(Υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος Κατερίνης με τον συνδυασμό Ανατροπή-Αναγέννηση του Ευγένιου Παπαδόπουλου)
Είμαι ο Γιώργος Βαζάκας κι ως υποψήφιος στις αυτοδιοικητικές εκλογές στην Κατερίνη, κρίνω απαραίτητο να αναφερθώ σε ορισμένες πτυχές της ζωής μου ιδιαίτερα σε εκείνες που αναφέρονται στη σχέση μου με τα κοινά.
Στα γυμνασιακά μου χρόνια με τραβούσε η επιθυμία να συμμετέχω στις μαθητικές εκλογές και οι συμμαθητές μου με εξέλεγαν με την ψήφο τους στα μαθητικά συμβούλια. Κάποια στιγμή στα 1974 έγινα φοιτητής στη Φιλοσοφική σχολή του ΑΠΘ. Εκεί, στη χρονική συγκυρία μετά τη χούντα, που όλος ο κόσμος ήταν ακόμη διστακτικός και φοβισμένος, για να ασχοληθεί με τα κοινά, εμένα προσωπικά με έθελξε ο ελεύθερος αέρας της μεταπολίτευσης και εντάχτηκα τότε με κάποιους άλλους συμφοιτητές μου στη σπουδάζουσα νεολαία του ΠΑΣΟΚ.
Η ενασχόλησή μου με την πολιτική από τα φοιτητικά μου νιάτα μού πρόσφερε πολλές εμπειρίες για τους ανθρώπους, για τις πολιτικές σκοπιμότητες, για την ανιδιοτέλεια και την ιδιοτέλεια, φίλων και αντιπάλων στις διάφορες πολιτικές διεργασίες. Δούλεψα με άλλους νεολαίους ακούραστα, για να χτιστεί το τότε πατριωτικό ΠΑΣΟΚ. Δυστυχώς όμως αυτό το ΠΑΣΟΚ από το 1978 και στο εξής – πόσοι άραγε μπόρεσαν τότε να το αντιληφθούν – άλλαξε σιγά σιγά ρότα. Αυτό και εγώ κι άλλοι αρκετοί ζώντας από μέσα και σε βάθος τις αλλαγές του δεν το ανεχθήκαμε και το 1980 καταθέσαμε εγγράφως τις διαφωνίες για την αλλαγή πορείας της κεντρικής καθοδήγησης και αποχωρήσαμε, με την ευχή να μη επαληθευτούμε, για όσα επικρίνουμε. Δυστυχώς επαληθευτήκαμε και το ΠΑΣΟΚ της Ελλάδας που ήθελε την Ελλάδα να ανήκει στους Έλληνες, την παρέδωσε με τον ΓΑΠ στην 5η χρεοκοπία και στην τραγωδία του Σημίτη με τα Ίμια.
Από τότε δεν έγινα αδιάφορος για την πολιτική, αλλά την παρακολουθούσα από μακριά και με έντονο κριτικό μάτι, χωρίς να ενταχθώ σε κάποιο κόμμα.. Παρακολουθούσα τα συνδικαλιστικά δρώμενα συστηματικά στο χώρο των καθηγητών, όπου διορίστηκα το 1981. Το 1986 αποσπάσθηκα σε ελληνικό Λύκειο της Γερμανίας και έκανα τα επόμενα χρόνια το διδακτορικό μου. Στις καθηγητικές εκλογές εκεί εκλέχτηκα οργανωτικός γραμματέας της ΕΛΜΕ των Ελλήνων καθηγητών της Βόρειας Ρηνανίας Βεστφαλίας.
Έγινα κάτοικος Κατερίνης ύστερα από τοποθέτησή μου ως καθηγητής στο 4ο Λύκειο Κατερίνης το 2001. Η γυναίκα μου απ’ την Κατερίνη είναι καθηγήτρια θεολόγος και έχουμε ένα γιο και μια κόρη. Στην Κατερίνη δεν έπαψα να ασχολούμαι με τα κοινά. Στα χρόνια 2006 – 2008 εκλέχτηκα πρόεδρος στο Σύνδεσμο Φιλολόγων νομού Πιερίας. Υπήρξα μέλος του Δ.Σ. του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων το 2016 – 2017 του 5ο Γυμνασίου Κατερίνης και από το 2018 είμαι πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του 5ο Λυκείου Κατερίνης.
Τέλος όταν ενέσκηψε μετά το 2010 η μαύρη συμφορά της χρεοκοπίας στην πατρίδα μας παρακινημένος από τις οικονομολογικές αναλύσεις του Δ. Καζάκη, μαζί του και με άλλους τον Ιούλιο του 2011 ιδρύσαμε το πολιτικό κόμμα με το όνομα Ε.ΠΑ.Μ. (Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο).
Αυτή είναι σε γενικές γραμμές η διαδρομή μου σε σχέση με τα κοινά. Μια διαδρομή που με πλούτισε με εμπειρίες και απόψεις για τον άνθρωπο και το συνάνθρωπο για τον όμοιό μου και ανόμοιό μου για τον ιδιοτελή και τον ανιδιοτελή. Απ’ όλες τις συμπεριφορές, που γνώρισα μια με ακολουθεί και ακολουθώ στην πολιτική μου ενασχόληση κι αυτή είναι να εναντιώνομαι στην ιδιοτέλεια, υπηρετώντας συγκεκριμένες αρχές. Με προϋπόθεση αυτά χωρίς στοχεύσεις την κενοδοξία και την προσωπική συμφεροντολογία δέχθηκα να ενταχθώ και να συμπορευτώ με το συνδυασμό του Ευγένιου Παπαδόπουλου ΑΝΑΤΡΟΠΗ – ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ, που το πρόγραμμά του συνάδει με ρηξικέλευθους οραματισμούς για απελευθέρωση της Κατερίνης από κατεστημένες λογικές και νοοτροπίες.
