Του Δημήτρη Λιναρά.
Τώρα που καταλάγιασε λίγο ο απόηχος από τα συλλαλητήρια, ας αναλογιστούμε τι πραγματικά περιλαμβάνει ο όρος Μακεδονία και ποια είναι τα όριά της.
Δε θα ασχοληθώ με τα όρια της Αρχαίας Μακεδονίας, ούτε της Ρωμαϊκής – Βυζαντινής, αφ ενός μεν γιατί έχει, νομίζω, εξαντληθεί από πιο ειδικούς αλλά και γιατί αυτά διαφοροποιούνταν ανάλογα με τις διοικητικές ανάγκες της εποχής.
Μακεδονία με το νόημα της διοικητικής περιφέρειας δεν υπήρχε κατά τη διάρκεια της τουρκοκρατίας. Οι Οθωμανοί ονόμαζαν τις περιφέρειές τους με το όνομα της διοικητικής τους πρωτεύουσας.
Γενικά, η «Μακεδονία» περιλαμβανόταν στα βιλαέτια Θεσσαλονίκης, Μοναστηρίου και Σκοπίων.
Στα τέλη του 19ου, αρχές 20ου αιώνα άρχισαν οι Ευρωπαίοι ιστορικοί-πολιτικοί να ενδιαφέρονται για τη σύγχρονη Μακεδονία. Τότε έκαναν μια αλχημεία σαν να ανακάτευαν μια μακεδονική σαλάτα.
Πήραν ολόκληρο το βιλαέτι Θεσσαλονίκης, πρόσθεσαν τα σαντζάκια Μοναστηρίου, Σερβίων και τον καζά Καστοριάς του βιλαετίου Μοναστηρίου, πρόσθεσαν και το σαντζάκι Σκοπίων και ό,τι προέκυψε το ονόμασαν «Μακεδονία». (1ος χάρτης)
Επειδή πολλοί χάρτες ήταν εθνολογικοί, και αφού δεν υπήρχαν σλαβόφωνοι στην Πιερία (καζάς Κατερίνης), μερικές φορές για να δέσει η σαλάτα, έβγαζαν την Πιερία εκτός Μακεδονίας. Φυσικά το ίδιο γινόταν και με την Ελασσόνα.
Αυτά τα όρια ίσως βόλευαν όλους – Σέρβους, Βούλγαρους αλλά και Έλληνες - στην πολιτική των μειζόνων διεκδικήσεων.
Όμως πάντα υπήρχαν λογικά σκεπτόμενοι στην Ελλάδα όπως φαίνεται από το δεύτερο χάρτη των αρχών του 20ου αιώνα, που παρατίθεται και εμφανίζει τα πραγματικά όρια της Μακεδονίας.
Έτσι η περιοχή της πόλης των Σκοπίων, το Τέτοβο, τα Βελεσά-Βέλες και η Τσουμαγιά (Μπλαγκόεβραντ), δεν ανήκουν στη Μακεδονία.
Η πραγματική Μακεδονία περιλαμβάνει όλη την Ελληνική Μακεδονία και μια ζώνη μέχρι 30-40 Km βόρεια αυτής. Πιο φαρδιά προς τα Σκόπια και πιο στενή προς τη Βουλγαρία. Σ΄αυτή τη ζώνη περιλαμβάνονται οι πόλεις Μοναστήρι, Οχρίδα, Κρούσοβο (το πιο βόρειο σημείο), Στρώμνιτσα, Πετρίτσι, Μελένικο. Έτσι η μεγαλύτερη περιοχή του σημερινού κράτους των Σκοπίων και της βουλγαρικής Μακεδονίας είναι έξω από τα όρια της πραγματικής Μακεδονίας.
Άρα, ο συλλογισμός που λέγεται ότι από την περιοχή της Μακεδονίας που διαιρέθηκε μετά τους βαλκανικούς πολέμους, η Ελλάδα πήρε περίπου το 55%, δεν ισχύει. Η Ελλάδα πήρε πάνω από το 80%.
Ίσως αυτό βοηθήσει να καταλάβουμε τι σημαίνουν και τα συνθήματα «Η Μακεδονία είναι Ελληνική», «η Μακεδονία είναι Ελλάδα», «Macedonia is Greek» κλπ, τα οποία δυστυχώς διαφορετικά τα προσλαμβάνει ένας Έλληνας από έναν αλλοδαπό, ιδίως αν είναι ανιστόρητος και δυστυχώς υπάρχουν πολλοί τέτοιοι…
Δημήτρης Λιναράς
Τώρα που καταλάγιασε λίγο ο απόηχος από τα συλλαλητήρια, ας αναλογιστούμε τι πραγματικά περιλαμβάνει ο όρος Μακεδονία και ποια είναι τα όριά της.
