«Πήραν την πόλην πήραν την, πήραν τη Σαλονίκη», θρήνησε τότε, στα 1453, σύμπας ο Ελληνισμός.
Τώρα όμως εάλω η Μακεδονία.
Παραδόθηκε εθελουσίως από τους εντεταλμένους να την προστατεύσουν κυβερνήτες της στους αλβανοσλάβους των Σκοπίων και στις ξένες επιταγές.
Χρόνους μάς ταξιδεύει δε βουλιάξαμε
χίλιους καπεταναίους τούς αλλάξαμε
Κατακλυσμούς ποτέ δε λογαριάσαμε
μπήκαμε μες στα όλα και περάσαμε
Κι έχουμε στο κατάρτι μας βιγλάτορα
παντοτινό τον Ήλιο τον Ηλιάτορα».
Ούτε τώρα θα βουλιάξουμε. Για την ελληνικότητα της Μακεδονίας μας «ο Θεός έβαλε την υπογραφή του και δεν την παίρνει πίσω», όπως θα έλεγε ο Γέρος τού Μοριά.
Η Κυβέρνηση με την συνθηκολόγηση των Πρεσπών ικανοποίησε βαθύτατα όλους τους εχθρούς και άσπονδους φίλους της Ελλάδος οι οποίοι επιχαίρουν και την καταχειροκροτούν. Γι’ αυτό δεν υπήρξαν δυσκολίες για την ανεύρεση των προθύμων που κύρωσαν το απαίσιο έκτρωμα της λίμνης.
Εννοείται ότι το μήνυμα που δίνουν οι Πρέσπες προς όλους τους επιβούλους γείτονές μας, τούρκους, (τουρκ)αλβανούς και είτινας άλλους, είναι: «ορμάτε τώρα, είναι καιρός ευπρόσδεκτος. Με απειροελάχιστη πίεση (και χωρίς αυτήν) αρπάζετε ό,τι προαιρείσθε! Θα το δούμε στην επικείμενη επίσκεψη Τσίπρα στην Άγκυρα.
Παραμονές της μοιραίας ψηφοφορίας ο αχαρακτήριστος Νίμιτς εξαπέλυσε απειλές για «επικίνδυνα σενάρια», αν δεν κυρώνονταν το εξάμβλωμα. Και μόνον απ’ αυτό οι έχοντες νουν και αξιοπρέπεια εκπρόσωποί μας στη Κυβέρνηση και στη Βουλή, όφειλαν να δώσουν στον ακατανόμαστο ένα μάθημα καταψηφίζοντας το δόλιο έργο του. Κρίμα !
Μια περιήγηση στις αγορεύσεις των «προθύμων» προσφέρει ατελείωτη πρώτη ύλη για γέλια και για κλάματα, για κωμωδίες και ιλαροτραγωδίες. Δείγμα και δήγμα γραφής η ρήση μιας κυρίας: «αν δεν υπήρχαν τα Σκόπια, έπρεπε να τα εφεύρουμε»!!!
«Θου Κύριε φυλακήν το στόματί της και θύραν περιοχής περί τα χείλη της»!!
Σας παραπέμπω στον ανεπανάληπτο ΣΤΑΘΗ Σ., «Αποφράς Ημέρα» (26.1.19): διαβάστε στο Διαδίκτυο όλο το κείμενο, εδώ μεταφέρουμε ψήγματα μόνον:
ΣΤΑΘΗΣ Σ.:
«Καλά έλεγε ο Χίτλερ στον Γκαίμπελς: «όσο πιο τερατώδες είναι ένα ψέμα, τόσο πιο εύκολα γίνεται πιστευτό». Η Συμφωνία των Πρεσπών βασίζεται σε ένα ιστορικό τίποτα (το Μακεδονικό έθνος) και οτιδήποτε τέτοιο γεννά τέρατα(…)
Με τα Μνημόνια η Ελλάδα έχασε πόλεμο σε καιρό ειρήνης(…) Τώρα οι πολιτικοί των Μνημονίων, τα τσιράκια των Αμερικανών και των Γερμανών, υποθηκεύουν σε κινδύνους, εγγύς και απώτερους, την εθνική ακεραιότητα της χώρας(...)
