Μεγάλο το κενό του, μεγάλη και η κληρονομιά που μας αφήνει. "Διψάει" η Πατρίδα μας για τέτοιους μεγάλους πνευματικούς ηγέτες.
«Και η Μακεδονία είναι αυτή που κρατάει ψηλά τα λάβαρα.
Με τέτοιες ιστορίες, αναμνήσεις, με την ιστορική μνήμη καθάρια.
Χωρίς σκοπιμότητες, χωρίς υπολογισμούς, χωρίς έξωθεν εντολές, χωρίς υπαγορεύσεις.
Γι’ αυτό καλό θα ήταν όλοι οι Έλληνες να έρχονται από καιρού εις καιρό στην Μακεδονία.
Και να προσέχουνε πού πατάνε.
Γιατί σε κάθε βήμα μπορεί να πατήσεις χώμα ιερό. Μπορεί να πατήσεις έναν τάφο.
Μπορεί να πατήσεις ένα λείψανο.
Είναι διάσπαρτος ο τόπος από θυσία.
Αυτή η θυσία μας δίνει ζωή.
Αυτή η θυσία μας συντηρεί.
Και είναι το αντίδοτο της παγκοσμιοποίησης, που θέλει όλα να τα ισοπεδώσει.
Να μη μιλάμε για αγώνες.
Να μη μιλάμε για πολέμους.
Να μη μιλάμε για θυσίες…».