Και έτσι... τυχαία, έφερε ως παράδειγμα το Καστελόριζο, για να μας πει ότι δεν είναι σωστό να θεωρούμε ότι «διαθέτει 100%, όλη την ΑΟΖ σε όλη την περιοχή»!
Προφανώς, ο κ. Κοτζιάς νομίζει ότι οι Έλληνες πολίτες είναι μαθητές νηπιαγωγείου και ότι τα κυριαρχικά μας δικαιώματα είναι... γαριδάκια που πρέπει να μάθουμε να τα μοιραζόμαστε με τα άλλα παιδάκια, γιατί αυτό ακριβώς ήταν το ύφος της δήλωσής του!
Στην πραγματικότητα, αυτό που θέλει ο κ. Κοτζιάς να εμφανίσει ως «δίκαιη μοιρασιά» των δικαιωμάτων εκμετάλλευσης των φυσικών πόρων του Αιγαίου, δεν αποτελεί παρά πλήρη και απόλυτη αποδοχή των τουρκικών απαιτήσεων.
Σύμφωνα με τη Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας (άρθρο 121 ΣΔΘ, 1982) και τη νομολογία του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης, κάθε νησί, νησίδα και βραχονησίδα της Ελλάδας δικαιούται σωρευτικά όλες τις θαλάσσιες ζώνες: αιγιαλίτιδα, ΑΟΖ, υφαλοκρηπίδα και συνορεύουσα ζώνη. Κατά τη 3η συνδιάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για το δίκαιο της θάλασσας, η Τουρκία και κάποιες ακόμα χώρες προσπάθησαν να ανατρέψουν αυτό το νομικό καθεστώς των νησιών. Απέτυχαν όμως και για τον λόγο αυτόν η Τουρκία δεν έχει κυρώσει τη Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας (ΣΔΘ). Η Τουρκία επικαλείται την εφαρμογή κάποιων εξαιρέσεων για ειδικές περιστάσεις, την εφαρμογή δηλαδή της αρχής της αναλογικότητας, βάση της οποίας θεμελιώνεται η «μειωμένη επήρεια των νησιών» στην οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών. Σε αυτήν τη βάση, απόλυτα εναρμονισμένος με τις απαιτήσεις της Τουρκίας, ο κ. Κοτζιάς έρχεται να ζητήσει τη «συμμετοχή της Τουρκίας στην οικονομική ανάταση στον βαθμό που της αναλογεί».
Ωστόσο, οι παραπάνω ισχυρισμοί του ο κ. Κοτζιά φανερώνουν είτε άγνοια του δικαίου της θάλασσας, είτε συνειδητή προσπάθεια παραπληροφόρησης του ελληνικού λαού για την εξυπηρέτηση άλλων συμφερόντων. Διότι, θα έπρεπε να γνωρίζει (και μάλλον το γνωρίζει πολύ καλά) ότι η «μειωμένη επήρεια» των νησιών εφαρμόζεται μόνο σε περιπτώσεις απομονωμένων νησιών, που δεν μπορούν να θεωρηθούν προέκταση της ακτής του παράκτιου κράτους. Τα νησιά του Αιγαίου, μεταξύ των οποίων και το Καστελόριζο, δεν είναι απομονωμένα, αλλά συγκροτούν ένα συμπαγές σύνολο, αδιάσπαστα συνδεδεμένο με το ηπειρωτικό έδαφος. Η Ελλάδα έχει κάθε δικαίωμα να οριοθετήσει ΑΟΖ έκτασης έως 200 ν.μ. πέραν της αιγιαλίτιδας ζώνης ή της χωρικής θάλασσάς της των 12 ν.μ., ως παράκτιο κράτος που έχει κυρώσει τη ΣΔΘ και η οριοθέτηση αυτή μπορεί να γίνει είτε κατόπιν συμφωνίας, είτε ως μονομερής πράξη κυρίαρχου κράτους. Το δικαίωμα αυτό της Ελλάδας αμφισβητεί η Τουρκία, με πρόθυμο συνήγορο τον κ. Κοτζιά!
