« Η αλήθεια λαβώνεται, Μα δε σκοτώνεται »: Λαϊκή σοφία
Γράφει ο Γιώργος Βαζάκας* - φιλόλογος
Εδώ και κάμποσο καιρό - να ’μαστε σίγουροι αυτό θα συνεχιστεί από δω και πέρα – ξεκίνησε το κουβεντολόι για τη μετάβαση σε εθνικό νόμισμα. Το έναυσμα έδωσε με σχετικές δηλώσεις του πριν μερικές εβδομάδες ο υπουργός της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ κ. Ν. Ξυδάκης.
Όμως στην πατρίδα μας, μια που έστω και η αναφορά για τη μετάβαση σε εθνικό – κρατικό νόμισμα έχει ενοχοποιηθεί, είναι σχεδόν θεσμικά απαγορευμένη, ο εν λόγω υπουργός δέχτηκε υστερικό, ανηλεές πολιτικό μαστίγωμα. Τα φερέφωνα όλων δυστυχώς των πολιτικών δυνάμεων του ελληνικού κοινοβουλίου ξεσπάθωσαν εξισώνοντας τη μετάβαση σε εθνικό νόμισμα με την καταστροφή.
Όμως μήπως έχει σημασία να δούμε, γιατί η αλλαγή νομίσματος συζητιέται σοβαρά σ’ όλες σχεδόν τις χώρες της ευρωζώνης; Η Ολλανδία π.χ. έχει ήδη ανακοινώσει ότι από το 2012 διαθέτει επίσημα σχέδιο μετάβασης στο δικό της νόμισμα, όταν εκτιμήσει ότι το ευρώ δεν τη συμφέρει άλλο. Βέβαια οι επιτελείς της ευρωζώνης έχουν να χάσουν πολλά, εάν μια χώρα της εγκαταλείψει το ευρώ, με πρώτο και κύριο την ασυλία τους και τα φεουδαρχικά τους προνόμια.
Όμως στη χώρα, όπου ανθεί η φαιδρά πορτοκαλέα, στην Ελλάδα μας, φουντώνει μόνο το κουβεντολόι σχετικά με τη μετάβαση σε εθνικό νόμισμα. Γίνονται συζητήσεις δηλαδή, χωρίς σοβαρό περιεχόμενο και τεκμηριωμένο διάλογο, σε μια διάσταση κουτσομπολιού. Πριν περίπου ένα μήνα ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, ο κ. Στουρνάρας, παρουσιάζοντας στη βουλή την «Ενδιάμεση Έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδος για τη νομισματική πολιτική» δήλωσε τα εξής καταπληκτικά:
«Κάνουν λάθος όσοι επαναφέρουν θέμα δραχμής και Grexit. Αυτό δεν προκύπτει από καμία ανάλυση. Η βελτίωση της ανταγωνιστικότητας έχει ήδη επιτευχθεί. Το να φύγεις από το ευρώ δεν είναι απλή υποτίμηση. Είναι αλλαγή νομίσματος. Θα είναι η απόλυτη καταστροφή. Έχουμε υποχρεώσεις σε ευρώ και όλοι θα ζητάνε ευρώ. Θα συλλαμβανόμαστε στα σύνορα και δε θα μπορούμε να ταξιδέψουμε. Όσοι λένε αυτές τις ανοησίες υποστηρίζοντας ότι δε θα συμβεί και τίποτα, αν φύγουμε από το ευρώ, ας ταξιδέψουν στη Βόρειο Κορέα να καταλάβουν τι θα συνέβαινε».
Oυδείς μέσα στο κοινοβούλιο τόλμησε να τον εγκαλέσει για τα ειδεχθή ψέματα που ξεστόμισε, Δυστυχώς. Προσέξαμε ότι ο κ. Στουρνάρας είπε ότι η ανάγκη για έξοδο από το ευρώ δεν προκύπτει από καμιά οικονομική ανάλυση. Προφανώς η ελεύθερη πτώση στην οποία βρίσκεται με ευρώ η ελληνική οικονομία δεν του αρκεί. Ακόμη ανέφερε – το συνηθισμένο φόβητρο – τη Βόρειο Κορέα. Δηλαδή κ. Στουρνάρα η Βόρειος Κορέα – κακό παράδειγμα χώρας απομονωτισμού προς αποφυγήν – δε δημιουργήθηκε λόγω ενός άγριου επεμβατικού πολέμου που διαμέλισε την ενιαία Κορέα; Ούτε απομονώθηκε η χώρα αυτή λόγω του καθεστώτος αποκλεισμού, που της επέβαλε ο σοσιαλισμός φεουδαρχικού τύπου σ’ αυτή; Μάλλον σεις ξέρετε καλύτερα. Η Βόρειος Κορέα είναι απομονωμένη, γιατί έφυγε από το ευρώ και πήγε στη δραχμή! Ήμαρτον Κύριε! Τι άλλο θα ακούσουμε.
