Ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα του ΕΠΑΜ και άλλων πολιτικών και κοινωνικών φορέων, στις 15.30, έξω από τις τρεις αίθουσες του Ειρηνοδικείου στις οποίες θα διεξάγονταν πλειστηριασμοί, ήταν συγκεντρωμένοι 150 με 200 πολίτες και τότε, για πρώτη φορά στη Θεσσαλονίκη, ακούστηκε το σύνθημα «ΚΑΝΕΝΑ ΣΠΙΤΙ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΡΑΠΕΖΙΤΗ»!
Οι συμβολαιογράφοι, οι αστυνομικοί και όλοι οι παράγοντες που «εγγυούνταν» την ομαλή(;) διεξαγωγή της διαδικασίας, αιφνιδιάστηκαν. Μέχρι τότε, το πολύ που μπορεί να είχαν ακούσει, ήταν ότι στην Κρήτη (στο Ρέθυμνο πρώτα και μετά στο Ηράκλειο) κάποιοι διαμαρτύρονταν και εμπόδιζαν τους πλειστηριασμούς.
Μέσα στις αίθουσες, ο κόσμος έπαιρνε το λόγο και μιλούσε στους συμβολαιογράφους και τους άλλους παράγοντες των πλειστηριασμών, με επιχειρήματα το δίκιο, το νόμιμο, το αυτονόητο: δεν είναι δυνατόν να αφήσουμε τις τράπεζες, που ανακεφαλαιοποιήσαμε με τις περικοπές των συντάξεων και των μισθών μας 4 χρόνια τώρα, να μας παίρνουν τα σπίτια μας, τα χωράφια μας, τα μαγαζιά και τις επιχειρήσεις μας.
Οι πλειστηριασμοί εκείνη την ημέρα ματαιώθηκαν. Κι αυτό δεν άρεσε σε μια μικρή μερίδα των συμβολαιογράφων…
Το κάλεσμα για κινητοποίηση επαναλήφθηκε και την επόμενη εβδομάδα, στις 3 Δεκέμβρη 2014, αλλά αυτή τη φορά το σύστημα ήταν έτοιμο: η είσοδος του δικαστικού μεγάρου ήταν κλειστή από τα ΜΑΤ. Συγκεκριμένη συμβολαιογράφος είχε ζητήσει από την εισαγγελία να αποκλείσει το κτήριο από το κοινό και τα ΜΑΤ κλήθηκαν να εκτελέσουν την εντολή. Ο αποκλεισμός ήταν κατάφωρα παράνομος. Δεν μπορεί μια διαδικασία που για να είναι νόμιμη πρέπει να είναι δημόσια, να γίνεται κεκλεισμένων των θυρών. Οι ίδιοι οι υποτιθέμενοι «εγγυητές της νομιμότητας», μέσα στον πανικό τους, καθιστούσαν τη διαδικασία άκυρη.
Μετά από διαβούλευση με την αστυνομία και επίκληση της δημοσιότητας των πλειστηριασμών, επετράπη η είσοδος στις αίθουσες, όπου επαναλήφθηκε η ειρηνική διαμαρτυρία, όπως και την προηγούμενη εβδομάδα. Πάλι κάποιοι πολίτες πήραν το λόγο, απευθυνόμενοι στους συμβολαιογράφους της έδρας, στους κήρυκες και σε όλους τους παράγοντες, επαναλαμβάνοντας τους λόγους για τους οποίους γινόταν η διαμαρτυρία. Μόνο που οι αίθουσες αυτή τη φορά ήταν γεμάτες αστυνομικούς και η ατμόσφαιρα ήταν ηλεκτρισμένη. Σε μία από τις αίθουσες, όπου βρισκόταν η τότε πρόεδρος του Συμβολαιογραφικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης, Ιωάννα Μπιλίση - Χρουσαλά, ήταν ολοφάνερη η πρόθεση των «αρχών» να ασκήσουν βία. Και πράγματι, η Ι. Μπιλίση - Χρουσαλά έδωσε εντολή στην αστυνομία (με ποια θεσμική ιδιότητα άραγε;) να αδειάσει την αίθουσα. Όταν οι πολίτες αρνήθηκαν να βγουν επικαλούμενοι το αναφαίρετο, συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα της ειρηνικής διαμαρτυρίας, οι «δυνάμεις ασφαλείας» δεν δίστασαν να καταφύγουν στη βία. Άνθρωποι τραβιόντουσαν προς την έξοδο, έπεφταν στο πάτωμα σπρωγμένοι από τα ΜΑΤ, ποδοπατούνταν. Κραυγές και λιποθυμίες . Η κατάσταση, με ευθύνη της αστυνομίας και των συμβολαιογράφων, είχε ξεφύγει από κάθε έλεγχο. Οι πολίτες, στην προσπάθειά τους να προστατευτούν από τραυματισμούς, φώναζαν και διαμαρτύρονταν...
Στις 5 μμ όλα είχαν λήξει. Οι πλειστηριασμοί και εκείνη την ημέρα ματαιώθηκαν. Όμως η Ιωάννα Μπιλίση - Χρουσαλά δεν είχε πει την τελευταία της κουβέντα. Και ενώ ο κύριος όγκος των πολιτών αποχώρησε κανονικά από τις αίθουσες και το δικαστικό μέγαρο, 17 άτομα που είχαν μείνει τελευταία –εκ των οποίων οι 7 ήταν μέλη του ΕΠΑΜ- περικυκλώθηκαν αιφνιδιαστικά από τα ΜΑΤ στις εξωτερικές σκάλες, έξω από χώρο του κτιρίου των Δικαστηρίων, ενώ έφευγαν, και εκεί τους ανακοινώθηκε ότι θα προσαχθούν στο Α.Τ. Πλ. Δημοκρατίας για τα περαιτέρω.