Ότι η δήλωση του κ. Κοτζιά έχει σκοπό να παραπλανήσει τον ελληνικό λαό, φαίνεται ξεκάθαρα στην παρακάτω φράση: «Αν νομίζεις, όπως κάνουν μερικοί στην Ελλάδα, ότι η Τουρκία με χιλιάδες μίλια δεν έχει ΑΟΖ, δεν έχει τίποτα και όλη η ΑΟΖ είναι -ξέρω ‘γω, το Καστελόριζο έχει το 100%, έχει όλη την περιοχή- δεν είναι έτσι.» Θα νόμιζε κανείς ακούγοντάς τον ότι η οριοθέτηση της ΑΟΖ του Καστελόριζου απορροφά ολόκληρη την ΑΟΖ της Τουρκίας! Ότι αν κατοχυρωθεί στο 100% η ΑΟΖ του Καστελόριζου, η Τουρκία θα μείνει χωρίς καθόλου ΑΟΖ! Φυσικά αυτός ο παραλογισμός απέχει έτη φωτός από την πραγματικότητα. Αυτό που συμβαίνει είναι ότι με την οριοθέτηση της ΑΟΖ του Καστελόριζου, η ΑΟΖ της Τουρκίας παύει να συνορεύει με αυτήν της Αιγύπτου, κάτι που εμποδιζει τη γείτονα χώρα στην εκμετάλλευση του ενεργειακού πλούτου της περιοχής. Καθόλου τυχαία, λοιπόν, δεν επέλεξε ο κ. Κοτζιάς να χρησιμοποιήσει το Καστελόριζο ως παράδειγμα, από τα τόσα νησιά του Αιγαίου, αφού αποτελεί το κομβικό σημείο των τουρκικών συμφερόντων στη ΝΑ Μεσόγειο!
Παρότι ο κ. Κοτζιάς στις δηλώσεις του επικαλείται το Διεθνές Δίκαιο, ο ίδιος επιμένει να τοποθετείται με όρους που δεν αναγνωρίζονται από αυτό, αλλά ανήκουν μάλλον στην επιστήμη της... ψυχολογίας. Έτσι, μιλάει για «εξασφάλιση της ασφάλειας» της περιοχής, αλλά και για την ανάγκη να «κατευνάσουμε» την Τουρκία. Πουθενά στο Διεθνές Δίκαιο δεν αναγνωρίζεται ο όρος της «ασφάλειας». Αυτό που αναγνωρίζεται είναι τα κυριαρχικά δικαιώματα στην εδαφική επικράτεια ανεξάρτητων, κυρίαρχων κρατών. Πουθενά στο Διεθνές Δίκαιο δεν προβλέπεται ο «κατευνασμός» μιας χώρας η οποία εμφανίζει παράλογες (και παράνομες) διεκδικήσεις, αλλά και απρόκλητη επιθετικότητα εναντίον των γειτονικών της χωρών. Αυτό που προβλέπεται είναι το δικαίωμα ενός ανεξάρτητου, κυρίαρχου κράτους να υπερασπίζεται τα κυριαρχικά του δικαιώματα, όταν αυτά απειλούνται, όπως επίσης και διάφορα μέτρα και κυρώσεις εναντίον της χώρας που τα απειλεί. Οι φράσεις αυτές, προσεκτικά επιλεγμένες από τον κ. Κοτζιά, είναι ενδεικτικές των προθέσεών του για εκφοβισμό και ψυχολογικό εκβιασμό του ελληνικού λαού: «η Τουρκία απειλεί και μπορεί να γίνει επικίνδυνη, ας της δώσουμε “κάτι”, για να την ηρεμήσουμε»!
Όμως, αυτή η λογική της υποχωρητικότητας (ουσιαστικά του ενδοτισμού) είναι που μας έχει οδηγήσει σε περιορισμό των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων στο Αιγαίο, σε αμφισβήτιση των ανατολικών και βόρειων συνόρων μας, σε γκριζάρισμα μεγάλων περιοχών, όχι μόνο της νησιωτικής, αλλά και της ηπειρωτικής Ελλάδας. Η ευκολία στις παραχωρήσεις, όχι μόνο δεν «κατευνάζει» τον αντίπαλο, αλλά αντιθέτως, του ανοίγει την όρεξη για ακόμα περισσότερες διεκδικήσεις. Ο μόνος τρόπος για να αποφευχθεί η απώλεια εθνικού εδάφους είναι η άσκηση της αποτρεπτικής ισχύος ενός ανεξάρτητου, κυρίαρχου κράτους, ενός λαού ενωμένου και αποφασισμένου να υπερασπιστεί τα κυριαρχικά του δικαιώματα και την εθνική του κυριαρχία!
Αθήνα, 13 Μαρτίου 2019
Η Πολιτική Γραμματεία του ΕΠΑΜ
