… ΉΡΘΑΝ
ντυμένοι «φίλοι»
Αμέτρητες φορές οι εχθροί μου
το παμπάλαιο χώμα πατώντας.
Και το χώμα δεν έδεσε ποτέ με τη φτέρνα τους
Και τα δώρα τους άλλα δεν ήτανε
παρά μόνο σίδερο και φωτιά.
«ΤΟ ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ του ΟΔΥΣΕΑ ΕΛΥΤΗ»
Στηριζόμαστε στον ποιητικό λόγο του μεγαλόπνοου νομπελίστα μας ποιητή, του Οδυσσέα Ελύτη, για να αρχίσουμε να γράφουμε το άρθρο μας. Και αλήθεια πόσο ταιριαστό είναι το περιεχόμενο των στίχων του σε σχέση με τα δραματικά γεγονότα που έζησε το νησί του, η Λέσβος, αλλά και η Χίος τις τελευταίες μέρες του Φεβρουαρίου το 2020. Οι συμπατριώτες του δεν επέτρεψαν στις πάμπολλες αστυνομικές δυνάμεις που αποβιβάστηκαν στη Λέσβο, για να επιβάλουν τη δημιουργία, σύμφωνα με την εντολή της αντισυνταγματικής πράξης νομοθετικού περιεχομένου της κυβέρνησης του κ. Μητσοτάκη νέων δομών κράτησης για τους πρόσφυγες – μετανάστες. Η αποτροπή όμως ως γνωστό των αστυνομικών δυνάμεων και ο εξαναγκασμός τους να εγκαταλείψουν το νησί προέκυψε ύστερα από ατμόσφαιρα σχεδόν εμφυλίου πολέμου, στην οποία ευτυχώς δεν θρηνήσαμε θύματα. Οι συμπατριώτες του Ελύτη, αλλά και οι Χιώτες δεν ανέχθηκαν τη φτέρνα των ΜΑΤ να δέσει με το χώμα του νησιού τους, ούτε και τα δώρα τους, πού ήτανε από σίδερο και φωτιά.
Οι δυνάμεις των ΜΑΤ εξαναγκάσθηκαν από λαό της Λέσβου και της Χίου να αποσυρθούν από τα νησιά, τουλάχιστον προσωρινά. Αυτό όμως δε σημαίνει, ότι τα νησιά μας δεν εξακολουθούν να βουλιάζουν από πρόσφυγες και μετανάστες. Δυσκολευόμαστε να πούμε ως πότε άραγε η δύσμοιρη πατρίδα μας θα ταλαιπωρείται με αυτούς, εκτός και αν οι ιθύνοντες της χώρας μας αλλάξουν ρότα αντιμετώπισής τους.
Σε αγωνιώδη ερωτήματα για πόσους πρόσφυγες – μετανάστες σήμερα μιλάμε, δεν μπορούμε να απαντήσουμε με ακρίβεια. Η ίδια η Ύπατη Αρμοστεία σημειώνει, ότι τα νούμερα που αναφέρει, πρόκειται περί «εκτιμήσεων», μιας και οι ελληνικές αρχές δεν έχουν θέσει υπό τον άμεσο έλεγχό τους όλους τους φορείς, που εμπλέκονται με τη διαχείριση των μεταναστευτικών ροών στο έδαφος της Ελλάδας. Εν πάση περιπτώσει αναφέρεται ο αριθμός των εγκλωβισμένων προσφύγων σ’ όλη την Ελλάδα γύρω στις 249. 700 χιλιάδες. Όσο για τα νησιά, μόνο στη Λέσβο στο γνωστό ΚΥΠ (Κέντρο Υποδοχής Προσφύγων) της Μόρια βρίσκονται περίπου 7000 πρόσφυγες και γύρω από τη Μόρια διασκορπισμένοι 27000 μέσα στο δάσος, στη ζούγκλα όπως λένε – οι ίδιοι αποκαλούν το χώρο jungle – κι εκεί έχουν οργανώσει ολόκληρες παραγκουπόλεις με ό,τι αυτό συνεπάγεται: καταστήματα, παντοπωλεία κλπ. Και δεν απαγκιστρώνονται από κει με τίποτε, ούτε με στρατό, με στερνή τους ελπίδα να φύγουν από την Ελλάδα για την Ευρώπη. Και οι μεταναστευτικές ροές συνεχίζονται…
