Ήμασταν αγανακτισμένοι και θυμωμένοι, αλλά κατά βάση κλαίγαμε τη μοίρα μας, λέγοντας ο καθένας από μας τον πόνο του και τα παράπονά του στον άλλο. Δεν ήμαστε δυο αλλά τρεις και δεν περνούσε από το μυαλό ότι θα μπορούσαμε να γίνουμε χίλιοι δεκατρείς. Κι εκεί, στο πεζοδρόμιο, κάποιος πέταξε την ιδέα.
- Ρε σεις, δεν κατεβάζουμε ένα ψηφοδέλτιο για το Π.Υ.Σ.Δ.Ε.;
- Χα χα γιατί όχι; Τάχα, τι περισσότερο έχουν οι άλλοι;
- Το πολύ πολύ να πάρουμε μόνο τα τρία μας, αλλά τουλάχιστον αυτή τη φορά δεν θα είναι χαμένες ψήφοι.
Η αλήθεια είναι ότι ήμασταν κι εμείς μέρος του συστήματος, κατά μία έννοια. Τους είχαμε ανεχτεί όλα τα προηγούμενα χρόνια, τους είχαμε ψηφίσει ξανά και ξανά. Κι αυτοί μας είχαν απογοητεύσει … ξανά και ξανά.
Κι έτσι, μεταξύ σοβαρού και αστείου, τ’ αποφασίσαμε. Οι τρεις γίναμε πέντε και ξεκινήσαμε.
Φαίνεται ότι η προσπάθεια βρήκε ανταπόκριση κι έτσι με την πρώτη κιόλας φορά, βγήκαμε πρώτοι στο Π.Υ.Σ.Δ.Ε. Πιερίας και στη συνέχεια ήμασταν τρίτοι στις εκλογές για την Ε.Λ.Μ.Ε.
Βέβαια η αλήθεια είναι ότι, όλοι όσοι μας ψήφισαν, δεν σκέφτονταν ακριβώς όπως εμείς. Μια μεγάλη μερίδα συναδέλφων εκδήλωσε μέσω της ψήφου την απογοήτευσή της για την κατάντια του κλάδου. Υπήρχαν όμως και αρκετοί, που νόμισαν ότι απλά βρήκαν κάποιον άλλο να τους κάνει τις εξυπηρετήσεις. Κάποιοι άλλοι ήταν υπέρ του σωστού και του δίκαιου, αρκεί να μη βλάπτονταν το δικό τους το συμφέρον.
Φαίνεται ότι πολλούς από αυτούς, ευτυχώς, τους απογοητεύσαμε. Όμως πολλοί περισσότεροι εκτίμησαν τον αγώνα μας και έτσι πριν από δύο χρόνια τα ποσοστά μας ανέβηκαν σημαντικά και βγήκαμε πρώτοι με εντυπωσιακή διαφορά, τόσο στο Π.Υ.Σ.Δ.Ε. όσο και στην Ε.Λ.Μ.Ε.
Στο μεταξύ διαπιστώσαμε ότι υπήρχαν κι άλλοι σαν κι εμάς σε άλλες περιοχές της Ελλάδας. Συναντηθήκαμε στα (τραγικά) συνέδρια της Ο.Λ.Μ.Ε. Δεν μας είπαν τι ψηφίζουν στις βουλευτικές εκλογές ούτε και τους ρωτήσαμε. Δεν μας ένοιαζε άλλωστε.
Κουβεντιάσαμε. Ανταλλάξαμε απόψεις. Δεν συμφωνούμε απόλυτα σε όλα, όμως στα περισσότερα θέματα έχουμε κοινή οπτική. Σίγουρα πάντως συμφωνούμε ότι, ο συνδικαλισμός πρέπει επειγόντως να απαλλαγεί από τον κομματικό εναγκαλισμό. Δεν χρειαζόμαστε επαγγελματίες συνδικαλιστές, ούτε και θέλουμε ν’ αποφασίζουν άλλοι για μας, κατά πώς συμφέρει κάθε φορά το κόμμα.
