Εδώ οι τίτλοι δεν είναι στολισμένοι με έντονα γράμματα ώστε να κεντρίζουν απευθείας την προσοχή του αναγνώστη. Ταυτόχρονα όμως δεν σου προκαλούν και τρόμο. Αντίθετα συνοδεύονται από όμορφες εικόνες που χαλαρώνουν το μυαλό και σε ταξιδεύουν σε ευχάριστα μονοπάτια. Σε αυτά τα ελαχιστοδιαφημισμένα άρθρα απουσιάζει το αίμα, η βία, η κλεψιά, η ψευτιά, η σκανδαλοθηρία, ο διχασμός και η πλάνη.
Αν ασχοληθείς εκτενέστερα μπορεί να ανακαλύψεις λέξεις, όπως η τιμή και η υπόληψη. Τα δύο αυτά χρυσά κοσμήματα βρήκα σε ένα μικρό αφιέρωμα για έναν αυτοδημιούργητο άνθρωπο που από το τίποτα έφτασε ψηλά. Παρέμεινε όμως προσγειωμένος, χωρίς να κοιτάει αφ’ υψηλού. Δεν ξέχασε, δεν απαρνήθηκε το παρελθόν. Πρόκοψε κοπιάζοντας, εκτίμησε τη ζωή και τις αξίες της, βοήθησε τους φτωχούς και τους δύστυχους.
Στην προτελευταία σελίδα μιας εφημερίδας με παρέσυρε ένας λιτός λόγος για το μεγαλείο της φύσης που αντέχει ακόμη από την επιδρομή της ανθρώπινης βαρβαρότητας. Κάποια σπάνια φυτά ανθίζουν ακόμη στην κατατρεγμένη Ελλάδα. Μας ανέχεται ακόμη το ζωικό βασίλειο. Καταδέχεται να αναπνέει μαζί με τα «μιαρά» χνώτα μας. Κελαηδούν και τα πουλιά στα δέντρα που επέζησαν από την εμπρηστική λαίλαπα που πυροδοτεί η λαιμαργία μας.
Ευτυχώς υπάρχει ζωντανή και η εικόνα της αθωότητας στα παιδικά χαμόγελα που ποζάρουν στις διαφημίσεις.
Επιπλέουν και μερικοί ρομαντικοί ειρηνοποιοί μοχθώντας να αποδυναμιτίσουν το πολέμιο κλίμα ανάμεσα σε εμφύλιες και εξωτερικές διαμάχες.
Γεννιούνται ακόμη επιστήμονες που νοιάζονται συνειδητά για τον πλανήτη γη, για την παιδεία και την υγεία των κατοίκων του.
Ναι, δεν είναι όλα μαύρα. Η ευχάριστη είδηση, η όμορφη μέρα, η αγαθοεργία και η καλοσύνη κρύβονται πίσω από χιλιάδες γκρίζες εικόνες που φιγουράρουν στην ελίτ των κεντρικών ειδήσεων.
Υπάρχουν καλά νέα. Υπάρχει φως στον ήλιο. Τα αστέρια λάμπουν στον ουρανό. Το γαλάζιο κυματίζει στη θάλασσα. Το πράσινο πλημμυρίζει το δάσος. Τα λουλούδια ευωδιάζουν τους κήπους. Ο πολύπαθος πλανήτης μας εμπιστεύεται ακόμη, με ανεξάντλητη επιείκεια.
Κλείνω την τηλεφημερίδα. Οι καλοκαιρινές νότες από το ακορντεόν του κυρ Μανώλη στην απέναντι γειτονιά με καλούν να βγω στην βεράντα. Μεθάω από το κρασί των ήχων που πετούν στον αέρα από τα πλήκτρα του καλλιτέχνη. Υπάρχει ακόμη μουσική να ηρεμεί τις αισθήσεις μας. Υπάρχει ευχάριστη είδηση.
Γιάννης Τσαπουρνιώτης