Και πώς να μη συνεχίζονται, όταν – θυμάστε – ο υπουργός μεταναστευτικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ ο κ. Μουζάλας διαλαλούσε: «οι μετανάστες μας σώζουν δημογραφικά και ο νυν πρωθυπουργός μας ο κ. Μητσοτάκης έκανε δηλώσεις ότι: «θέλουμε μια γόνιμη ενσωμάτωση των μεταναστών στον εθνικό κορμό». Κι εμείς στη διακήρυξη του πρωθυπουργού θα λέγαμε, ότι αυτή η ενσωμάτωση θα υλοποιούνταν μόνο, εάν η ελληνική οικονομία παρουσίαζε έλλειμμα εργατικού δυναμικού και θα ήταν εφικτή η εισδοχή στη οικονομική και κοινωνική ζωή της χώρας. Φυσικά αυτό δεν συμβαίνει, οπότε οι μετανάστες θα συμβάλουν στην εκτίναξη της ανεργίας, την «ελαστικοποίηση» των εργασιακών σχέσεων και στην επιχειρηματική κερδοφορία
Επί πλέον και το πολύ σημαντικό οι μετανάστες και πρόσφυγες χρησιμοποιούνται από εκείνους, που καταστρέφουν συστηματικά τις χώρες τους, απ’ όπου αυτοί προέρχονται, ως όμηροι, ως πολιορκητικός κριός, προκειμένου να πετύχουν το άνοιγμα των συνόρων των κρατών, που κατευθύνονται, όπως επίσης τη διάλυση της εσωτερικής κοινωνικής συνοχής τους με σκοπό την υποταγή τους σε υπερεθνικές οικονομικές, στρατιωτικές και πολιτικές δομές της παγκόσμιας διακυβέρνησης. Γι’ αυτό ακριβώς ιδιαίτερα αποτελούν κίνδυνο για τη Ελλάδα οι εγκλωβισμένοι εδώ πρόσφυγες και μετανάστες, τη στιγμή μάλιστα που η ανεργία στη χώρα μας εκτινάσσεται και η μετανάστευση εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων λόγω μνημονιακής κατοχής εκτοξεύεται.
Και οι μεταναστευτικές ροές προς την Ελλάδα συνεχίζονται… Και όλος ο ελληνόκοσμος είναι πολύ θορυβημένος ερμηνεύοντας σε μεγάλο ποσοστό, λόγω έλλειψης ουσιαστικής ενημέρωσης επιφανειακά και με αμηχανία το θέμα. Ακούμε κι εμείς και από τα ΜΜΕ διάφορα επί διαφόρων για το μεταναστευτικό. αλλά αυτά ελάχιστα προσεγγίζουν στην ουσία της κατανόησης του ζητήματος. Από τη μεριά μας απερίφραστα θα υποστηρίξουμε: Η μετατροπή της Ελλάδας και κυρίως των νησιών σε χώρους εγκλωβισμού μεταναστών και προσφύγων είναι καθαρά επιλογή της ΕΕ (Ευρωπαϊκής Ένωσης) και κυρίως της Γερμανίας. Και ο εγκλωβισμός άρχισε μετά την επίσημη συμφωνία ΕΕ – Τουρκίας το Μάρτιο του 2016, χωρίς να παρίσταται η Ελλάδα. Με τη συμφωνία εγκαταστάθηκε η Frontex στα ελληνικά νησιά και προβλέφθηκε σ’ αυτά η δημιουργία «δομών», τα λεγόμενα Hot Spot, εγκλωβισμού. Με βάση την αναφερθείσα συμφωνία η Τουρκία απέκτησε το δικαίωμα να διαχειρίζεται τις μάζες προσφύγων και μεταναστών, που συγκεντρώνει κατά το δοκούν και να τις αξιοποιεί ως μέσο πολιτικής πίεσης, αλλά και δημιουργίας γεωπολιτικών τετελεσμένων.
