Νύχτες στις πόλεις των αστών, στους δρόμους, στις πλατείες,
Μοναχικές σκιές δημιουργούν, αθώες μηχανορραφίες.
Μία ζωή στο τρέξιμο, χίμαιρες κυνηγάμε,
Αντί για την Ιθάκη μας, στην Ουτοπία πάμε.
Στους τοίχους λένε, γράφεται, του κόσμου η ιστορία,
Πότε με σπρέι έγχρωμο, πότε με κιμωλία.
Συνθήματα-μηνύματα, που πάντα, συγκινούνε,
Σε κάποιο τοίχο απρόσωπο, βλέμματα, συναντούνε.
Πολλές φορές σκεφτόμαστε να γράψουμε στους τοίχους,
Τις αδικίες της ζωής, να κάνουμε όλοι στίχους.
Του κόσμου η αγανάκτηση, οι πίκρες της καρδιάς μας,
Σε άδειους δρόμους οδηγούν, βράδια τα βήματά μας.
ΝΙΚΟΣ ΧΑΛΕΠΛΗΣ
* Φωτογραφία από OpenClipart-Vectors από το Pixabay
Μία ζωή στο τρέξιμο, χίμαιρες κυνηγάμε,
Αντί για την Ιθάκη μας, στην Ουτοπία πάμε.
Στους τοίχους λένε, γράφεται, του κόσμου η ιστορία,
Πότε με σπρέι έγχρωμο, πότε με κιμωλία.
Συνθήματα-μηνύματα, που πάντα, συγκινούνε,
Σε κάποιο τοίχο απρόσωπο, βλέμματα, συναντούνε.
Πολλές φορές σκεφτόμαστε να γράψουμε στους τοίχους,
Τις αδικίες της ζωής, να κάνουμε όλοι στίχους.
Του κόσμου η αγανάκτηση, οι πίκρες της καρδιάς μας,
Σε άδειους δρόμους οδηγούν, βράδια τα βήματά μας.
ΝΙΚΟΣ ΧΑΛΕΠΛΗΣ