Στο κουβεντολόι για το νόμισμα συμμετέχουν κι άλλοι. Και κάποιοι μιλάνε για δραχμή και εννοούν διπλό ή παράλληλο νόμισμα – πρόταση Βαρουφάκη – η οποία στην ουσία της δεν είναι παρά η πρόταση Σόιμπλε. Μάλιστα την πρόταση του Σόιμπλε περί διπλού νομίσματος υπό καθεστώς κατοχής και καθεστώς εξαίρεσης εντός της ΕΕ με αντάλλαγμα το κούρεμα μέρους του χρέους έχουν υιοθετήσει ανοιχτά οι κ.κ. Κατσανέβας και Μιχαλολιάκος, με την ελπίδα προφανώς να τους επιλέξουν οι Γερμανοί στη θέση των Τσίπρα – Καμμένου σήμερα.
Άλλοι μιλάνε για την επαναφορά της παλιάς δραχμής υπό καθεστώς υποτιμήσεων, για να ξεφτιλιστεί ακόμη περισσότερο η εργασία στην Ελλάδα στο όνομα της ανταγωνιστικότητας και της ανάπτυξης (πρόταση Λαμπαβίτσα). Μάλιστα ο κ. Λαμπαβίτσας φαντασιώνεται ένα ειδικό καθεστώς εξαιρέσεων της Ελλάδας εντός της ΕΕ – περίπου όπως το οριοθετεί και στην πρότασή του ο Σόιμπλε – έτσι ώστε να νομιμοποιηθεί de facto το καθεστώς κατοχής και οι δανειστές να είναι ελεύθεροι να εκβιάζουν, χωρίς η χώρα μας να μπορεί να επικαλεστεί εθνικό, διεθνές ή έστω ευρωπαϊκό δίκαιο.
Άλλοι πάλι προτείνουν να πάμε σε μια νέα δραχμή, για να ξεχρεώσουμε μέρος του δημόσιου… χρέους και να εθνικοποιήσουμε τις τεράστιες ζημιές των συστημικών τραπεζών. ( πρόταση Λαφαζάνη). Φυσικά κανείς απ’ τους συντάκτες της εν λόγω πρότασης δε μας διαφωτίζει σχετικά με τις αντοχές σήμερα του ελληνικού νοικοκυριού, ώστε να μάθουμε επί τέλους πόσους φόρους και πόση λιτότητα αντέχει προκειμένου να εξυπηρετηθεί έστω και ένα 10% του σημερινού δημόσιου χρέους. Ούτε φυσικά κανείς τους μας εξηγεί, γιατί θα πρέπει να περάσουν στο δημόσιο οι χρεοκοπημένες και τοκογλυφικές τράπεζες. Τι τις χρειάζεται ο ελληνικός λαός και η ελληνική οικονομία;
Και οφείλουμε να υπογραμμίσουμε ότι από την απαρχή της σημερινής χρεοκοπίας, πριν καν την επιβολή του πρώτου μνημονίου κανείς από τους σημερινούς φερέλπιδες φορείς των προτάσεων περί δραχμής δε δέχτηκε μια ανοιχτή και δημόσια αναμέτρηση επιχειρημάτων και προτάσεων. Αν το είχαν δεχτεί, πώς κατόπιν θα συμμετείχαν στην οργανωμένη εκστρατεία εξαπάτησης του ΣΥΡΙΖΑ , προκειμένου ο Τσίπρας και η αριστερά του να αποτελέσουν τον άσσο στο μανίκι των δανειστών και των θεσμών κατοχής της Ελλάδας , προκειμένου να σκοτώσουν την ελπίδα στη μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων και να τους οδηγήσουν μαζικά στην αποχή και την παραίτηση;
Προς τους φορείς των παραπάνω απόψεων για τη μετάβαση σε κρατικό – εθνικό νόμισμα, από την απαρχή της σημερινής χρεοκοπίας , πριν ακόμα την επιβολή του πρώτου μνημονίου, το Ε.ΠΑ.Μ. (Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο) – τις απόψεις του για το νόμισμα τις δίνουμε παρακάτω – έκανε προτάσεις να βγουν όλοι μαζί σε ένα ανοιχτό δημόσιο πολιτικό διάλογο και να αναμετρηθούν δημόσια οι απόψεις και τα επιχειρήματα του καθενός και ο κόσμος να κρίνει και να συμπεράνει. Δυστυχώς κανείς δε θέλει το διάλογο και μάλιστα τον ανοιχτό και δημόσιο. Προτιμούν το μονόλογο. Και μάλιστα εκνευρίζονται, όταν τους ασκείται κριτική. Οι λόγοι είναι πολλοί . Με τις προτάσεις τους που καταθέτουν περί δραχμής, στην ουσία προλειαίνουν το έδαφος για την επιβολή της πρότασης Σόιμπλε.