Στις 2 η ώρα το πρωί, από τους 17 αρχικά προσαχθέντες, οι 8 είχαν μετατραπεί σε συλληφθέντες και είχε ήδη σχηματιστεί δικογραφία εις βάρος τους.
Στο αστυνομικό τμήμα, οι σκηνές που εκτυλίχθηκαν μόνο με παρωδία αμερικανικής αστυνομικής ταινίας μπορούν να συγκριθούν. Ανά τετράδες ανέβαζαν τους προσαχθέντες στον 3ο όροφο, τους παράτασσαν σε μια αίθουσα όπου υπήρχε ένα μικρό τζάμι μιας κατεύθυνσης και στο άλλο δωμάτιο κάποιοι υπεδείκνυαν τους «εγκληματίες». Έγινε αντιληπτό και αργότερα επιβεβαιώθηκε ότι πίσω από το τζάμι ήταν η Ιωάννα Μπιλίση - Χρουσαλά, η οποία υπέδειξε 8 από τους προσαχθέντες ως αυτούς που εμπόδισαν τους πλειστηριασμούς εκείνης της μέρας. Ο πανικός τους είχε μετατραπεί σε εκδικητικότητα. Εκδικητικότητα αυτού που νομίζει ότι έχει την εξουσία να αφαιρεί το σπίτι του άλλου χωρίς κανένας να τον ενοχλεί, και ξαφνικά βλέπει να διαψεύδεται. Και φυσικά, όλοι αυτοί είχαν την ψευδαίσθηση ότι, με τα ψέματα και την τρομοκρατία, θα κατέστειλαν το φρόνημα και την αντίσταση όλου του κόσμου. Γιατί ο στόχος ήταν αυτός: Η τότε πρόεδρος του Συμβολαιογραφικού Συλλόγου και ο κάθε ένας από τους κατηγόρους, ήλπιζαν ότι η δίωξη αυτών των 8 θα τρομοκρατούσε τους υπόλοιπους πολίτες που θα σταματούσαν έτσι να καταγγέλλουν τον παράνομο, ανήθικο και ανάλγητο ρόλο μιας μικρής μερίδας συνεργατών των τραπεζιτών.
Η ιστορία απέδειξε ότι δεν το κατάφεραν. Παρά τους νέους νόμους, παρά τη θέσπιση ιδιώνυμου, παρά την αλλαγή του ΚΠΔ υπέρ των τραπεζιτών, παρά τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς, η αντίσταση συνεχίζεται. Και η καταστολή καλά κρατεί.
Στην Θεσσαλονίκη, έκτοτε, η Ιωάννα Μπιλίση - Χρουσαλά άνοιξε βιομηχανία μηνύσεων κατά μελών του κινήματος. Κι έτσι θα βρεθούν και άλλοι συναγωνιστές να σέρνονται στα δικαστήρια εξαιτίας της. Μόνο που η ίδια δεν θα είναι παρούσα, αφού όμως πρώτα άφησε δεκάδες ανθρώπους στην απόγνωση, χωρίς σπίτι, χωράφι ή επιχείρηση.
Η συγκυρία το έφερε έτσι ώστε η 30η Μαρτίου να είναι η ημέρα που το σύστημα, κάνοντας πράξη τις απειλές του, εγκαινιάζει το σκληρό πρόσωπο των δικαστικών διώξεων στους αγωνιστές κατά των πλειστηριασμών. Την ίδια μέρα γίνονται οι πρώτες δίκες ταυτόχρονα στις δύο μεγάλες πόλεις της χώρας: Η δίκη των οκτώ που συνελήφθησαν στις 3/12/2014 στη Θεσσαλονίκη (ανάμεσά τους τρία μέλη του ΕΠΑΜ), και η δίκη των τριών συλληφθέντων στις 14/3/2018 στην Αθήνα (ανάμεσά τους δύο μέλη της ΛΑΕ) για τη διαμαρτυρία κατά των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών. Είναι οι πρώτες δίκες πανελλαδικά που γίνονται με στόχο το κίνημα κατά των πλειστηριασμών. Αυτές οι δίκες θα είναι το πρώτο δείγμα γραφής για την παραπέρα εξέλιξη και των άλλων που έπονται.
Συμπαραστεκόμαστε στους οκτώ διωκόμενους της Θεσσαλονίκης και τους τρεις των Αθηνών.
Καλούμε σε γενική κινητοποίηση για την απαλλαγή τους!
Καλούμε κάθε δημοκρατικό πολίτη, κάθε αγωνιστή και αγωνίστρια ενάντια στο καθεστώς χρεοκρατίας και κατοχής της χώρας μας, ενάντια στην κατάσταση εκποίησης της περιουσίας μας, ενάντια στην υποτέλεια και την υποταγή στα κελεύσματα των «θεσμών» και των υπηρετών τους,
να δώσει το παρόν στις 30 Μαρτίου, ώρα 9 το πρωί,
στο Δικαστικό Μέγαρο Θεσσαλονίκης
και στα Δικαστήρια στην Αθήνα (τ. Σχολή Ευελπίδων)
απαιτώντας την απαλλαγή των διωκόμενων αγωνιστών.
ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ!
ΚΑΝΕΝΑ ΣΠΙΤΙ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΚΡΑΤΟΥΣ - ΤΡΑΠΕΖΙΤΗ!
ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ ΣΤΗΝ ΤΡΑΠΕΖΙΚΗ ΜΑΦΙΑ!
Αθήνα 20/3/2018
Τομέας Κοινωνικών Δράσεων του ΕΠΑΜ
