Σε άδειους δρόμους περπατάμε και όλο πίσω μας κοιτάμε.
Ψάχνουμε, να βρούμε φίλους, αδέσποτους, βλέπουμε σκύλους.
Με άδειο βλέμμα, μας κοιτάνε, μόνοι τους και αυτοί, περνάνε.
Η ζωή μας, όλη μοιάζει, μια ελπίδα, ξεχασμένη,
Τίποτα δεν μας τρομάζει, απ’όλα πια αηδιασμένοι.
Κινητά, που δεν κτυπάνε, πόρτες, που όλοι προσπερνάνε,
Βρίζουμε όσους, μας πονάνε και τα όνειρα μας, ξεπουλάνε.
Η ζωή μας, όλη μοιάζει, εβδομάδα των παθών,
Πληρώνουμε, επιλογές, των δικών μας, των λαθών.
Πολιτικοί-κανάλια- μεγαλοδημοσιογράφοι,
Με ύφος σοβαροφανές, πετάτε, σε όλους λάσπη.
Πουλήσατε, όλοι τη ψυχή σας,
Για λίγα χρόνια, ευημερίας,
Και ένα λαό, οδηγήσατε,
Να ζει, στιγμές, απελπισίας.
ΝΙΚΟΣ ΧΑΛΕΠΛΗΣ
Με άδειο βλέμμα, μας κοιτάνε, μόνοι τους και αυτοί, περνάνε.
Η ζωή μας, όλη μοιάζει, μια ελπίδα, ξεχασμένη,
Τίποτα δεν μας τρομάζει, απ’όλα πια αηδιασμένοι.
Κινητά, που δεν κτυπάνε, πόρτες, που όλοι προσπερνάνε,
Βρίζουμε όσους, μας πονάνε και τα όνειρα μας, ξεπουλάνε.
Η ζωή μας, όλη μοιάζει, εβδομάδα των παθών,
Πληρώνουμε, επιλογές, των δικών μας, των λαθών.
Πολιτικοί-κανάλια- μεγαλοδημοσιογράφοι,
Με ύφος σοβαροφανές, πετάτε, σε όλους λάσπη.
Πουλήσατε, όλοι τη ψυχή σας,
Για λίγα χρόνια, ευημερίας,
Και ένα λαό, οδηγήσατε,
Να ζει, στιγμές, απελπισίας.
ΝΙΚΟΣ ΧΑΛΕΠΛΗΣ