Και να τι λέει το Ε.ΠΑ.Μ για τη μετάβαση σε κρατικό εθνικό νόμισμα: Η μετάβαση μπορεί να γίνει με διάφορους τρόπους, χωρίς να υπολογίζουμε το κόστος ή αν θέλετε τις συνέπειες για το λαό και την πατρίδα. Το ζήτημα είναι , επιλέγουμε να κάνουμε τη μετάβαση σε κρατικό εθνικό νόμισμα με ομαλό τρόπο, προς το συμφέρον των πολλών ή πάμε να περάσουμε τη μετάβαση κι ό,τι θέλει ας γίνει. Εδώ το θέμα είναι πολύ σοβαρό. Δηλαδή αν για παράδειγμα αναγνωρίσουμε το χρέος και πούμε ότι θα το πληρώσουμε με το νέο εθνικό νόμισμα, έστω και μέρος αυτού του χρέους, να είμαστε σίγουροι, ότι με το που θα περάσουμε στο νέο εθνικό νόμισμα, θα υπάρξει καινούργια λιτότητα, πολλοί μεγαλύτεροι φόροι κλπ.
Και τονίζει το Ε.ΠΑ.Μ. το νόμισμα από μόνο του δεν είναι λύση. Δεν αποτελεί μαγική λύση δια πάσαν νόσον. Αντίθετα συνιστά την αναγκαία, αλλά όχι την ικανή συνθήκη – όπως λέμε στις φυσικές επιστήμες – για να ξεφύγει η χώρα την ολοκληρωτική κατάρρευση. Πιο συγκεκριμένα το κρατικό – εθνικό νόμισμα πρέπει να συνοδευτεί από κατάλληλες πολιτικές κι έτσι σου λύνει τα χέρια, όχι όμως για να βγάζεις τα μάτια σου. Δηλαδή να συμβεί, όπως στα χρόνια της παλιάς δραχμής
( να έχουμε διολισθήσεις, πληθωρισμό, ελλείμματα, για να ωφελούνται οι ημέτεροι. Αυτές οι πολιτικές δε βοηθούν.
Αν έχεις το δικό σου κρατικό εθνικό – νόμισμα, που εκδίδεται αποκλειστικά από το επίσημο κράτος έχεις ελευθερία πολλών επιλογών, ενώ με το κοινό νόμισμα (ευρώ ) δεν έχεις, ιδιαίτερα δυνατότητα άσκησης δημοσιονομικής και πιστωτικής πολιτικής. Και το βασικό ελέγχεις με το δικό σου νόμισμα την κυκλοφορία του χρήματος (τράπεζες). Και αν δεν ελέγχεις την κυκλοφορία του χρήματος –το απέδειξε η παγκόσμια εμπειρία – είσαι τελειωμένος. Και όταν χρεοκοπεί μια τράπεζα την κλείνεις. Η ξεχρέωση τραπεζών σε βάρος καταθετών και δανειοληπτών είναι πρωτοτυπία μόνο στην ευρωζώνη (τα γνωστά bail in). Δεν είναι συμπτωματικό που ο πρώτος κυβερνήτης της Ελλάδας ο Καποδίστριας, για να βάλει σειρά στα οικονομικά πράγματα της χώρας, πρωτίστως να διαχειρισθεί τα δάνεια του Αλ. Μαυροκορδάτου, έκοψε κρατικό εθνικό νόμισμα, το φοίνικα, έστησε κρατική τράπεζα, δημιούργησε νομισματοκοπείο στην Αίγινα, που μετά τη δολοφονία του και την άφιξη του Όθωνα οι Βαυαροί γκρέμισαν το νομισματοκοπείο και παράγγειλαν την έκδοση της δραχμής στο Μόναχο.
