Την περασμένη Κυριακή στη Θεσσαλονίκη τιμήθηκε ο Μακεδονικός Αγώνας. Στον Ναό τού Πολιούχου Αγίου Δημητρίου τελέσθηκε Δοξολογία και Μνημόσυνο για τους αγωνιστές που έδωσαν το αίμα τους για την ελευθερία τής Μακεδονίας... στις 3 φάσεις εκείνου του αγώνα α) 1870 – 1903 β) 1904 – 1908 γ) 1909 – 1912.
Ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος ονομάζει τον Μακεδονικό Αγώνα «αναμέτρηση συνειδήσεων». Αναμετρήθηκε τότε η ελληνικότητα με τον βουλγαρισμό και νίκησε η ελληνικότητα.
Βασικά του χαρακτηριστικά: α) Κρήτες και Ελλαδίτες μαχητές περίπου 2000 β) Γηγενείς Μακεδόνες 1250 (ελληνόφωνοι, «δίγλωσσοι» βλαχόφωνοι και σλαβόφωνοι) πάλεψαν αφελφωμένοι, όλοι μια καρδιά. Μαζί με τους ενόπλους, ένας κόσμος ολόκληρος εκατοντάδων εντοπίων, μικρών και μεγάλων: Φλογεροί δάσκαλοι και ηρωϊδες δασκάλες, διπλωμάτες τού διαμετρήματος του Ίωνος Δραγούμη και τού Λάμπρου Κορομηλά, εθνεγέρτες κληρικοί τού ύψους τού Γερμανού Καραβαγγέλη, νέοι στρατιωτικοί, όλοι συνεργάστηκαν στενά για το «ποθούμενο», την σωτηρία τής Μακεδονίας. γ) Καθοριστικός ο ρόλος τής Μεγάλης τού Χριστού Εκκλησίας και της Παιδείας που εκείνη κράτησε όρθια.
Και όμως Κυβέρνηση και Δήμος Θεσσαλονίκης έλαμψαν δια της επιδεικτικής απουσίας τής Υφυπουργού, [υποτίθεται ακόμα] Μακεδονίας – Θράκης καθώς και τού Δημάρχου. Τα κενά καθίσματά τους στον Ναό ήταν ευθεία προσβολή στην Μνήμη και την Αντίσταση τού Μακεδονικού Ελληνισμού.
Για την ιστορία μεταφέρουμε εδώ την μαρτυρία τού κορυφαίου Βρετανού ειδικού DOUGLAS DAKIN (THE GREEK STRUGGLE IN MACEDONIA 1897-1913, σελ. 117), «Ολόκληρη ιστορία τής Αντίστασης αυτής δεν μπορεί ποτέ να ειπωθεί. Είναι το άθροισμα των ιστοριών αναρίθμητων χωριών. Και σπάνια μόνο πιάνει το βλέμμα μας κάπως περισσότερο από αμυδρά αυτούς τους αγώνες, που, αν ήταν πλήρως γνωστοί θα συνιστούσαν ένα μεγάλο τμήμα τής ιστορίας τού Μακεδονικού Αγώνα. Συνήθως γνωρίζουμε μόνο τις τραγωδίες των αγώνων αυτών, τούς φόνους προεστών, ιερέων και δασκάλων, τους εμπρησμούς και τη σφαγή γυναικών και παιδιών. Ό,τι δεν γνωρίζουμε, ή γνωρίζουμε λίγο είναι η ιστορία τής αποφασιστικής αντίστασης των πατριαρχικών κατά των απειλών και της θηριωδίας. Ότι την αποφασιστική αυτή αντίσταση την πρόβαλαν χιλιάδες, αυτό είναι αναμφίβολο. Χωρίς αυτήν ολόκληρη η Μακεδονία θα είχε περιέλθει σιωπηλά στην εξουσία τής Εξαρχίας. Και τα επόμενα στάδια τής ιστορίας τού Μακεδονικού Ζητήματος θα ήταν βαθύτατα διαφορετικά!».
Καθόλου απίθανο οι απόντες να γιόρταζαν το…Ίλιντεν, την ψευδοεπανάσταση των Κομιτατζήδων, αφού οι κύριοι Κοτζιάς και Τσίπρας δεν δίστασαν να υιοθετήσουν για τα Σκόπια την ονομασία «Μακεδονία τού Ίλιντεν»!...