Παραδεχθήκαμε ότι ένα έθνος που έως το 1921 δεν υπήρχε, ότι ένα μόρφωμα που αργότερα, το 1944, επινόησε ο Τίτο, ώστε να μην υπάρχει μέσα στη Γιουγκοσλαβική Ομοσπονδία βουλγαρόφρον, βουλγαρίζον και βουλγαρόφιλο κρατίδιο, είναι σήμερα μια οντότητα που θα μπορεί, αν το θέλει η ίδια ή τα αφεντικά της, να θέτει ζητήματα… Μακεδονικής μειονότητας στην Ελλάδα!(…)
Ακόμα και όταν στα Βαλκάνια εκδηλώθηκαν οι εθνικοαπελευθερωτικοί αγώνες (αυτοί που αιδημόνως οι εθνομηδενιστές αποκαλούν «έκρηξη των εθνικισμών»!!!) πολλοί λαοί καταγράφηκαν Βούλγαροι, Έλληνες, Ρουμάνοι, Σέρβοι κι άλλοι – Μακεδόνες όχι! Διότι δεν υπήρχαν».
Δειλοί και άβουλοι αναλυτές αποφαίνονται επιμόνως μετά την μοιραία κύρωση ότι τίποτε πλέον δεν αλλάζει. Κραυγαλέο λάθος. Πρώτον: οι Πρέσπες τόσο στη σκοπιανή τους εκδοχή όσο και στην ελλαδική είναι διάτρητες από ακυρότητες. Έγκριτοι νομικοί καταγράφουν τα σημεία (αντί πολλών Γ. Κασιμάτης, «Δημοκρατία» 19.1.19).
Δεύτερον: όπως ρωμαλέα και έγκυρα επισημαίνει ο ΣΤΑΘΗΣ (ένθ’ αν.) «Μπορεί να λένε κάποιοι ότι οι συνθήκες δεν αναθεωρούνται (σοφιστεία πίσω απ’ την οποίαν θα προσπαθήσει να κρυφτεί και ο κ. Μητσοτάκης), όμως αν ήταν έτσι, μάλλον ισχύει ακόμα η Συνθήκη του Κιουτσούκ - Καϊναρτζή, η Συνθήκη των Βερσαλλιών (δεν ξέρω για τη Συνθήκη της Βεστφαλίας)(…)
Οι συνθήκες αναθεωρούνται και ντε φάκτο (όπως κάνει τώρα η Τουρκία στην Άνω Μεσοποταμία με τη Συνθήκη της Λωζάνης) και ντε γιούρε όπως η Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου, όταν η διαμόρφωση διαφορετικού συσχετισμού ισχύος την έστειλε στα θυμαράκια»!
Η επαίσχυντη συνθηκολόγηση των Πρεσπών θυμίζει σε πολλά την περιβόητη Συνθήκη τού Μπρεστ Λιτόφσκ (1918), όπου η ιδεολογικοί πρόγονοι των Συριζαίων Λένιν και Τρότσκι παρέδωσαν στους Γερμανούς το 1/4 των εδαφών της Ρωσίας και το 1/10 των πλουτοπαραγωγικών πηγών της.
Βιώνουμε το φαινόμενο της μεταδημοκρατίας. Το αναλύει έξοχα ο Mathieu Baumier σε συνέντευξή του: (hhtp://www.lefigaro.fr/vox/culture/2019/01/25/31006-20190125ARTFIG00236-l- Μτφρ: Ε. Νιάνιος):
Δεν υπάρχει θεμελιώδης διαφορά μεταξύ αυτών που ορίζονται ως δεξιά και αριστερά.
Αυτό που ζούμε είναι ημεταδημοκρατία. Διατηρεί την εμφάνιση της αντιπροσωπευτικής και φιλελεύθερης δημοκρατίας, αλλά η δημοκρατία δεν είναι παρά το είδωλό της. Η μεταδημοκρατία είναι βία κατά των λαών σε πολλούς τομείς,
Και η καταλυτική απάντηση τού Γάλλου διανοητή για τον λαϊκισμό:
Ποιοι βλέπουν κίνδυνο στην αφύπνιση των λαών; Αν όχι εκείνοι που έχουν σαφές συμφέρον να μην ξυπνήσουν οι λαοί»!
Ο Ελληνικός Λαός αξιώνει ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ.
Η Αντιπολίτευση με 120 βουλευτές αρκεί να δώσει το εναρκτήριο λάκτισμα. Η Ν.Δ. θα αδρανήσει;
*Πρόεδρος Δημοκρατικής Αναγέννησης
Παραδόθηκε εθελουσίως από τους εντεταλμένους να την προστατεύσουν κυβερνήτες της στους αλβανοσλάβους των Σκοπίων και στις ξένες επιταγές.
«Κι η πατρίδα μια τοιχογραφία / μ’ επιστρώσεις διαδοχικές φράγκικες ή σλαβικές /
που αν τύχει και / βαλθείς για να την αποκαταστήσεις / πας αμέσως φυλακή /
και δίνεις λόγο / Σ’ ένα πλήθος Εξουσίες ξένες / μέσω της δικής σου πάντοτε /
Όπως γίνεται για τις συμφορές» (Ελύτης, “Φωτόδενδρo”).