Συνοψίζοντας το Ε.ΠΑ.Μ. κοντά στα προηγούμενα επισημαίνει: Εθνικό νόμισμα χωρίς την καταγγελία και ολοκληρωτική διαγραφή του χρέους, δίχως την έξοδο από το ευρώ αλλά και από την Ευρωπαϊκή Ένωση, δίχως την ακύρωση του συνόλου των πράξεων, νόμων, δεσμεύσεων και γενικά του καθεστώτος οικονομικής κατοχής, που επέβαλαν οι δανειστές στην Ελλάδα από την 8/5/2010 και χωρίς να ασκηθεί ποινική δίωξη για σφετερισμό εξουσίας και εσχάτη προδοσία εναντίον όλων αυτών που υπέγραψαν την καταδίκη της πατρίδας και του λαού , ώστε να ακυρωθούν όλες οι υπογραφές τους, η διεκδίκησή του δε θα είναι τίποτε περισσότερο από τη συνέχιση της ίδιας σημερινής κατάστασης με διαφορετική μορφή.
Κλείνοντας θέλουμε να αναφέρουμε τα λόγια κάποιου, από τα ο ποία καταφαίνεται η σημασία του ποιος ελέγχει το νόμισμα. Αυτός ο κάποιος δεν είναι κανένας άλλος παρά ο Mάγιερ Αμσελ Ρότσιλντ(1744-1812) ο πατριάρχης της οικογένειας Ρότσιλντ: (τραπεζίτες με ρίζες από το μεσαίωνα μέχρι τις μέρες μας). Είπε λοιπόν κάποτε ο Μάγιερ Αμσελ Ρότσιλντ: «Δώσε μου τον έλεγχο του νομίσματος και δε με νοιάζει, ποιος κάνει τους νόμους της χώρας».
Εκθέσαμε τα παραπάνω ευελπιστώντας να προσφέρουμε στο χώρο ενός άρθρου τις απόψεις των πολιτικών κινήσεων, που τάσσονται υπέρ της μετάβασης σε εθνικό νόμισμα. Μέχρι σήμερα οι εκπρόσωποι αυτών των κινήσεων από την απαρχή της χρεοκοπίας λοιδορούνται ως «δραχμιστές» ή ως «συμμορία της δραχμής» από τους παπαγάλους του συστήματος ή κατά αντιχαρακτηρισμό από τη «συμμορία του ευρώ». Κι ας προσέξουμε πολύ καλά, για να μην πέσουμε ξανά σε παγίδα. Ήδη από καιρό ο κόσμος εναντιώνεται στο ευρώ. Και όταν η μεγάλη πλειοψηφία του λαού θα έχει σιχαθεί την ώρα και τη στιγμή που βρέθηκε στο ευρώ ,τότε θα «χτυπήσουν» οι «συμμορίες του ευρώ» σπέρνοντας σύγχυση με την προπαγάνδα: «Ε, καλά έξω από το ευρώ, αλλά ποιος από τους «δραχμιστές» θα μας πάει με ομαλότητα και ασφάλεια και τα παρόμοια.»
Το Ε.ΠΑ.Μ. ανέδειξε τον τρόπο. Και ως προς το χαρακτηρισμό για τα μέλη του ως «δραχμιστές» αυτά ξεκαθαρίζουν ότι δεν είναι «δραχμιστές», δηλαδή από κάποιο ιδεολόγημα, όπως τονίζουν οι παπαγάλοι του συστήματος, αλλά θέλουν να φύγουμε από το ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ένωση, για να αποκτήσουν οι άνθρωποι στην πατρίδα μας επί τέλους, ύστερα από την καταστροφή τόσων χρόνων εντός του ευρώ ένα αξιοπρεπές εισόδημα κι έτσι να κινηθεί η οικονομία.
