Αυτοί που μας κυβερνάνε και παίρνουν αποφάσεις για μας, είναι χορτάτοι. Έχουν καλά εισοδήματα και ζουν στη σιγουριά, την ευκολία και την καλοπέραση.
Δεν μπορούν να καταλάβουν τι σημαίνει συσσίτιο, άδεια τσέπη, μακροχρόνια άνεργος, απλήρωτη ή κομμένη ΔΕΗ, απλήρωτο δάνειο, οικονομία στο φαγητό, στα φάρμακα, στον οδοντίατρο, το άγχος του αγρότη, τι ακριβώς είναι το ΕΚΑΣ και το προνοιακό επίδομα.
Δεν περιμένουν ποτέ στην ουρά με νούμερο προτεραιότητας, ούτε στο γκισέ της δημόσιας υπηρεσίας, δεν ψάχνουν το φτηνό στη λαϊκή, δεν στριμώχνονται σαν σαρδέλες στο αστικό, δεν αγοράζουν ξύλα για τη σόμπα, δεν μαγειρεύουν όσπρια και σπανακόρυζο για μια βδομάδα, δεν παρέδωσαν τις πινακίδες επειδή δεν έχουν να πληρώσουν τέλη κυκλοφορίας, ασφάλεια και βενζίνη.
Ούτε έκοψαν το φροντιστήριο και τα Αγγλικά των παιδιών τους, ούτε έχουν παιδιά πτυχιούχους άνεργους, ούτε τα είδαν να ξενιτεύονται στο εξωτερικό.
Δεν έχουν πιει ποτέ καφέ 0,50 ευρώ στο ΚΑΠΗ, δεν ξέρουν πώς τη βγάζει ο συνταξιούχος του ΟΓΑ με 320 ευρώ το μήνα, ούτε η απλήρωτη και ανασφάλιστη εργάτρια ή πωλήτρια.
Ακόμα κι εκείνοι που έζησαν στερημένα και ξέρουν από φτώχεια, κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν, και κρύβονται.
Το είπε και ο Χριστός στον πλούσιο που είχε κτήματα πολλά:
“Αν θέλεις να κερδίσεις τη βασιλεία, δώστα στους φτωχούς».
Ο πλούσιος όμως το καλοσκέφτηκε, έκανε ότι δεν κατάλαβε, και έφυγε με ελαφρά πηδηματάκια για να συνεχίσει την καλοπέραση του.
