Η πραγματικότητα ξεφεύγει από την φαντασία. Η αλόγιστη χρήση της ελευθερίας του ανθρώπου πάνω στη φύση έχει καταστρεπτικά αποτελέσματα, τόσο για τον ίδιο, όσο και για τον πλανήτη γη. Αυτός ο πλανήτης κινδυνεύει να αφανιστεί από τον ίδιο άνθρωπο που αυτοκτονεί καθημερινά χτίζοντας τη ζωή του σε σάπια θεμέλια, ακροβατώντας σε βέβαια καταστροφή.
Η ανοργανωσιά, η έλλειψη συντονισμού, η άγνοια και η αδιαφορία βαραίνουν όλους μας. Κανείς δεν είναι ανεύθυνος σε κάθε μικρή και μεγάλη πλημμύρα και πυρκαγιά που ματώνει και σπέρνει πληγές στην πανέμορφη Ελλάδα μας.
Είναι αδιανόητο να βλέπω το φρεάτιο μπροστά στο σπίτι μου βουλωμένο από κάθε λογής μπάζα και σκουπίδια και να μην αναλαμβάνω την πρωτοβουλία να το καθαρίσω καλώντας και την συνδρομή των αρμοδίων. Είναι παράλογο να καυχιέμαι πως συμμετέχω στην ανακύκλωση πετώντας χαρτόνια και πλαστικά σε ένα κάδο που τον αφήνω ορθάνοιχτο για να παρασέρνει ο άνεμος κάθε λογής αντικείμενα και να τα μεταφέρει στο διπλανό οικόπεδο που ο ιδιοκτήτης του έχει αφήσει τα χόρτα να αναπτυχθούν κατά δεκάδες μέτρα σχηματίζοντας μια ζούγκλα Αμαζονίου μέσα σε κατοικημένη περιοχή.
Είναι εγκληματική η αδιαφορία μας να οικοδομούμε πάνω σε ρέματα, χωρίς σχέδιο προστασίας και να πνιγόμαστε μέσα στα σπίτια μας. Στην πιο όμορφη χώρα του κόσμου, πυρπολούμε τα πλούσια δάση μας, αλλοιώνουμε την αρμονία της φύσης, καταπατούμε χωρίς σεβασμό το δημιούργημα του Θεού.
Είμαστε μόνιμα διχασμένοι κι αυτή είναι η μοναδική μας σταθερή γραμμή. Ποτέ δεν λειτουργούμε συλλογικά, ποτέ δεν αναγνωρίζουμε τα λάθη μας, ποτέ δεν συμβιβαζόμαστε, ποτέ δεν ζητάμε συγνώμη και σπάνια αναλαμβάνουμε τις ευθύνες μας γιατί εμείς είμαστε πάντα καλύτεροι από τους άλλους.
Αχ… αυτός ο διχασμός κι αυτή η διχόνοια. Γιατί δεν συμφωνούμε ποτέ; Γιατί δεν συνεργαζόμαστε; Αφού το παρελθόν δεν μας δικαίωσε, αλλά μας τιμώρησε ποικιλοτρόπως. Γιατί να μην υπάρχει ένας κοινός συντονισμός, μια κοινή στρατηγική, μακριά από μικροκομματικά και άλλα συμφέροντα; Γιατί να μην έχουμε γνώση και ενημέρωση για να προλάβουμε το κακό; Γιατί;
Δεν υπάρχει άλλος δρόμος αν δεν μονιάσουμε, αν δεν συναποφασίσουμε, αν δεν συνεργαστούμε αξιοποιώντας κάθε υγιές και ικανό κομμάτι που διαθέτει οποιαδήποτε κόκκινη, πράσινη, κίτρινη ή μπλε ιδεολογία. Έχουμε τις ικανότητες, έχουμε φιλότιμο και είμαστε εθελοντές σε κάθε ανάγκη. Μας λείπει η ομόνοια, το σχέδιο και η αποτελεσματικότητα.
Μέσα από μια μαύρη σελίδα της χώρας οφείλουμε να κάνουμε την υπέρβαση, να ξεπεράσουμε τους εγωισμούς και τα ατομικά συμφέροντα.
Είναι μια λιτή ευχή για να έρθει η πολυπόθητη ελπίδα της ανάστασης μιας χιλιοταλαιπωρεμένης Ελλάδας.
Γιάννης Τσαπουρνιώτης