Κατερίνη 23/3/2017
* Ο Γιώργος Βαζάκας είναι μέλος του Ε.ΠΑ.Μ.
Όμως στην πατρίδα μας, μια που έστω και η αναφορά για τη μετάβαση σε εθνικό – κρατικό νόμισμα έχει ενοχοποιηθεί, είναι σχεδόν θεσμικά απαγορευμένη, ο εν λόγω υπουργός δέχτηκε υστερικό, ανηλεές πολιτικό μαστίγωμα. Τα φερέφωνα όλων δυστυχώς των πολιτικών δυνάμεων του ελληνικού κοινοβουλίου ξεσπάθωσαν εξισώνοντας τη μετάβαση σε εθνικό νόμισμα με την καταστροφή.
Όμως μήπως έχει σημασία να δούμε, γιατί η αλλαγή νομίσματος συζητιέται σοβαρά σ’ όλες σχεδόν τις χώρες της ευρωζώνης; Η Ολλανδία π.χ. έχει ήδη ανακοινώσει ότι από το 2012 διαθέτει επίσημα σχέδιο μετάβασης στο δικό της νόμισμα, όταν εκτιμήσει ότι το ευρώ δεν τη συμφέρει άλλο. Βέβαια οι επιτελείς της ευρωζώνης έχουν να χάσουν πολλά, εάν μια χώρα της εγκαταλείψει το ευρώ, με πρώτο και κύριο την ασυλία τους και τα φεουδαρχικά τους προνόμια.
Όμως στη χώρα, όπου ανθεί η φαιδρά πορτοκαλέα, στην Ελλάδα μας, φουντώνει μόνο το κουβεντολόι σχετικά με τη μετάβαση σε εθνικό νόμισμα. Γίνονται συζητήσεις δηλαδή, χωρίς σοβαρό περιεχόμενο και τεκμηριωμένο διάλογο, σε μια διάσταση κουτσομπολιού. Πριν περίπου ένα μήνα ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, ο κ. Στουρνάρας, παρουσιάζοντας στη βουλή την «Ενδιάμεση Έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδος για τη νομισματική πολιτική» δήλωσε τα εξής καταπληκτικά:
«Κάνουν λάθος όσοι επαναφέρουν θέμα δραχμής και Grexit. Αυτό δεν προκύπτει από καμία ανάλυση. Η βελτίωση της ανταγωνιστικότητας έχει ήδη επιτευχθεί. Το να φύγεις από το ευρώ δεν είναι απλή υποτίμηση. Είναι αλλαγή νομίσματος. Θα είναι η απόλυτη καταστροφή. Έχουμε υποχρεώσεις σε ευρώ και όλοι θα ζητάνε ευρώ. Θα συλλαμβανόμαστε στα σύνορα και δε θα μπορούμε να ταξιδέψουμε. Όσοι λένε αυτές τις ανοησίες υποστηρίζοντας ότι δε θα συμβεί και τίποτα, αν φύγουμε από το ευρώ, ας ταξιδέψουν στη Βόρειο Κορέα να καταλάβουν τι θα συνέβαινε».
Oυδείς μέσα στο κοινοβούλιο τόλμησε να τον εγκαλέσει για τα ειδεχθή ψέματα που ξεστόμισε, Δυστυχώς. Προσέξαμε ότι ο κ. Στουρνάρας είπε ότι η ανάγκη για έξοδο από το ευρώ δεν προκύπτει από καμιά οικονομική ανάλυση. Προφανώς η ελεύθερη πτώση στην οποία βρίσκεται με ευρώ η ελληνική οικονομία δεν του αρκεί. Ακόμη ανέφερε – το συνηθισμένο φόβητρο – τη Βόρειο Κορέα. Δηλαδή κ. Στουρνάρα η Βόρειος Κορέα – κακό παράδειγμα χώρας απομονωτισμού προς αποφυγήν – δε δημιουργήθηκε λόγω ενός άγριου επεμβατικού πολέμου που διαμέλισε την ενιαία Κορέα; Ούτε απομονώθηκε η χώρα αυτή λόγω του καθεστώτος αποκλεισμού, που της επέβαλε ο σοσιαλισμός φεουδαρχικού τύπου σ’ αυτή; Μάλλον σεις ξέρετε καλύτερα. Η Βόρειος Κορέα είναι απομονωμένη, γιατί έφυγε από το ευρώ και πήγε στη δραχμή! Ήμαρτον Κύριε! Τι άλλο θα ακούσουμε.
