Γράφει ο Τσαπουρνιώτης Γιάννης.
Όχι δεν πιάσαμε πάτο. Υπάρχει ακόμη ελπίδα. Υπάρχουν διασώστες της Ελλάδας και δεν είναι σίγουρα αυτοί που διαχειρίζονται τα ηνία της. Είναι νέοι άνθρωποι που προσφέρουν χωρίς να υπόσχονται.
Η Άννα Κορακάκη, ο Λευτέρης Πετρούνιας, Ο Σπύρος Γιαννιώτης, η Κατερίνα Νικολαίδου, η Σοφία Ασουμανάκη, και είναι βέβαιο πως θα τους ακολουθήσουν κι άλλοι αθλητές και αθλήτριες, δεν στέφθηκαν απλά ολυμπιονίκες, δεν χάρισαν στην Ελλάδα απλά ένα μετάλλιο, αλλά τις έδωσαν οξυγόνο για να αναπνέει και να ζει.
Δεν είναι μόνο η υπερπροσπάθεια, η σκληρή προπόνηση, υπό αντίξοες συνθήκες, η ελάχιστη προσφορά της πολιτείας, οι θυσίες και η κατάκτηση του μεταλλίου για να καυχιόμαστε ως Έλληνες. Είμαστε υπερήφανοι για τα λόγια που βγαίνουν αυθόρμητα, μέσα από την καρδιά αυτών των νέων ανθρώπων. Λόγια που φαίνονται στην πράξη. Λόγια που αποτυπώνονται στην έκφραση του προσώπου και στην καθαρότητα της ψυχής. Ναι, υπάρχουν ακόμη Έλληνες με ψυχή, αλλά δεν διαθέτουν αξιώματα για να τους γνωρίσουμε. Κι αυτό δυστυχώς λαμβάνει χώρα σε πολλές δομές της κοινωνίας μας.
Οι πράξεις και τα λόγια αυτών των σπουδαίων ανθρώπων θα είναι εγκληματικό να μην αγγίξουν, να μην ευαισθητοποιήσουν την νεολαία μας για να ακολουθήσει το δρόμο ενός υγιή αγώνα στη ζωή, με αρχές και αξίες.
Αυτές τις αρχές και τις αξίες αναζητούμε δεκαετίες τώρα. Δες τις βρίσκουμε εύκολα. Κι όχι μόνον αυτό. Αυτοί που μας τις διδάσκουν, αυτοί που εκτελούν λειτούργημα, αυτοί, δυστυχώς, μας πρόδωσαν και μας ώθησαν να εγκλωβιστούμε στο ψέμα και τη διαφθορά.
Κανείς δεν μετανοεί, κανείς δεν ζητά συγνώμη, λίγοι συγχωρούν, ελάχιστοι λένε την αλήθεια και οι περισσότεροι λειτουργούν για το προσωπικό συμφέρον.
Οι ολυμπιονίκες μας, με τον αξιοπρεπή αγώνα τους μας κάνουν υπερήφανους, μας δίνουν ξανά την ελπίδα. Πρώτα πράττουν και μετά μιλάνε. Και μιλάνε όμορφα, απλά, με νόημα και ουσία, προβάλλοντας την ενότητα των Ελλήνων κι όχι τον διχασμό.
Ας παραδειγματιστούμε, χωρίς να τους θεοποιήσουμε. Ας χτίσουμε πρότυπα ανάλογα με την καρδιά, το πάθος και τη δύναμη αυτών των παιδιών που αξίζουν να τους αποδοθεί ο τίτλος του γνήσιου Έλληνα, του αληθινού και όχι του υποκριτή πατριώτη.
Εμείς οι υπόλοιποι, οι μικροί, οι γνώστες και κριτές των πάντων, ας κάνουμε λίγο, έως πολύ, στην άκρη για να ξεπροβάλλει η αισιόδοξη εικόνα της χώρας που είναι κρυμμένη στα συμφέροντα, στην εγωπάθεια και στον παραλογισμό.
Η Ελλάδα δεν χρειάζεται χρήματα για να ορθοποδήσει. Πρέπει να ανακτήσει τις χαμένες της αρχές και αξίες για να ξεπερνά τα εμπόδια, να τρέχει γρήγορα, να αντέχει στο μαραθώνιο, να κάνει άλματα ψηλά, να σκοπεύει και να στοχεύει επιτυχώς, να οργώνει την θάλασσα, να βάζει γκολ, να γεμίζει τα καλάθια, μα πάνω από όλα να γεννά σωστούς και άξιους πολίτες.
Γιάννης Τσαπουρνιώτης