Αξίζει εδώ να αναφέρουμε ότι η Ε.Ε. ανάλογες συμφωνίες, όπως με τη Τουρκία έκλεισε και με τη Λιβύη όπως και με το Μαρόκο. Μόνο που με τις συμφωνίες αυτές οι αρχές και το λιμενικό της Λιβύης και του Μαρόκο έχουν αναλάβει την αποτροπή των μεταναστευτικών ροών προς τις χώρες της Ε.Ε., κυρίως προς την Ισπανία και την Ιταλία. Και επιπρόσθετα η Ε.Ε. έχει αναλάβει να χρηματοδοτήσει ακόμη και το λιμενικό της Λιβύης και του Μαρόκου, προκειμένου να ασκούν αποτροπή. Γιατί άραγε η Ε.Ε. δεν προχώρησε σε μια ανάλογη συμφωνία με την Τουρκία; Κι όταν γνωρίζουμε ότι η Ε.Ε. για το μεταναστευτικό χρηματοδότησε την Τουρκία με ποσό πάνω από 7,5 δις ευρώ, γιατί δεν απαίτησε από την Τουρκία να δρα το λιμενικό της γείτονος με τη σύμπραξη της Frontex ως δύναμη αποτροπής;
Γιατί δεν εγκατέστησε η Ε.Ε. στα πλαίσια μια τέτοιας συμφωνίας γραφεία της δικής της υπηρεσίας ασύλου , η οποία σε συνεργασία με την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ να εξετάζει στο τουρκικό έδαφος τις αιτήσεις ασύλου; Ειδικά όσων θέλουν να μετακινηθούν προς χώρες της Ε.Ε. Κι έτσι οι άνθρωποι αυτοί να εισέρχονται νόμιμα στην Ε.Ε., χωρίς να θαλασσοπνίγονται και να τους εκμεταλλεύονται οι δουλέμποροι. Στο επαναληπτικό μας γιατί η απάντηση είναι απλή. Η συμφωνία Ε.Ε. – Τουρκίας ήταν ένα ακόμη ανατολίτικο παζάρι ανάμεσα στη Μέρκελ και τον Ερντογάν. Ο Ερντογάν υποσχέθηκε να συγκρατήσει τις μεταναστευτικές ροές, που θέλαν να πάνε κατά Γερμανία μεριά και η Μέρκελ του παρέδωσε τα Ελληνικά νησιά. Φυσικά με το αζημίωτο και για τους κυβερνώντες της Ελλάδας. Και τους πρώην και τους νυν. Είναι τόσο απλά τα πράγματα.