Στο κουβεντολόι για το νόμισμα συμμετέχουν κι άλλοι. Και κάποιοι μιλάνε για δραχμή και εννοούν διπλό ή παράλληλο νόμισμα – πρόταση Βαρουφάκη – η οποία στην ουσία της δεν είναι παρά η πρόταση Σόιμπλε. Μάλιστα την πρόταση του Σόιμπλε περί διπλού νομίσματος υπό καθεστώς κατοχής και καθεστώς εξαίρεσης εντός της ΕΕ με αντάλλαγμα το κούρεμα μέρους του χρέους έχουν υιοθετήσει ανοιχτά οι κ.κ. Κατσανέβας και Μιχαλολιάκος, με την ελπίδα προφανώς να τους επιλέξουν οι Γερμανοί στη θέση των Τσίπρα – Καμμένου σήμερα.
Άλλοι μιλάνε για την επαναφορά της παλιάς δραχμής υπό καθεστώς υποτιμήσεων, για να ξεφτιλιστεί ακόμη περισσότερο η εργασία στην Ελλάδα στο όνομα της ανταγωνιστικότητας και της ανάπτυξης (πρόταση Λαμπαβίτσα). Μάλιστα ο κ. Λαμπαβίτσας φαντασιώνεται ένα ειδικό καθεστώς εξαιρέσεων της Ελλάδας εντός της ΕΕ – περίπου όπως το οριοθετεί και στην πρότασή του ο Σόιμπλε – έτσι ώστε να νομιμοποιηθεί de facto το καθεστώς κατοχής και οι δανειστές να είναι ελεύθεροι να εκβιάζουν, χωρίς η χώρα μας να μπορεί να επικαλεστεί εθνικό, διεθνές ή έστω ευρωπαϊκό δίκαιο.
Άλλοι πάλι προτείνουν να πάμε σε μια νέα δραχμή, για να ξεχρεώσουμε μέρος του δημόσιου… χρέους και να εθνικοποιήσουμε τις τεράστιες ζημιές των συστημικών τραπεζών. ( πρόταση Λαφαζάνη). Φυσικά κανείς απ’ τους συντάκτες της εν λόγω πρότασης δε μας διαφωτίζει σχετικά με τις αντοχές σήμερα του ελληνικού νοικοκυριού, ώστε να μάθουμε επί τέλους πόσους φόρους και πόση λιτότητα αντέχει προκειμένου να εξυπηρετηθεί έστω και ένα 10% του σημερινού δημόσιου χρέους. Ούτε φυσικά κανείς τους μας εξηγεί, γιατί θα πρέπει να περάσουν στο δημόσιο οι χρεοκοπημένες και τοκογλυφικές τράπεζες. Τι τις χρειάζεται ο ελληνικός λαός και η ελληνική οικονομία;
Και οφείλουμε να υπογραμμίσουμε ότι από την απαρχή της σημερινής χρεοκοπίας, πριν καν την επιβολή του πρώτου μνημονίου κανείς από τους σημερινούς φερέλπιδες φορείς των προτάσεων περί δραχμής δε δέχτηκε μια ανοιχτή και δημόσια αναμέτρηση επιχειρημάτων και προτάσεων. Αν το είχαν δεχτεί, πώς κατόπιν θα συμμετείχαν στην οργανωμένη εκστρατεία εξαπάτησης του ΣΥΡΙΖΑ , προκειμένου ο Τσίπρας και η αριστερά του να αποτελέσουν τον άσσο στο μανίκι των δανειστών και των θεσμών κατοχής της Ελλάδας , προκειμένου να σκοτώσουν την ελπίδα στη μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων και να τους οδηγήσουν μαζικά στην αποχή και την παραίτηση;
Προς τους φορείς των παραπάνω απόψεων για τη μετάβαση σε κρατικό – εθνικό νόμισμα, από την απαρχή της σημερινής χρεοκοπίας , πριν ακόμα την επιβολή του πρώτου μνημονίου, το Ε.ΠΑ.Μ. (Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο) – τις απόψεις του για το νόμισμα τις δίνουμε παρακάτω – έκανε προτάσεις να βγουν όλοι μαζί σε ένα ανοιχτό δημόσιο πολιτικό διάλογο και να αναμετρηθούν δημόσια οι απόψεις και τα επιχειρήματα του καθενός και ο κόσμος να κρίνει και να συμπεράνει. Δυστυχώς κανείς δε θέλει το διάλογο και μάλιστα τον ανοιχτό και δημόσιο. Προτιμούν το μονόλογο. Και μάλιστα εκνευρίζονται, όταν τους ασκείται κριτική. Οι λόγοι είναι πολλοί . Με τις προτάσεις τους που καταθέτουν περί δραχμής, στην ουσία προλειαίνουν το έδαφος για την επιβολή της πρότασης Σόιμπλε.
