Στιγμές χαράς και λύπης, μπερδεμένες,
Γεμίζουν χρόνια, τις αποθήκες, της ψυχής μου,
Έτσι ποτέ ,δεν μένουν ξεχασμένες.
Πάντα η ζωή ,σε πάει, όπως και όπου θέλει,
Σε μονοπάτια δύσβατα, που δύσκολα διακρίνεις,
παίζει μαζί σου, χωρίς αυτή να υποφέρει,
Κλέβει απ’το χρόνο σου στιγμές, μα δεν τη κατακρίνεις.
Κι’αν η ψυχή σου, μένει χρόνια, κλειδωμένη,
Ψάξε να βρεις, μια ρωγμή, κάπου υπάρχει, ξεχασμένη,
Να μπουν οι ακτίνες, της ζωής, οι πόθοι οι ανεκπλήρωτοι,
Σε μια ψυχή ,από καιρό ,αποκλεισμένη.
ΝΙΚΟΣ ΧΑΛΕΠΛΗΣ
Κλέβει απ’το χρόνο σου στιγμές, μα δεν τη κατακρίνεις.
Κι’αν η ψυχή σου, μένει χρόνια, κλειδωμένη,
Ψάξε να βρεις, μια ρωγμή, κάπου υπάρχει, ξεχασμένη,
Να μπουν οι ακτίνες, της ζωής, οι πόθοι οι ανεκπλήρωτοι,
Σε μια ψυχή ,από καιρό ,αποκλεισμένη.
ΝΙΚΟΣ ΧΑΛΕΠΛΗΣ
