Αναφερόμαστε στο μνημείο πεσόντων των 43 Ελλήνων πατριωτών που εκτελέστηκαν από τους Γερμανούς στον Σιδηροδρομικό Σταθμό Κατερίνης (επί της οδού Διγενή Ακρίτα).
Στις 24 Φεβρουαρίου φέτος στην επιμνημόσυνη δέηση, όπου ήταν οι κάμερες και οι δημοσιογράφοι, ο χώρος είχε καθαριστεί για να υποδεχτεί τους επίσημους...
Απόδειξη, ότι τα μνημεία μας (κάτι ανάλογο συμβαίνει και με το μνημείο του Αντισυνταγματάρχη Σβορώνου) χρησιμοποιούνται μια φορά το χρόνο, για τους απαραίτητους εορτασμούς και μετά ξεχνιούνται και ξανά του χρόνου...
Ας μείνουμε όμως προς το παρόν, εδώ στο μνημείο στον Σιδηροδρομικό Σταθμό Κατερίνης.
Πρόκειται για έναν δρόμο, που τώρα το καλοκαίρι και λόγο του τουρισμού υπάρχει αυξημένη κίνηση, με τους τουρίστες και τους επισκέπτες να διέρχονται συχνά από εκείνο το σημείο.
Πόσοι άραγε από τους ξένους επισκέπτες μας, κατάλαβαν ότι σε εκείνο το σημείο υπάρχει ένα μνημείο;
Πόσοι άραγε και από τους συνδημότες μας γνωρίζουν ότι εκεί υπάρχει ένα μνημείο;
Πόσοι άραγε...
Πόσοι άραγε...
*Οι φωτογραφίες είναι σημερινές (10/7/19)
*Επιλέξαμε να παρουσιάσουμε το θέμα τώρα που έχει τελειώσει η προεκλογική περίοδος, ώστε να μην μπορεί κανένας να θεωρήσει ότι το συγκεκριμένο ρεπορτάζ αποσκοπεί σε οποιαδήποτε μικροκομματική, αυτοδιοικητική ή οποιαδήποτε άλλη σκοπιμότητα.
*Η μοναδική μας σκοπιμότητα, είναι η ανάδειξη των ιστορικών μνημείων της περιοχής μας, ο σεβασμός και η απόδοση τιμών σε όλους αυτούς που έδωσαν την ζωή τους για την πατρίδα μας και κυρίως να περάσουμε το μήνυμα ότι τουλάχιστον εμείς δεν πρόκειται να τους ξεχάσουμε ποτέ.