Στα απόνερα της αδιανόητης «συμφωνίας» μάς προέκυψε η ακατανόητη «Μεικτή Διεπιστημονική Επιτροπή Εμπειρογνωμόνων». Τα σχολικά μας βιβλία δεν περιλαμβάνουν ως γνωστόν ούτε ίχνος επεκτατισμού – αλυτρωτισμού. Σε αντίθεση με τα βιβλία και το σύνολο τού μιντιακού συστήματος των Σκοπίων πού στάζουν δηλητήριο κατά τού Ελληνισμού και καλλιεργούν εμπράγματο επεκτατισμό εναντίον μας, ενώ φλέγονται να προσαρτήσουν ως … πρωτεύουσά τους τη Θεσσαλονίκη μας. Ανακύπτει εξάλλου ένα τεράστιο ζήτημα με τον «προσανατολισμό» των επιλεγέντων. Όλοι τους διαλεγμένοι ένας κι ένας είναι θαυμαστές και υμνογράφοι τού «θαύματος Κοτζιά», της Συμφωνίας των Πρεσπών. Οι «εμπειρογνώμονες» είναι επιφορτισμένοι να εξετάσουν «Ιστορία, Αρχαιολογία, Εκπαιδευτικά εγχειρίδια». «Θοῦ, Κύριε, φυλακὴν τῷ στόµατί των»!
Άκρως εύστοχη η επισήμανση «Εθνοφοβία και μισελληνισμός» του Κ. Λιάκου («Δημοκρατία» 16/10/18): «Ισλαμοφοβία και ρατσισμός. Σεξισμός, ομοφοβία, αρχαιομανία. Αναχρονισμός, θρησκοληψία, συντηρητισμός. Τρανσφοβία, σωβινισμός. Εθνικισμός, απομονωτισμός». Είναι όλα αυτά τα κοσμητικά με τα οποία οι επικυρίαρχες πολιτικές, δημοσιογραφικές και πνευματικές ελίτ στολίζουν τούς κανονικούς και φυσιολογικούς πολίτες αυτής της χώρας. Για την απόκρουσή τους υποδεικνύεται σύστημα και θάρρος. Ο ευρών, ιδίως το θάρρος, αμειφθήσεται, αλλά…
Επ’ ευκαιρία το γαλλικό Europe1 επεσήμανε για τη χώρα του, αλλά ισχύουν και για τα καθ’ ημάς ένα «εξαιρετικά εμπιστευτικό» (ultra confidentielle) σημείωμα των Mυστικών Υπηρεσιών απευθυνόμενο στον Πρόεδρο τής Γαλλικής Δημοκρατίας. Το σημείωμα εξηγεί ότι «πολλαπλασιάζονται τα προβλήματα και οι εντάσεις που συνοδεύονται με το γεγονός ότι ορισμένοι μουσουλμάνοι μαθητές στα γαλλικά σχολεία περνούν τις θρησκευτικές τους εντολές υπεράνω τού νόμου, αμφισβητούν τις γνώσεις τού δασκάλου στο όνομα τού Κορανίου, δεν σέβονται πλέον την εξουσία ενός οργάνου τού οποίου την νομιμότητα αμφισβητούν και δημιουργούν μισαλλοδοξία και αυτονομιστική βούληση στο όνομα της πίστης τους μέσα στο ίδρυμα το οποίο υποτίθεται ότι μεταδίδει το πνεύμα των πολιτών».
Ανάλογα συμβαίνουν και παρ’ ημίν. Σιωπηρά και αθόρυβα. Καθώς ο επιχώριος ωχαδερφισμός και η άρχουσα πολυπολιτισμική συνείδηση τα θεωρούν «φυσικά», και δεν τα καταγράφουν. Οπότε ουδείς ανησυχεί…
Αιωνόβιος και αιώνιος έφηβος ο αειθαλής Μανώλης Γλέζος μίλησε και πάλι ευθαρσώς για τα στοιχεία που συνθέτουν το Έθνος. Τόνισε: «Αυτά είναι η γλώσσα του, οι παραδόσεις του – και μέσα στις παραδόσεις βάζω και την Εκκλησία -,η άμεση δημοκρατία και η στάση τού κλήρου. Αυτοί οι παράγοντες έσωσαν το Έθνος» κατέληξε ο Γενναίος.
*Πρόεδρος Δημοκρατικής Αναγέννησης