Και τι συγκυρία σήμερα 29/2/2020, μας πιάνει σύγκρυο καθώς πληροφορούμαστε, ότι απειράριθμοι πρόσφυγες επιδιώκουν να περάσουν και από τα σύνορα μας στον Έβρο στην ηπειρωτική Ελλάδα. Αναλόγως επιχειρούν να φθάσουν και στα νησιά μας. Είναι ολοφάνερος ο βρώμικος ρόλος της Τουρκίας στη διαχείριση των μεταναστευτικών μαζών. Ας ελπίσουμε οι ελληνικές δυνάμεις αποτροπής να σταματήσουν το κακό. Όμως ας μη το παραβλέπουμε ήδη ένας σημαντικός αριθμός μεταναστών νεοεισελθόντων, που έχουν μεταφερθεί από τα νησιά στην ηπειρωτική Ελλάδα, αρχίζουν να συνωστίζονται στην Ανατολική Μακεδονία και κυρίως στη Θράκη. Το κάνουν μόνοι τους; Έχουν καθοδήγηση; Κι αν από σήμερα οι αναφερθείσες περιοχές ενισχυθούν με νέες ροές;
Πάντως όπως και να ’χει, ο κ. Χρυσοχοΐδης απέκλεισε μόνο το νομό Έβρου από τη δημιουργία νέων κέντρων κράτησης και εγκλωβισμού. Οι υπόλοιποι νομοί της Θράκης είναι και επίσημα υποψήφιοι για την εγκατάσταση μεταναστών, κυρίως μουσουλμάνων. Αντιλαμβανόμαστε το τι θα σημάνει κάτι τέτοιο σε μια τόσο ευαίσθητη περιοχή, όπου ήδη η Τουρκία αλωνίζει τόσο μέσω του Προξενείου Κομοτηνής, όσο και μέσω των τουρκικών σωματείων της Θράκης, τα οποία ήδη έχουν απευθυνθεί στην Ε.Ε., προκειμένου να προχωρήσουν ως «εθνική μειονότητα» στη δημιουργία ενός «προσωρινού κοινοβουλίου Δυτικής Θράκης». Το μόνο που χρειάζεται, για να προχωρήσει ταχύτατα η Κοσσοβοποίηση της Θράκης, είναι η δημιουργία κλειστών κέντρων κράτησης μεταναστών και προσφύγων ή η μαζική εγκατάσταση αλλοδαπών με επιδότηση από τα προγράμματα των ΜΚΟ, της Ε.Ε. και της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ. Δεν συνωμοσιολογούμε, δυστυχώς τα στοιχεία είναι υπαρκτά.
Και τα πρόσφατα γεγονότα της αντίδρασης των κατοίκων της Λέσβου και της Χίου στο να τους αποστερήσει η κατοχική ελληνική κυβέρνηση νόμιμα εδάφη τους, για να δημιουργήσει καινούργια κλειστά κέντρα κράτησης για τους πρόσφυγες, κατέδειξαν, ότι με τις ενέργειές της η κυβέρνηση παραδίδει πατρογονικά εδάφη, ως λεία σ’ αυτόν τον ιδιότυπο, υβριδικό πόλεμο που δέχεται η χώρα μας με αιχμή του δόρατος τη λεγόμενη «προσφυγική» κρίση, με σκοπό την αλλαγή του καθεστώτος κυριαρχίας στα νησιά του Αιγαίου. Οι Έλληνες αυτών των νησιών έδειξαν ότι διεκδίκησαν και θα διεκδικήσουν την υπεράσπιση του πατρίου εδάφους.
Στο πιθανό εύλογο ερώτημα του αναγνώστη μου, αν υπάρχει άλλος δρόμος αντιμετώπισης του προσφυγικού – μεταναστευτικού, θα απαντήσω συγκεκριμένα και με σαφήνεια. Οι λίγες πατριωτικές – δημοκρατικές φωνές όπως και η δική μας δίνουν διέξοδο στο ζήτημα. Ο γράφων είναι μέλος του Ε.ΠΑ.Μ. (Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο). Ο πολιτικός μας χώρος με τον επικεφαλής μας, το Δημήτρη Καζάκη, τουλάχιστον από το 2015 με τις σοβαρές αναλύσεις του χτυπάει καμπανάκι για τους χειρισμούς της κυβέρνησης και της τωρινής αλλά και του ΣΥΡΙΖΑ σχετικά με το προσφυγικό. Δυστυχώς η «δημοκρατικότητα» των κυβερνώντων μας, όχι κάποιες θέσεις μας για το ζήτημα δεν αναφέρει, αλλά ούτε και η ονομασία του κόμματός μας υπάρχει στα ΜΜΕ.