Και να τι λέει το Ε.ΠΑ.Μ για τη μετάβαση σε κρατικό εθνικό νόμισμα: Η μετάβαση μπορεί να γίνει με διάφορους τρόπους, χωρίς να υπολογίζουμε το κόστος ή αν θέλετε τις συνέπειες για το λαό και την πατρίδα. Το ζήτημα είναι , επιλέγουμε να κάνουμε τη μετάβαση σε κρατικό εθνικό νόμισμα με ομαλό τρόπο, προς το συμφέρον των πολλών ή πάμε να περάσουμε τη μετάβαση κι ό,τι θέλει ας γίνει. Εδώ το θέμα είναι πολύ σοβαρό. Δηλαδή αν για παράδειγμα αναγνωρίσουμε το χρέος και πούμε ότι θα το πληρώσουμε με το νέο εθνικό νόμισμα, έστω και μέρος αυτού του χρέους, να είμαστε σίγουροι, ότι με το που θα περάσουμε στο νέο εθνικό νόμισμα, θα υπάρξει καινούργια λιτότητα, πολλοί μεγαλύτεροι φόροι κλπ.
Και τονίζει το Ε.ΠΑ.Μ. το νόμισμα από μόνο του δεν είναι λύση. Δεν αποτελεί μαγική λύση δια πάσαν νόσον. Αντίθετα συνιστά την αναγκαία, αλλά όχι την ικανή συνθήκη – όπως λέμε στις φυσικές επιστήμες – για να ξεφύγει η χώρα την ολοκληρωτική κατάρρευση. Πιο συγκεκριμένα το κρατικό – εθνικό νόμισμα πρέπει να συνοδευτεί από κατάλληλες πολιτικές κι έτσι σου λύνει τα χέρια, όχι όμως για να βγάζεις τα μάτια σου. Δηλαδή να συμβεί, όπως στα χρόνια της παλιάς δραχμής
( να έχουμε διολισθήσεις, πληθωρισμό, ελλείμματα, για να ωφελούνται οι ημέτεροι. Αυτές οι πολιτικές δε βοηθούν.
Αν έχεις το δικό σου κρατικό εθνικό – νόμισμα, που εκδίδεται αποκλειστικά από το επίσημο κράτος έχεις ελευθερία πολλών επιλογών, ενώ με το κοινό νόμισμα (ευρώ ) δεν έχεις, ιδιαίτερα δυνατότητα άσκησης δημοσιονομικής και πιστωτικής πολιτικής. Και το βασικό ελέγχεις με το δικό σου νόμισμα την κυκλοφορία του χρήματος (τράπεζες). Και αν δεν ελέγχεις την κυκλοφορία του χρήματος –το απέδειξε η παγκόσμια εμπειρία – είσαι τελειωμένος. Και όταν χρεοκοπεί μια τράπεζα την κλείνεις. Η ξεχρέωση τραπεζών σε βάρος καταθετών και δανειοληπτών είναι πρωτοτυπία μόνο στην ευρωζώνη (τα γνωστά bail in). Δεν είναι συμπτωματικό που ο πρώτος κυβερνήτης της Ελλάδας ο Καποδίστριας, για να βάλει σειρά στα οικονομικά πράγματα της χώρας, πρωτίστως να διαχειρισθεί τα δάνεια του Αλ. Μαυροκορδάτου, έκοψε κρατικό εθνικό νόμισμα, το φοίνικα, έστησε κρατική τράπεζα, δημιούργησε νομισματοκοπείο στην Αίγινα, που μετά τη δολοφονία του και την άφιξη του Όθωνα οι Βαυαροί γκρέμισαν το νομισματοκοπείο και παράγγειλαν την έκδοση της δραχμής στο Μόναχο.
