Ένα πρωινό τα παλληκάρια του Οδυσσέως είδαν κάτι παράξενο…
Οι Τούρκοι ανεβασμένοι επάνω στον Παρθενώνα, κατέστρεφαν τα μνημεία!
Αμέσως ειδοποίησαν τον Οδυσσέα.
Ο στρατηγός αφού είδε με τα ίδια του τα μάτια την βαρβαρότητα των Τούρκων, έστειλε τέσσερα παλληκάρια να πλησιάσουν την Ακρόπολη και να τους ρωτήσουν γιατί έδειχναν τέτοια αγριότητα στα μάρμαρα.
Ύστερα από λίγη ώρα οι άντρες του Οδυσσέα επέστρεψαν και του έφεραν την απόκριση:
Οι Τούρκοι μη έχοντας άλλο μολύβι να χύσουν βόλια, ανακάλυψαν ότι μέσα στους μαρμάρινους στύλους του Παρθενώνα υπήρχε αυτό το μέταλλο. «Το μολύβι χρησίμευε για να συνδέη στερεά τα κιονόκρανα» Έτσι οι Τούρκοι κατέστρεφαν τα μάρμαρα για να βγάλουν το μολύβι.
Οι Έλληνες στο άκουσμα αυτής της είδησης ταράχτηκαν και για να σώσουν από την καταστροφή τα μνημεία του μεγαλείου της ιστορίας μας, όλοι με μια φωνή απεφάσισαν να ειδοποιήσουν τους Τούρκους ότι ήταν έτοιμοι να τους προμηθεύσουν όσο μολύβι χρειάζονταν για να πολεμήσουν!
Έτσι και έγινε.
Οι Έλληνες, δίδοντας στους εχθρούς βόλια για να τους σκοτώσουν, εξαγόρασαν με το αίμα τους τα πολύτιμα εκείνα μάρμαρα…
Γιατί τα μάρμαρα αυτά ήταν προορισμένα να ζήσουν, για να ιδούν και πάλι αναστημένο γύρω τους το δουλωμένο Έθνος.