Δε θα ασχοληθώ με τα όρια της Αρχαίας Μακεδονίας, ούτε της Ρωμαϊκής – Βυζαντινής, αφ ενός μεν γιατί έχει, νομίζω, εξαντληθεί από πιο ειδικούς αλλά και γιατί αυτά διαφοροποιούνταν ανάλογα με τις διοικητικές ανάγκες της εποχής.
Μακεδονία με το νόημα της διοικητικής περιφέρειας δεν υπήρχε κατά τη διάρκεια της τουρκοκρατίας. Οι Οθωμανοί ονόμαζαν τις περιφέρειές τους με το όνομα της διοικητικής τους πρωτεύουσας.
Γενικά, η «Μακεδονία» περιλαμβανόταν στα βιλαέτια Θεσσαλονίκης, Μοναστηρίου και Σκοπίων.
Στα τέλη του 19ου, αρχές 20ου αιώνα άρχισαν οι Ευρωπαίοι ιστορικοί-πολιτικοί να ενδιαφέρονται για τη σύγχρονη Μακεδονία. Τότε έκαναν μια αλχημεία σαν να ανακάτευαν μια μακεδονική σαλάτα.
Πήραν ολόκληρο το βιλαέτι Θεσσαλονίκης, πρόσθεσαν τα σαντζάκια Μοναστηρίου, Σερβίων και τον καζά Καστοριάς του βιλαετίου Μοναστηρίου, πρόσθεσαν και το σαντζάκι Σκοπίων και ό,τι προέκυψε το ονόμασαν «Μακεδονία». (1ος χάρτης)
Επειδή πολλοί χάρτες ήταν εθνολογικοί, και αφού δεν υπήρχαν σλαβόφωνοι στην Πιερία (καζάς Κατερίνης), μερικές φορές για να δέσει η σαλάτα, έβγαζαν την Πιερία εκτός Μακεδονίας. Φυσικά το ίδιο γινόταν και με την Ελασσόνα.
Αυτά τα όρια ίσως βόλευαν όλους – Σέρβους, Βούλγαρους αλλά και Έλληνες - στην πολιτική των μειζόνων διεκδικήσεων.
Όμως πάντα υπήρχαν λογικά σκεπτόμενοι στην Ελλάδα όπως φαίνεται από το δεύτερο χάρτη των αρχών του 20ου αιώνα, που παρατίθεται και εμφανίζει τα πραγματικά όρια της Μακεδονίας.
Έτσι η περιοχή της πόλης των Σκοπίων, το Τέτοβο, τα Βελεσά-Βέλες και η Τσουμαγιά (Μπλαγκόεβραντ), δεν ανήκουν στη Μακεδονία.
Η πραγματική Μακεδονία περιλαμβάνει όλη την Ελληνική Μακεδονία και μια ζώνη μέχρι 30-40 Km βόρεια αυτής. Πιο φαρδιά προς τα Σκόπια και πιο στενή προς τη Βουλγαρία. Σ΄αυτή τη ζώνη περιλαμβάνονται οι πόλεις Μοναστήρι, Οχρίδα, Κρούσοβο (το πιο βόρειο σημείο), Στρώμνιτσα, Πετρίτσι, Μελένικο. Έτσι η μεγαλύτερη περιοχή του σημερινού κράτους των Σκοπίων και της βουλγαρικής Μακεδονίας είναι έξω από τα όρια της πραγματικής Μακεδονίας.
Άρα, ο συλλογισμός που λέγεται ότι από την περιοχή της Μακεδονίας που διαιρέθηκε μετά τους βαλκανικούς πολέμους, η Ελλάδα πήρε περίπου το 55%, δεν ισχύει. Η Ελλάδα πήρε πάνω από το 80%.
Ίσως αυτό βοηθήσει να καταλάβουμε τι σημαίνουν και τα συνθήματα «Η Μακεδονία είναι Ελληνική», «η Μακεδονία είναι Ελλάδα», «Macedonia is Greek» κλπ, τα οποία δυστυχώς διαφορετικά τα προσλαμβάνει ένας Έλληνας από έναν αλλοδαπό, ιδίως αν είναι ανιστόρητος και δυστυχώς υπάρχουν πολλοί τέτοιοι…
Δημήτρης Λιναράς