Όμως εμείς παρά τους αποκλεισμούς των απόψεών μας, στο μέτρο του δυνατού δείχνουμε τον άλλο δρόμο: Καταρχήν να καταγγελθεί εκ μέρους της Ελλάδας η συμφωνία Ευρωπαϊκής Ένωσης – Τουρκίας, που αναγκάζει τη χώρα μας να είναι χώρος εγκλωβισμού μεταναστών και προσφύγων από την Τουρκία. Αν θέλει η Ευρωπαϊκή Ένωση να κλείσει συμφωνία με την Τουρκία, ας το κάνει, όπως το έχει κάνει με το Μαρόκο και τη Λιβύη. Ας εγκατασταθεί η Frontex στα παράλια της Τουρκίας για αποτροπή των τρισάθλιων σκαφών, με τα οποία οι δουλέμποροι μεταφέρουν μετανάστες και πρόσφυγες στα νησιά μας
Δεύτερον, η Ελλάδα οφείλει να απεγκλωβιστεί από προγράμματα επιδότησης εγκλωβισμένων μεταναστών και προσφύγων, όπως το ESTIA και των προπληρωμένων τραπεζικών καρτών. Η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης που έχει αποδεχτεί τη συμμετοχή της σ’ αυτά τα προγράμματα, προκειμένου να διευκολυνθεί η μεταφορά αλλοδαπών στο έδαφός της.
Επί πλέον η κυβέρνησή μας ανακοινώνοντας ότι δε δεσμεύεται από τη συμφωνία Ε.Ε – Τουρκίας, να προβεί σε άμεσες κυρώσεις εναντίον της γείτονος:
Να επιβληθούν ποινές και πρόστιμα σε οποιοδήποτε φορτίο κινείται από και προς την Τουρκία διαμέσου του ελληνικού εθνικού χώρου.
Να εξορμήσει το λιμενικό μαζί με το πολεμικό ναυτικό σε εξονυχιστικούς ελέγχους σ’ όλα τα σκάφη, που κινούνται υπό τουρκική ναύλο ή σημαία.
Να καταγγελθεί η Τουρκία στο Διεθνή Οργανισμό Ναυσιπλοΐας, ότι με το να εξωθεί να περνούν μαζικά αλλοδαποί τη θάλασσα ανάμεσα στις ακτές της και τα ελληνικά νησιά, καταπατά τις συνθήκες SOLAS και SOAR, όπως και κάθε έννοια ασφάλειας της ναυσιπλοΐας και επομένως θα πρέπει οι ακτές και οι λιμένες της να κηρυχθούν ως ανασφαλείς, γεγονός που θα επιφέρει τρομακτικό κόστος στο εμπόριο και τον τουρισμό της γειτονικής μας χώρας.
Τέλος, η Ελλάδα οφείλει να απευθυνθεί στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ και να καταγγείλει την Τουρκία όχι μόνο για επίσημο trafficking μεταναστών και προσφύγων, αλλά και για αξιοποίηση των ροών αυτών ως μέσο άσκησης υβριδικού πολέμου εναντίον της.
Με τα προαναφερθέντα εκφράζουμε την προσωπική μας αγωνία, το φόβο, την επιφυλακτικότητα, αλλά και τη δυνατότητα προστασίας της πατρίδας μας από τις μεταναστευτικές ροές. Γράφαμε σε προηγούμενο άρθρο μας: « Όχι ενάντια στο μετανάστη, αλλά ενάντια στη μετανάστευση» και αυτό το υποστηρίζουμε ανεπιφύλακτα. Και συνεχίζουμε, οι πρόσφυγες/μετανάστες – ουσιωδώς δεν τους ξεχωρίζουμε – είναι άνθρωποι, που αναγκάστηκαν να φύγουν απ’ τη χώρα τους είτε απ’ την πείνα, που την προκάλεσε η παγκοσμιοποίηση, είτε αυτή την προκάλεσε ο βομβαρδισμός, φαινόμενα με το ίδιο αποτέλεσμα.