Συνοψίζοντας το Ε.ΠΑ.Μ. κοντά στα προηγούμενα επισημαίνει: Εθνικό νόμισμα χωρίς την καταγγελία και ολοκληρωτική διαγραφή του χρέους, δίχως την έξοδο από το ευρώ αλλά και από την Ευρωπαϊκή Ένωση, δίχως την ακύρωση του συνόλου των πράξεων, νόμων, δεσμεύσεων και γενικά του καθεστώτος οικονομικής κατοχής, που επέβαλαν οι δανειστές στην Ελλάδα από την 8/5/2010 και χωρίς να ασκηθεί ποινική δίωξη για σφετερισμό εξουσίας και εσχάτη προδοσία εναντίον όλων αυτών που υπέγραψαν την καταδίκη της πατρίδας και του λαού , ώστε να ακυρωθούν όλες οι υπογραφές τους, η διεκδίκησή του δε θα είναι τίποτε περισσότερο από τη συνέχιση της ίδιας σημερινής κατάστασης με διαφορετική μορφή.
Κλείνοντας θέλουμε να αναφέρουμε τα λόγια κάποιου, από τα ο ποία καταφαίνεται η σημασία του ποιος ελέγχει το νόμισμα. Αυτός ο κάποιος δεν είναι κανένας άλλος παρά ο Mάγιερ Αμσελ Ρότσιλντ(1744-1812) ο πατριάρχης της οικογένειας Ρότσιλντ: (τραπεζίτες με ρίζες από το μεσαίωνα μέχρι τις μέρες μας). Είπε λοιπόν κάποτε ο Μάγιερ Αμσελ Ρότσιλντ: «Δώσε μου τον έλεγχο του νομίσματος και δε με νοιάζει, ποιος κάνει τους νόμους της χώρας».
Εκθέσαμε τα παραπάνω ευελπιστώντας να προσφέρουμε στο χώρο ενός άρθρου τις απόψεις των πολιτικών κινήσεων, που τάσσονται υπέρ της μετάβασης σε εθνικό νόμισμα. Μέχρι σήμερα οι εκπρόσωποι αυτών των κινήσεων από την απαρχή της χρεοκοπίας λοιδορούνται ως «δραχμιστές» ή ως «συμμορία της δραχμής» από τους παπαγάλους του συστήματος ή κατά αντιχαρακτηρισμό από τη «συμμορία του ευρώ». Κι ας προσέξουμε πολύ καλά, για να μην πέσουμε ξανά σε παγίδα. Ήδη από καιρό ο κόσμος εναντιώνεται στο ευρώ. Και όταν η μεγάλη πλειοψηφία του λαού θα έχει σιχαθεί την ώρα και τη στιγμή που βρέθηκε στο ευρώ ,τότε θα «χτυπήσουν» οι «συμμορίες του ευρώ» σπέρνοντας σύγχυση με την προπαγάνδα: «Ε, καλά έξω από το ευρώ, αλλά ποιος από τους «δραχμιστές» θα μας πάει με ομαλότητα και ασφάλεια και τα παρόμοια.»
Το Ε.ΠΑ.Μ. ανέδειξε τον τρόπο. Και ως προς το χαρακτηρισμό για τα μέλη του ως «δραχμιστές» αυτά ξεκαθαρίζουν ότι δεν είναι «δραχμιστές», δηλαδή από κάποιο ιδεολόγημα, όπως τονίζουν οι παπαγάλοι του συστήματος, αλλά θέλουν να φύγουμε από το ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ένωση, για να αποκτήσουν οι άνθρωποι στην πατρίδα μας επί τέλους, ύστερα από την καταστροφή τόσων χρόνων εντός του ευρώ ένα αξιοπρεπές εισόδημα κι έτσι να κινηθεί η οικονομία.
Κατερίνη 23/3/2017
* Ο Γιώργος Βαζάκας είναι μέλος του Ε.ΠΑ.Μ.
