2.153 άτομα έχουν στα χέρια τους περισσότερα χρήματα από ό,τι 4,6 δισεκατομμύρια φτωχοί κάτοικοι του πλανήτη.
Η περιουσία που κατέχουν το 1% των πλουσιότερων του κόσμου είναι υπερδιπλάσια από όσα έχουν μαζί 6,9 δισεκατομμύρια «λιγότερο πλούσιοι» σε όλο τον κόσμο. Στη Γαλλία, ένα από τα πιο ανεπτυγμένα καπιταλιστικά κράτη, 7 δισεκατομμυριούχοι κατέχουν περισσότερα από το 30% και πλέον των πιο φτωχών, ή αλλιώς ο μισός πλούτος της χώρας συγκεντρώνεται στα χέρια του 10% των πιο πλούσιων Γάλλων...
Τα παραπάνω ευρήματα μίας ακόμα έρευνας (της «Oxfam»), που δημοσιεύεται ενόψει της φετινής διάσκεψης του Νταβός, δίνουν απάντηση σε όσους ψάχνουν «συνταγές» για την καλύτερη διαχείριση αυτού του σάπιου συστήματος.
Δίνουν απάντηση σε όσους κουνάνε σαν μαγικό ραβδί έννοιες όπως «παραγωγική ανασυγκρότηση», «ενίσχυση της εξωστρέφειας», «ανάπτυξη για όλους», «δίκαιη ανάπτυξη» κ.ο.κ. Σε όσους την ίδια στιγμή καλούν την εργατική τάξη να κάνει θυσίες, π.χ. για «να σωθούν οι συντάξεις και το ασφαλιστικό σύστημα». Κυρίως όμως αποδεικνύεται ότι αυτό που λείπει δεν είναι ούτε ο πλούτος, ούτε οι παραγωγοί του. Το πρόβλημα είναι ότι αυτόν τον πλούτο τον κλέβει από τους εργάτες μια μειοψηφία, μια χούφτα παράσιτα. Και για να συγκεντρώνει αυτό το 1% των πλουσιότερων όλο αυτόν τον αμύθητο πλούτο, πρέπει να μοιράζονται σε δισεκατομμύρια ανθρώπων η ανέχεια και η μιζέρια, η σχετική και η απόλυτη εξαθλίωση.
Η διεθνής διάσταση αυτής της αθλιότητας επιβεβαιώνει ότι δεν πρόκειται ούτε για «παραφωνία» ούτε για «εκτροπή» από την υποτιθέμενη «κανονικότητα», αλλά ότι αυτή είναι η φύση της καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Αυτό είναι το DNA ενός συστήματος που όσο περισσότερο σαπίζει, τόσο πιο πολύ αποκαλύπτει την εγκληματική του φύση...
Αστέριος Κλιγκόπουλος
