Θα περίμενε κανείς τα πρώτα λόγια αυτών που διαχειρίζονται τις τύχες της χώρας να ήταν μια συγνώμη, ένα φταίμε...
Τέτοια λόγια δεν έχουν ακουστεί, τουλάχιστον μέχρι σήμερα από τα χείλη της κυβέρνησης και αυτών που κατέχουν θέση ευθύνης.
Όπως και η λέξη "παραιτούμαι" δεν ακούστηκε από κανέναν και καμία...
Θα μπορούσε κάποιος να πει:
- Έχουν κάποια σημασία τώρα και μετά την καταστροφή και τον θάνατο οι συγνώμες και οι παραιτήσεις; Θα ξαναγυρίσουν οι άνθρωποι που χάθηκαν;
Η απάντηση είναι ότι κανείς δεν θα ξαναγυρίσει και τίποτα δεν θα είναι όπως πριν τουλάχιστον για τους νεκρούς και τους συγγενείς τους.
Αλλά η λέξη συγνώμη και η πράξη της παραίτησης σημαίνουν κάτι...
Δείχνουν ότι νοιάζεσαι και πονάς και δείχνουν ότι έχεις συνειδητοποιήσει το μέγεθος της καταστροφής, ότι έχεις συναίσθηση του τι έγινε.
Και κυρίως ότι δεν μπορείς να λειτουργείς πια έχοντας στις πλάτες σου το βάρος όλων όσων τραγικών έγιναν, γιατί έχεις συνείδηση.
Μέχρι και σήμερα αυτές οι λέξεις δεν ακούστηκαν...