Γι΄ αυτό είναι επιτακτικό να αναδείξουμε, ότι οι πόλεμοι πρωτίστως παράγουν την προσφυγιά και δεύτερον ότι το μείζον ζήτημα γι’ αυτούς τους ανθρώπους είναι η παλινόστηση. Αυτοί δε διάλεξαν να γίνουν πρόσφυγες. Κι ένα βασικό ζήτημα είναι, να εξαναγκαστούν αυτοί, που τους ξεσπίτωσαν (η Δύση δηλαδή με τους πολέμους και την παγκοσμιοποίηση) να πληρώσει για την επιστροφή στις εστίες τους.
Κι αν αυτό αρχίσει να έρχεται στα διεθνή φόρα συστηματικά και συγκεκριμένα, οι της Δύσης θα πιεστούν πραγματικά και τουλάχιστον θα σταματήσουν αυτή τη ρητορική του «μεταναστευτικού κινδύνου», όταν δηλ. αρχίζουμε και τους βάζουμε το ζήτημα, ότι δηλαδή δε χρειαζόμαστε καλύτερης ποιότητας φυλακές, ούτε αν είναι κλειστές ή ανοιχτές φυλακές για τους πρόσφυγες. Ούτε χρειαζόμαστε να πληρώνουμε σε διάφορες αλληλέγγυες ΜΚΟ εκατομμύρια, και καλά να κάνουν υποστήριξη των προσφύγων, που ξεσπιτώθηκαν.
Αυτό που πρέπει να πληρώσει η Δύση, είναι να ξαναχτίσει τα σπίτια των προσφύγων. Γι’ αυτό αυτοί φύγαν, γιατί τους γκρέμισε τα σπίτια τους. Δεν έφυγαν ,για να έρθουν εδώ, να συναντήσουν μια ΜΚΟ, να τους παρηγορεί σε κάποια σκηνή, που βρίσκεται στην Αμυγδαλέζα, ή στη Λέσβο ή δεν ξέρω κι εγώ πού. Αυτές δηλαδή είναι οι πραγματικές παράμετρες κατά τη γνώμη μας, που σχετίζονται με τους πρόσφυγες .
Και πόσοι δε μιλάνε για τη βόμβα υποτίθεται τη μεταναστευτική , που υπάρχει στα νησιά του βορειοανατολικουύ Αιγαίου. Και είναι γεγονός, μιας και στη Μυτιλήνη π.χ. οι κάτοικοί της ζουν αφόρητα, επειδή δίπλα στην Μυτιλήνη φιάχτηκε από τους πρόσφυγες μια άλλη Μυτιλήνη, όπου και αυτοί ζούνε άθλια. Όμως αυτό που πρέπει εδώ να πούμε, που δυστυχώς δεν κουβεντιάζεται είναι, ότι αυτή την κατάσταση που μόλις θίξαμε, τη διαμόρφωσε η συμφωνία Ε.Ε. – Τουρκίας του Μαρτίου του 2016, που την ψήφισε και η Ελλάδα επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Μ’ αυτήν φτιάχτηκαν τα Ηοτ – Spot, δηλαδή οι φυλακές για τους πρόσφυγες. Μ’ αυτήν φτιάχτηκε ο μηχανισμός ανάσχεσης των προσφυγικών ροών. Αυτό σημαίνει ότι με το πρόσχημα της καταγραφής τους, τους κρατάμε δυο χρόνια στη Μόρια, για αποτροπή, για να μάθουν να μην έρχονται άλλοι και στη εσωτερική κοινή γνώμη δε λέμε, ότι τους φυλακίσαμε και ότι τους έχουμε σε άθλιες συνθήκες αλλά λέμε, ότι τους ταυτοποιούμε. Κι αυτό μας παίρνει δυο χρόνια, να διαβάσουμε το διαβατήριο τους ή να βρούμε το όνομά τους.
