Α΄ ΜΕΡΟΣ
Δεν πάνε πολλές μέρες από τη διεξαγωγή των Ευρωεκλογών, των Δημοτικών και των Περιφερειακών εκλογών. Ο λαός μας ψήφισε και κατά το ήθος μας είναι σεβαστός για την ετυμηγορία του. Βέβαια πάλι σύμφωνα με την κρίση μας δε θα διστάσουμε να πούμε πολύ απλουστευτικά αλλά και περιεκτικά:
Ο λαός μας ψήφισε τα κόμματα που ψήφισαν τα μνημόνια, ψήφισε, αυτούς που έβριζε… Τι καταπληκτικός λαός!...
Όμως δε θα καταπιαστούμε με τα εκλογικά αποτελέσματα. Την ευαισθησία μας θα την απασχολήσει το θέμα των θεμάτων, που είναι το χρέος, που η χώρα μας οφείλει στους δανειστές της. Γι’ αυτό θα ’πρεπε όλα πρωτίστως τα πολιτικά κόμματα να το έχουν στην ημερήσια διάταξη. Δυστυχώς όλοι έχοντας αποδεχθεί το «μοιραίο» της οικονομικής κατοχής που ενέσκηψε στην πατρίδα μας από το 2010, όλοι δεξιοί και αριστεροί μνημονιακοί και αντιμνημονιακοί κινούνται στην τροχιά της «κανονικότητας», της υποτέλειας και της κατοχής.
Γύρω στα μέσα του περασμένου Απριλίου ο πρωθυπουργός κ. Τσίπρας διαβεβαίωνε, ότι δεν πρόκειται να εφαρμοστούν τα μέτρα λιτότητας, που έχουν ήδη ψηφιστεί στα πλαίσια του Μεσοπρόθεσμου πλαισίου 2019 -2022. ( Μείωση συντάξεων στο 45%, μείωση του διαθέσιμου εισοδήματος κατά μέσο όρο στο 6% ετησίως σύμφωνα με υπολογισμούς του ΟΟΣΑ). Κι απ’ την άλλη τα ίδια λέει ο έτερος Καππαδόκης με το όνομα κ. Κυριάκος Μητσοτάκης υποσχόμενος να κατεβάσει τον ΦΠΑ στο 13%, μιας και θα ιδιωτικοποιήσει τα πάντα, μέχρι και τον αέρα, που αναπνέουμε.
Και για το χρέος; Κανείς δεν μιλά. Σα να μην υπάρχει. Σα να έχει λυθεί δια μαγείας. Βλέπετε το έχουν αναθέσει στον αυτόματο πιλότο των πρωτογενών πλεονασμάτων του προϋπολογισμού κι έτσι το έχουν καταστήσει βιώσιμο.
Δεν έχει καμιά σημασία που στις 31 Δεκεμβρίου 2018, το δημόσιο χρέος έφτασε σχεδόν τα 359 δις ευρώ, δηλαδή το 194,4% του ΑΕΠ. Και αν συνυπολογίσει κανείς και το αφανές χρέος των κρατικών εγγυήσεων, τότε το δημόσιο χρέος από μόνο του ξεπερνά το 200% του ΑΕΠ. Χαράς ευαγγέλια για τους δανειστές ( τοκογλύφους) και τους κερδοσκόπους.
Αξίζει να θυμόμαστε ότι στις 31 Δεκεμβρίου 2009 το δημόσιο χρέος της χώρας μας είχε φτάσει σχεδόν τα 298,6 δις ευρώ, ήτοι το 125,7 % του ΑΕΠ. Ενώ στις 31 Δεκεμβρίου 2011, όταν κρίθηκε επείγον να μειωθεί με αναδιάρθρωση κατά 53%, το δημόσιο χρέος είχε φτάσει σχεδόν στα 368 δις, ήτοι στο 177,7% του ΑΕΠ. Πρόκειται για τον υψηλότερο δείκτη δημοσίου χρέους επί του ΑΕΠ από την εποχή του ελληνοτουρκικού πολέμου του 1897, αλλά ποιος νοιάζεται… Όσο πιάνουμε τα πρωτογενή πλεονάσματα, που μας επιβάλλουν οι δανειστές και βγαίνουμε στις αγορές, για να δανειστούμε εκ νέου, το χρέος δεν πρέπει να μας απασχολεί.
Και φυσικά δεν έχει καμιά σημασία το γεγονός, ότι για να δημιουργηθούν αυτά τα εικονικά πρωτογενή πλεονάσματα, η κυβέρνηση χρησιμοποιεί τον λεγόμενο βραχυπρόθεσμο δανεισμό, που ξεπερνά τα 600 δις κάθε χρόνο. Επιπρόσθετα έχει φορτώσει με χρέος τα ΝΠΙΔ, ΝΠΔΔ και τα ασφαλιστικά ταμεία άνω των 45,5δις ευρώ (Ιανουάριος 2019). Θυμίζουμε απλά ότι το μερίδιο του δημόσιου χρέους, που είχαν επωμισθεί οι παραπάνω φορείς τον Απρίλιο του 2010, ένα μήνα πριν μας επιβάλλουν τα μνημόνια, ανέρχονταν στα 30,1 δις.
Πιθανόν με τα προαναφερθέντα να φιάξαμε «διάθεση», όμως δυστυχώς έτσι έχει η κατάσταση. Και είναι λυπηρό ότι κανένα από τα κόμματα δε μιλά συγκεκριμένα για το χρέος. Ούτε καν τα αποκαλούμενα αντιμνημονιακά σχήματα. Κι αυτά ξεμπερδεύουν με απλά συνθήματα, είτε μιλώντας γενικά και αόριστα για διαγραφή του χρέους, είτε για διαπραγμάτευση, προκειμένου να μειωθεί το μεγαλύτερο μέρος του χρέους.
Κατερίνη 16/6/2019
*Ο Γιώργος Βαζάκας είναι μέλος του Ε.ΠΑ.Μ. (Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο) και ήταν υποψήφιος με το Ε.ΠΑ.Μ. στις βουλευτικές εκλογές του 2015.