Ο ίδιος εμβληματικός ποιητής στο “Τρελοβάπορό” του διασαλπίζει:
«Έλα Χριστέ και Κύριε λέω κι απορώ
τέτοιο τρελό βαπόρι τρελοβάπορο
που αν τύχει και / βαλθείς για να την αποκαταστήσεις / πας αμέσως φυλακή /
και δίνεις λόγο / Σ’ ένα πλήθος Εξουσίες ξένες / μέσω της δικής σου πάντοτε /
Όπως γίνεται για τις συμφορές» (Ελύτης, “Φωτόδενδρo”).
Ο ίδιος εμβληματικός ποιητής στο “Τρελοβάπορό” του διασαλπίζει:
«Έλα Χριστέ και Κύριε λέω κι απορώ
τέτοιο τρελό βαπόρι τρελοβάπορο
Χρόνους μάς ταξιδεύει δε βουλιάξαμε
χίλιους καπεταναίους τούς αλλάξαμε
Κατακλυσμούς ποτέ δε λογαριάσαμε
μπήκαμε μες στα όλα και περάσαμε
Κι έχουμε στο κατάρτι μας βιγλάτορα
παντοτινό τον Ήλιο τον Ηλιάτορα».
Ούτε τώρα θα βουλιάξουμε. Για την ελληνικότητα της Μακεδονίας μας «ο Θεός έβαλε την υπογραφή του και δεν την παίρνει πίσω», όπως θα έλεγε ο Γέρος τού Μοριά.
Η Κυβέρνηση με την συνθηκολόγηση των Πρεσπών ικανοποίησε βαθύτατα όλους τους εχθρούς και άσπονδους φίλους της Ελλάδος οι οποίοι επιχαίρουν και την καταχειροκροτούν. Γι’ αυτό δεν υπήρξαν δυσκολίες για την ανεύρεση των προθύμων που κύρωσαν το απαίσιο έκτρωμα της λίμνης.
Εννοείται ότι το μήνυμα που δίνουν οι Πρέσπες προς όλους τους επιβούλους γείτονές μας, τούρκους, (τουρκ)αλβανούς και είτινας άλλους, είναι: «ορμάτε τώρα, είναι καιρός ευπρόσδεκτος. Με απειροελάχιστη πίεση (και χωρίς αυτήν) αρπάζετε ό,τι προαιρείσθε! Θα το δούμε στην επικείμενη επίσκεψη Τσίπρα στην Άγκυρα.
Παραμονές της μοιραίας ψηφοφορίας ο αχαρακτήριστος Νίμιτς εξαπέλυσε απειλές για «επικίνδυνα σενάρια», αν δεν κυρώνονταν το εξάμβλωμα. Και μόνον απ’ αυτό οι έχοντες νουν και αξιοπρέπεια εκπρόσωποί μας στη Κυβέρνηση και στη Βουλή, όφειλαν να δώσουν στον ακατανόμαστο ένα μάθημα καταψηφίζοντας το δόλιο έργο του. Κρίμα !
Μια περιήγηση στις αγορεύσεις των «προθύμων» προσφέρει ατελείωτη πρώτη ύλη για γέλια και για κλάματα, για κωμωδίες και ιλαροτραγωδίες. Δείγμα και δήγμα γραφής η ρήση μιας κυρίας: «αν δεν υπήρχαν τα Σκόπια, έπρεπε να τα εφεύρουμε»!!!
«Θου Κύριε φυλακήν το στόματί της και θύραν περιοχής περί τα χείλη της»!!
Σας παραπέμπω στον ανεπανάληπτο ΣΤΑΘΗ Σ., «Αποφράς Ημέρα» (26.1.19): διαβάστε στο Διαδίκτυο όλο το κείμενο, εδώ μεταφέρουμε ψήγματα μόνον:
ΣΤΑΘΗΣ Σ.:
«Καλά έλεγε ο Χίτλερ στον Γκαίμπελς: «όσο πιο τερατώδες είναι ένα ψέμα, τόσο πιο εύκολα γίνεται πιστευτό». Η Συμφωνία των Πρεσπών βασίζεται σε ένα ιστορικό τίποτα (το Μακεδονικό έθνος) και οτιδήποτε τέτοιο γεννά τέρατα(…)
Με τα Μνημόνια η Ελλάδα έχασε πόλεμο σε καιρό ειρήνης(…) Τώρα οι πολιτικοί των Μνημονίων, τα τσιράκια των Αμερικανών και των Γερμανών, υποθηκεύουν σε κινδύνους, εγγύς και απώτερους, την εθνική ακεραιότητα της χώρας(...)