Για το υπαρκτό προσφυγικό ρεύμα ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά και κάθε κυβέρνηση έπρεπε, πρέπει να διευκολύνει αυτούς τους ανθρώπους να πάνε, όπου θέλουν και να πιέσει τα διεθνή φόρα, να δοθούν χρήματα για την παλινόστησή τους. Αυτά κι όχι να λειτουργεί η κάθε ελληνική κυβέρνηση σαν μίσθαρνο όργανο των Γερμανών και των Αμερικανών και να κάνει το δεσμοφύλακα των προσφύγων με αντάλλαγμα κάποια ψιλοποσά. Βέβαια διαδίδεται ότι λόγω του προσφυγικού εισήλθαν κάποια δις στην Ελλάδα.
Η αλήθεια είναι, ότι τα δις μοιράστηκαν στις ΜΚΟ. Δεν πρέπει να μας διαφεύγει, ότι η πλειοψηφία των ΜΚΟ, που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα είναι ξένες. Και τα λεφτά πήγαν σε γερμανικές αμερικάνικες και δανέζικες τσέπες. Ουσιαστικά δηλαδή οι ΜΚΟ δε μεταφέρουν κεφάλαια στη χώρα, που υποτίθεται ότι δραστηριοποιούνται, αλλά στη χώρα προέλευσής τους. Κι αυτός είναι ο λόγος που φτιάχτηκαν αυτές οι ΜΚΟ και δε δίνονται τα υποτιθέμενα κονδύλια κατευθείαν στα κράτη, που έπρεπε να τα διαχειριστούν. Με άλλα λόγια τη δική τους ουσιαστικά οικονομία βοηθούν ακόμα και μέσω των ΜΚΟ.
Κι επιπλέον μέσω των ΜΚΟ ασκούν και πολιτικό έλεγχο, γιατί φτιάχνουν τους δικούς τους πολιτικούς στρατούς. Κάθε μεγάλη ΜΚΟ είναι ένας πολιτικός στρατός. Έχει 2-3 χιλιάδες ανθρώπους μορφωμένους, οργανωμένους και καλοπληρωμένους, που υλοποιούν – ιδιαίτερα στα σύνορα της χώρας όπου δραστηριοποιούνται – την πολιτική της χώρας, που τους χρηματοδοτεί ή τις ελέγχει με τους γνωστούς τρόπους. Αυτή είναι η εικόνα των ΜΚΟ και αυτές βασικά διαχειρίζονται τις μεταναστευτικές ροές. Είναι ο βραχίονας αφαίρεσης της εθνικής κυριαρχίας, όπου αυτές αναπτύσσουν δραστηριότητα.
Δώσαμε κάποιες πτυχές του σύγχρονου φαινομένου του μεταναστευτικού/προσφυγικού προβλήματος. Μ’ αυτά που εκθέσαμε, δικαιούμαστε να τασσόμαστε απέναντι όλων εκείνων που προκαλούν το μεταναστευτικό ζήτημα, χρησιμοποιώντας τους βίαια μετακινούμενους πληθυσμούς ως εργαλείο υβριδικού πολέμου, απέναντι στις ντόπιες κυβερνήσεις (πρώην και νυν), που μετέτρεψαν τα χερσαία και τα θαλάσσια σύνορά μας σε ξέφραγο αμπέλι, απέναντι στα φασιστοειδή που βάλουν κατά του μετανάστη, ωσάν να ευθύνεται ο ίδιος ως πρόσωπο αλλά και απέναντι στα ΜΜΕ και τις δήθεν «αλληλέγγυες» και αδρά χρηματοδοτούμενες ΜΚΟ, που τονίζουν υποκριτικά την ανθρωπιστική μόνο πλευρά του ζητήματος, για να αποπροσανατολίσουν τη συνοχή και τα αμυντικά αντανακλαστικά του λαού
Κατερίνη 3/3/2020
* Ο Γιώργος Βαζάκας είναι μέλος του Ε.ΠΑ.Μ.
Mail: vazakas1954@gmail.com
