, μυστική ψηφοφορία, τήρηση προθεσμιών προειδοποίησης, τοποθέτηση προσωπικού ασφαλείας κτλ). Τι μπορεί επομένως να περιέχουν επιπλέον οι αλλαγές που μας ετοιμάζουν; Μήπως θα πρέπει να ενημερώνουμε τους εργοδότες αρκετές μέρες νωρίτερα για την απεργία, ώστε στο μεσοδιάστημα να μας απολύουν ή να μας βάζουν σε εκ περιτροπής εργασία ή να προσφεύγουν δικαστικά για να εμποδίσουν την κινητοποίηση; Ίσως ακούγονται ωραία οι «βέλτιστες πρακτικές» που θέλουν οι δανειστές, μήπως όμως στις ευρωπαϊκές χώρες που ισχύουν αυτές, υπάρχει ταυτόχρονα και αυστηρή προστασία και σεβασμός των συλλογικών συμβάσεων εργασίας και της προστατευτικής εργατικής νομοθεσίας;
Για το περιβόητο «λοκ-άουτ» των εργοδοτών, αδιαμφισβήτητα η απαγόρευσή του αποτέλεσε μία από τις σημαντικότερες κατακτήσεις του Συνδικαλιστικού Κινήματος. Η μη αναγνώριση δικαιώματος ανταπεργίας των εργοδοτών εντάσσεται στο πλαίσιο της υποχρέωσης συμμόρφωσης της εκτελεστικής εξουσίας με το Σύνταγμα και τη νομοθεσία, αλλά και τη σχετική μνεία στον πρόσφατα επικυρωθέντα από τη χώρα αναθεωρημένο Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Χάρτη. Ας μην παραβιάζει λοιπόν η κυβέρνηση ανοιχτές θύρες. Την αναγνώριση της ανταπεργίας δεν την επιθυμούν ούτε οι ίδιες οι εθνικές εργοδοτικές οργανώσεις, όπως έχουν δηλώσει επίσημα.
Όσο για το ζήτημα της χρηματοδότησης των συνδικάτων, αποτελεί πεδίο κατασυκοφάντησης και απειλών, η αλήθεια όμως είναι αυτή: Η ισχύουσα νομοθεσία προβλέπει την απόδοση, βάσει παραστατικών, μόνο των εξόδων που είναι απαραίτητα για τη στοιχειώδη λειτουργία των οργανώσεων σε όλη την Ελλάδα και τη γραμματειακή τους υποστήριξη (με αυστηρές προϋποθέσεις αριθμού μελών και ύψους αποδοχών). Και βεβαίως, να μη ξεχνάμε ότι τα χρήματα αυτά προέρχονται από εισφορές των εργαζομένων. Δεν επιβαρύνουν ούτε τον κρατικό προϋπολογισμό, ούτε το ΙΚΑ.
Τα ψέματα πρέπει να τελειώσουν και για τις συνδικαλιστικές άδειες, όπου ο νόμος προβλέπει αυστηρό πλαίσιο χορήγησής τους για τους εκλεγμένους εργαζόμενους, ανάλογα με τον αριθμό συναδέλφων που εκπροσωπούν και βάσει της θέσης ευθύνης τους. Πρόκειται για δικαίωμα που δεν έχουν όλα τα μέλη Διοικήσεων των Πρωτοβάθμιων ή Δευτεροβάθμιων Οργανώσεων. Χορηγείται σε εκλεγμένους εκπροσώπους, για να είναι στο πλευρό των συναδέλφων τους στους χώρους εργασίας, απέναντι στους εργοδότες σε δικαστήρια, επιθεωρήσεις εργασίας, διαπραγματεύσεις, θεσμικές εκπροσωπήσεις και συνεδριάσεις οργάνων. Και φυσικά να τονίσουμε ότι οι περισσότερες συνδικαλιστικές άδειες, που προβλέπονται από το Ν. 1264, είναι χωρίς αμοιβή, δεν επιβαρύνουν τον εργοδότη, αλλά την τσέπη του συνδικαλιστή εργαζόμενου.
Στο θέμα των ομαδικών απολύσεων, τα ψέματα καταρρίπτονται από συγκρίσεις με όλη την Ευρώπη, που επιβεβαιώνει με εκθέσεις του το Διεθνές Γραφείο Εργασίας. Το ισχύον νομικό πλαίσιο είναι εναρμονισμένο με τους ευρωπαϊκούς και διεθνείς κανόνες, κάτι για το οποίο οι εργοδοτικές οργανώσεις έχουν δηλώσει από κοινού με τη ΓΣΕΕ στη συμφωνία της Γενεύης ότι δεν χρειάζονται αλλαγές. Ποιον ωφελεί να μιλούμε για περαιτέρω απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων σε μία χώρα με τόση ανεργία; Από το 2010 έχει επιβληθεί πληθώρα αντεργατικών ρυθμίσεων, από τις οποίες δεν είδαμε ούτε να έρχεται ανάπτυξη, ούτε να αποτρέπονται λουκέτα, ούτε να δημιουργούνται νέες θέσεις εργασίας.
Η κυβέρνηση οφείλει να σταματήσει να διαμορφώνει την συζήτηση για τα εργασιακά βάσει των παραπάνω ψεμάτων και να δώσει απαντήσεις. Πρέπει να γίνει επιτέλους γνωστή η θέση του Υπουργείου απέναντι στις αποφάσεις ελληνικών Δικαστηρίων, αλλά και διεθνών οργάνων ελέγχου της εφαρμογής δεσμευτικών για την Ελλάδα διεθνών κειμένων, μετά από τις προσφυγές της ΓΣΕΕ, των Εργατικών Κέντρων, των Πρωτοβάθμιων Σωματείων και μεμονωμένων εργαζόμενων/απολυμένων. Άραγε γιατί δεν έχει υιοθετήσει μέχρι σήμερα την απόφαση του Ειρηνοδικείου Κατερίνης με την οποία για πρώτη φορά αναγνωρίστηκε ο αντισυνταγματικός, και άρα παράνομος χαρακτήρας της μείωσης ποσοστού -32% στις αποδοχές των νέων εργαζόμενων έως 25 ετών και κρίθηκε υποχρεωτική η υπαγωγή των εργαζομένων στην ΕΓΣΣΕ με τα κατώτατα όρια αποδοχών, ανεξάρτητα από το εάν υπάγονταν σε άλλη ειδικότερη συλλογική σύμβαση εργασίας;
Ο κόσμος της εργασίας οφείλει να γνωρίζει την αλήθεια. Να μην επιτρέψουμε να απομονωθούμε, να προστατεύσουμε τα δικαιώματά μας και να διεκδικήσουμε δυναμικά και αγωνιστικά την πλήρη αποκατάστασή της εργασιακής μας αξιοπρέπειας. Το Εργατικό μας Κέντρο καλεί όλους τους εργαζόμενους της Πιερίας να είναι σε διαρκή επαγρύπνηση και ετοιμότητα για όλα αυτά τα ζητήματα και να συμμετάσχουν μαζικά στο συλλαλητήριο της ΔΕΘ στις 10 Σεπτεμβρίου για να διαδηλώσουμε όλοι μαζί ενάντια στις εφιαλτικές αλλαγές που μας έχουν ετοιμάσει.
Κατερίνη 27 – 7 – 2016
Η ΔΙΟΙΚΗΣΗ