Αγαπητέ αναγνώστη, αγαπητέ συνάδελφε, έχω μια μικρή ιστορία να σου πω.
Πριν από δυο μέρες χτυπάει το κινητό μου. Στην άλλη άκρη της γραμμής μία συνάδελφος της γαλλικής. Ευγενική, ζητάει συγνώμη. Η αγωνία της φανερή. Είναι από την Κατερίνη, αλλά η οργανική της είναι στη Θεσπρωτία. Έχει νοικιάσει διαμέρισμα, δεν μπορεί όμως να προγραμματίσει τη ζωή της. Με ρωτάει αν υπάρχουν κενά στην Πιερία και αν θα γίνει τρίτη φάση αποσπάσεων. Αισθάνομαι άσχημα. Της εξηγώ ότι, αν και Πρόεδρος της Ε.Λ.Μ.Ε. Πιερίας, δεν ανήκω σε κάποια κομματική παράταξη κι έτσι δεν έχω πρόσβαση στα «μυστικά» του Κ.Υ.Σ.Δ.Ε.
Μου απαντάει ότι είναι 55 χρονών και έχει 20 χρόνια προϋπηρεσίας. Ωστόσο δεν μπορεί να έρθει στην Πιερία, ούτε με απόσπαση, παρά το ότι η μητέρα της έχει 67% αναπηρία.
- Τι θα γίνει με μας; Πότε θα έρθω στην Κατερίνη; Όταν θα βγω στη σύνταξη; Έχω ζητήσει μετάταξη για διοικητικός, αλλά και εκεί θέλουν προϋπηρεσία. Δηλαδή όποιος στο παρελθόν είχε βύσμα και αποσπόταν σε Διευθύνσεις και Γραφεία, πάλι θα προηγείται;
Δακρύζει. Προσπαθώ να την παρηγορήσω, ξέρω όμως ότι έχει δίκιο. Υπόσχομαι να επικοινωνήσω μαζί της, αν μάθω κάτι και της το κλείνω πριν με πάρουν τα ζουμιά.
Φίλε, τέτοιες ιστορίες ακούω καθημερινά. Σίγουρα κι εσύ γνωρίζεις αρκετές. Δεν αντέχω άλλο την αδικία. Ξέρω ότι συμφωνείς μαζί μου. Βάλε όμως πλάτη, για να βάλουμε μαζί οριστικά τέλος στις δακρύβρεχτες ιστορίες.
Θέλω, να δίνονται επιτέλους τα πραγματικά κενά έγκαιρα και σωστά.
Θέλω, οι μεταθέσεις να γίνονται στην ώρα τους.
Το ίδιο και οι αποσπάσεις.
Τέλος τα παρακάλια και η ομηρία.
Όχι άλλες οικογένειες κομμένες στα δύο.
Εκπαιδευτικοί με σοβαρά προβλήματα θα πρέπει να αποσπώνται κατά προτεραιότητα και καθ’ υπέρβαση του συνολικού αριθμού των αποσπασμένων.
Αν υπάρχουν πραγματικές μόνιμες ανάγκες σε προσωπικό θα πρέπει να καλύπτονται με πραγματικές προσλήψεις μονίμων και όχι με αναπληρωτές-γυρολόγους.
Ξέρω ότι τα ‘χεις ξανακούσει. Καιρός όμως να απαλλαγείς από τις κομματικές αγκυλώσεις. Εμπιστέψου τη διαφορετική μας πρόταση. Σταμάτα τις κλάψες. Κάνε το θυμό σου γροθιά και χτύπα. Όχι σαν άντρας, που λέει και η «λαίδη», αλλά ως πολίτης που διεκδικεί το δίκιο του.
Αν σκέφτεσαι όπως εμείς, τώρα είναι η ώρα να το δείξεις. Δήλωσε τώρα συμμετοχή στο ψηφοδέλτιο «Όλοι Μαζί - Ανεξάρτητες Ενωτικές Κινήσεις». Επικοινώνησε τώρα μαζί μας στο 6930478469 και γίνε μέλος της μεγάλης μας ομάδας.
Γιώργος Βαρδακώστας
