Δένδρα, με φώτα, μουσική,
Χριστούγεννα σε λίγο πλησιάζουν,
Παντού παιδιά, εικόνα μαγική.
Δίπλα, μια γειτονιά, θλιμμένη,
Δεν νοιώθει, ότι έρχονται γιορτές,
Μονάχοι άνθρωποι, εκεί, μα ξεχασμένοι,
Στα όνειρά τους μένουν θεατές.
Τι κι’αν, Χριστούγεννα πλησιάζουν,
Τι κι’αν, οι δρόμοι, είναι φωτεινοί,
Στη γειτονιά τους, μόνοι, αναστενάζουν,
Σε ένα δωμάτιο και με τη σόμπα τους, σβηστή.
Κάποιος, την πόρτα, περιμένουν να χτυπήσει,
Χαμόγελα, να δούνε γιορτινά,
Το άδειο τους, τραπέζι, να γεμίσει,
Να νοιώσουν, πως ήρθαν τα Χριστούγεννα ,ξανά.
ΝΙΚΟΣ ΧΑΛΕΠΛΗΣ
Δεν νοιώθει, ότι έρχονται γιορτές,
Μονάχοι άνθρωποι, εκεί, μα ξεχασμένοι,
Στα όνειρά τους μένουν θεατές.
Τι κι’αν, Χριστούγεννα πλησιάζουν,
Τι κι’αν, οι δρόμοι, είναι φωτεινοί,
Στη γειτονιά τους, μόνοι, αναστενάζουν,
Σε ένα δωμάτιο και με τη σόμπα τους, σβηστή.
Κάποιος, την πόρτα, περιμένουν να χτυπήσει,
Χαμόγελα, να δούνε γιορτινά,
Το άδειο τους, τραπέζι, να γεμίσει,
Να νοιώσουν, πως ήρθαν τα Χριστούγεννα ,ξανά.
ΝΙΚΟΣ ΧΑΛΕΠΛΗΣ