Η κοινωνία μας λοιπόν που έχει τα καλά της και την κάνει να
ξεχωρίζει από τον υπόλοιπο κόσμο, έχει και τα κακά της…
Για να δούμε δυο πραγματικά περιστατικά που συνέβηκαν πριν
από λίγο στην όμορφη πόλη της Κατερίνης:
Πρώτο περιστατικό:
Αυτοκίνητο με πινακίδες Θεσσαλονίκης παράνομα σταθμευμένο με
την μηχανή αναμμένη πάνω σε πεζοδρόμιο το οποίο είναι και διάβαση πεζών.
Έχει αφήσει χώρο ίσα-ίσα να περνάει ένας άνθρωπος.
Κάποια στιγμή μια γυναίκα με ένα καροτσάκι με μωρό προσπαθεί
να περάσει από αυτό το μικρό κενό.
Προσπαθεί η καημένη, προσπαθεί…
Αλλά τίποτα.
Ο οδηγός, πέρα βρέχει.
Δεν της δίνει την παραμικρή σημασία.
Σαν αυτόπτης μάρτυρας του περιστατικού, σταματάω και κοιτάω
να δω τι θα γίνει.
Μόλις με αντιλαμβάνεται ο οδηγός του αυτοκινήτου, γυρνάει προς
την μεριά μου και μου λέει:
«Τι κοιτάς ρε μαλάκα; Έχεις κανένα πρόβλημα;»
Καταλαβαίνεται τι έχει γίνει εδώ;
Ο οδηγός έχει καταλάβει ότι έχει κάνει πατατιά και εκεί που
περιμένεις ότι θα κάνει κάτι για να βοηθήσει την γυναίκα με το καροτσάκι, αυτός
κάνει επίθεση σε εμένα γιατί νιώθει ενοχές που τον έπιασαν να φέρεται σαν γομάρι…
Ενοχές όμως που δεν τον οδηγούν στην μεταμέλεια αλλά αντίθετα
τον κάνουν ακόμα πιο επιθετικό.
Γυρνάω προς το μέρος του και τον απαντώ:
«Μπορείτε να κάνετε λίγο πίσω να περάσει η γυναίκα;»
«Δεν θα μου πεις εσύ ρε μαλάκα τι θα κάνω. Σήκω φύγε μην κατέβω
κάτω». Η απάντηση του…
«Κανένα πρόβλημα» του απαντώ.
«Δημοσιογράφος είμαι, μισό λεπτό να σημειώσω τις πινακίδες
σου και να τηλεφωνήσω στην τροχαία, και κατεβείτε κάτω αν θέλετε…» Του λέω.
Κάνοντας με θόρυβο και επιδεικτικά όπισθεν και παραλίγο να
χτυπούσε ένα παιδάκι με ποδήλατο που περνούσε εκείνη την ώρα, εξαφανίστηκε…
Δεύτερο περιστατικό:
Πλατεία, πριν από λίγο.
Είμαι με το αυτοκίνητο και ξαφνικά πετάγεται μπροστά μου μια
μητέρα με τα δυο παιδάκια της.
Ίσα-ίσα που πρόλαβα να σταματήσω…
Ανοίγω το παράθυρο και της λέω:
«Γιατί δεν πάτε στην διάβαση πεζών να περάσετε απέναντι; 20 μέτρα πιο πάνω είναι.»
Με ένα ύφος μα τι ύφος γυρνάει και μου λέει:
«Βρε δεν γαμ@@@σαι που θα μου πεις τι θα κάνω!» Μπροστά στα
παιδιά της.
Σοκαρισμένος την απαντώ: «Αυτό το παράδειγμα δίνεις στα παιδιά σου; Όχι μόνο
δεν τα μαθαίνεις πώς να περνάνε τον δρόμο, βρίζεις και από πάνω!»
Η απάντηση της… παρόμοια όπως πριν.
«Να πας να γαμ@@@θείς!»
Δυο περαστικά λοιπόν που δείχνουν τα κακά της κοινωνίας μας,
την ποιότητα του νεοέλληνα και την κατάπτωση των ηθικών αξιών που κάποτε είχαμε
σαν κοινωνία και ήμασταν περήφανοι για αυτό.
Δυο περιστατικά που ίσως έχουν τύχει κάποια στιγμή και σε σας
σε παρόμοιες ή έστω σε διαφορετικές περιπτώσεις.
Αν δεν βελτιωθούμε εμείς σαν άνθρωποι, μην περιμένετε να μας
σώσει κανένας Δήμαρχος και κανένας νόμος. Όχι βέβαια ότι και αυτοί είναι άμοιροι
ευθυνών, αλλά όλα ξεκινάνε από τι παιδεία κουβαλάμε εμείς πάνω μας.
Με απλά λαϊκά λόγια: Αν είσαι γαϊδούρι κανένα σαμάρι δεν θα
σε σώσει, δεν θα σε αλλάξει.
*Τι θα γίνει με την κυκλοφορία πεζών στον πλάτανο;
Ενδιαφέρεται κανείς να βάλει κάποια τάξη ώστε οι πεζοί να μπορούν να κυκλοφορούν
με ασφάλεια εκεί;
Θα επανέλθουμε σε αυτό το θέμα…