Παραδεχθήκαμε ότι ένα έθνος που έως το 1921 δεν υπήρχε, ότι ένα μόρφωμα που αργότερα, το 1944, επινόησε ο Τίτο, ώστε να μην υπάρχει μέσα στη Γιουγκοσλαβική Ομοσπονδία βουλγαρόφρον, βουλγαρίζον και βουλγαρόφιλο κρατίδιο, είναι σήμερα μια οντότητα που θα μπορεί, αν το θέλει η ίδια ή τα αφεντικά της, να θέτει ζητήματα… Μακεδονικής μειονότητας στην Ελλάδα!(…)
Ακόμα και όταν στα Βαλκάνια εκδηλώθηκαν οι εθνικοαπελευθερωτικοί αγώνες (αυτοί που αιδημόνως οι εθνομηδενιστές αποκαλούν «έκρηξη των εθνικισμών»!!!) πολλοί λαοί καταγράφηκαν Βούλγαροι, Έλληνες, Ρουμάνοι, Σέρβοι κι άλλοι – Μακεδόνες όχι! Διότι δεν υπήρχαν».
Δειλοί και άβουλοι αναλυτές αποφαίνονται επιμόνως μετά την μοιραία κύρωση ότι τίποτε πλέον δεν αλλάζει. Κραυγαλέο λάθος. Πρώτον: οι Πρέσπες τόσο στη σκοπιανή τους εκδοχή όσο και στην ελλαδική είναι διάτρητες από ακυρότητες. Έγκριτοι νομικοί καταγράφουν τα σημεία (αντί πολλών Γ. Κασιμάτης, «Δημοκρατία» 19.1.19).
Δεύτερον: όπως ρωμαλέα και έγκυρα επισημαίνει ο ΣΤΑΘΗΣ (ένθ’ αν.) «Μπορεί να λένε κάποιοι ότι οι συνθήκες δεν αναθεωρούνται (σοφιστεία πίσω απ’ την οποίαν θα προσπαθήσει να κρυφτεί και ο κ. Μητσοτάκης), όμως αν ήταν έτσι, μάλλον ισχύει ακόμα η Συνθήκη του Κιουτσούκ - Καϊναρτζή, η Συνθήκη των Βερσαλλιών (δεν ξέρω για τη Συνθήκη της Βεστφαλίας)(…)
Οι συνθήκες αναθεωρούνται και ντε φάκτο (όπως κάνει τώρα η Τουρκία στην Άνω Μεσοποταμία με τη Συνθήκη της Λωζάνης) και ντε γιούρε όπως η Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου, όταν η διαμόρφωση διαφορετικού συσχετισμού ισχύος την έστειλε στα θυμαράκια»!
Η επαίσχυντη συνθηκολόγηση των Πρεσπών θυμίζει σε πολλά την περιβόητη Συνθήκη τού Μπρεστ Λιτόφσκ (1918), όπου η ιδεολογικοί πρόγονοι των Συριζαίων Λένιν και Τρότσκι παρέδωσαν στους Γερμανούς το 1/4 των εδαφών της Ρωσίας και το 1/10 των πλουτοπαραγωγικών πηγών της.
Βιώνουμε το φαινόμενο της μεταδημοκρατίας. Το αναλύει έξοχα ο Mathieu Baumier σε συνέντευξή του: (hhtp://www.lefigaro.fr/vox/culture/2019/01/25/31006-20190125ARTFIG00236-l- Μτφρ: Ε. Νιάνιος):
Δεν υπάρχει θεμελιώδης διαφορά μεταξύ αυτών που ορίζονται ως δεξιά και αριστερά.
Αυτό που ζούμε είναι ημεταδημοκρατία. Διατηρεί την εμφάνιση της αντιπροσωπευτικής και φιλελεύθερης δημοκρατίας, αλλά η δημοκρατία δεν είναι παρά το είδωλό της. Η μεταδημοκρατία είναι βία κατά των λαών σε πολλούς τομείς,
Και η καταλυτική απάντηση τού Γάλλου διανοητή για τον λαϊκισμό:
Ποιοι βλέπουν κίνδυνο στην αφύπνιση των λαών; Αν όχι εκείνοι που έχουν σαφές συμφέρον να μην ξυπνήσουν οι λαοί»!
Ο Ελληνικός Λαός αξιώνει ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ.
Η Αντιπολίτευση με 120 βουλευτές αρκεί να δώσει το εναρκτήριο λάκτισμα. Η Ν.Δ. θα αδρανήσει;
*Πρόεδρος Δημοκρατικής Αναγέννησης
