Ο εξόριστος Σπαρτιάτης βασιλιάς Δημάρατος είπε στον Ξέρξη τότε «Τη Ελλάδι πενίη μεν αιεί ποτε σύντροφος εστί (=παντοτινός σύντροφος της Ελλάδος είναι η φτώχεια της)...
αρετή δι’ επακτός εστί, από τε σοφίης κατεργασμένη και νόμου ισχυρού». (= Η αρετή όμως είναι επίκτητη και αποκτάται με τη σοφία και με νόμο δυνατό). «Τη δε χρωμένη η Ελλάς, την τε πενίην απαμύνεται και την δεσποσύνην» (= αυτήν χρησιμοποιώντας η Ελλάδα κατορθώνει να αντιμάχεται την φτώχεια και τη σκλαβιά). Σοφία και δυνατός νόμος, κατά τον πατέρα της Ιστορίας Ηρόδοτο, είναι η συνταγή της εξόδου από την διαρκώς παρατεινόμενη τραγωδία μας.
Ο γνωστός δισεκατομμυριούχος κερδοσκόπος Τζωρτζ Σόρος, κάλεσε την Ευρωπαϊκή Ένωση να στραγγαλίσει οικονομικά την Ουγγαρία και την Πολωνία, αν δεν υποχωρήσουν στο ζήτημα του «κράτους δικαίου» (Εννοείται ότι «κράτος δικαίου» των κερδοσκόπων έχει τέτοια σχέση με το δίκαιο όση κατά την ελληνική παροιμία «ο φάντης με το ρετσινόλαδο»). Ο πρωθυπουργός της Ουγγαρίας Βίκτορ Όρμπαν είχε το θάρρος να αντιταχθεί στον κερδοσκόπο. Σημειώστε ότι αυτή η έννοια δεν έχει καμία σχέση με όσα διδάσκονται οι φοιτητές της Νομικής στο Πανεπιστήμιο για την έννοια του κράτους δικαίου. Τα έθνη έδιναν δύναμη στην Ευρώπη. Μολονότι τα ευρωπαϊκά έθνη έχουν διαφορετική προέλευση έχουν όμως κοινή χριστιανική παράδοση που αποτελεί την βάση των Ευρωπαϊκών κοινοτήτων.
Μας προβληματίζει το γεγονός ότι η Γερμανία πάνω στις γιορτές παίρνει τα αυστηρότερα μέτρα για το κορονοϊό. Βλέπει ευστοχότερα από εμάς το κίνδυνο να «ξεφύγουμε»; Ας είμαστε τουλάχιστον σωστοί με τον εαυτό μας και να μην χαλαρώσουμε την … χαλάρωση περισσότερο απ΄ όσο μας δόθηκε. Τα ρεβεγιόν και οι χοροί θα είναι εδώ, δεν θα φύγουν, αρκεί … να μην φύγουμε εμείς. Ζούμε άλλωστε σε μία εποχή με τόσους τρόπους επικοινωνίας με τους δικούς μας, ίντερνετ, τηλέφωνο κ.α., κυρίως όμως είναι μια ευκαιρία να κάνουμε πνευματικότερα Χριστούγεννα, χωρίς αυτή την υπερβολική μέριμνα για ψώνια, δώρα, ταξίδια, γλέντια και … φαΐ, πολύ φαΐ! Ίσως πιο απλά, πιο Χριστουγεννιάτικα με το αληθινό τους νόημα. Να ακούσουμε τους θεόπνευστους υπέροχους ύμνους του Ρωμανού του Μελωδού. (Ο Ελύτης τον θεωρεί έναν από τους τρεις μεγάλους δασκάλους του, δίπλα στον Όμηρο). Να μαζέψουμε τα παιδιά μας γύρω από το αναμμένο τζάκι, να τους διαβάσουμε ένα από τα «Χριστουγεννιάτικα διηγήματα» του Παπαδιαμάντη, του Κόντογλου, του Νιρβάνα κ.ά., που ανήκουν στα αριστουργήματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Π.χ. «Το ευλογημένο μαντρί» του Κόντογλου για τον Άγιο Βασίλη ή «Το σπίτι της Κοκκώνας» του Παπαδιαμάντη με τα παιδικά κάλαντα και τα αθώα μπλεξίματα που αναδίδουν όλα τη «μαγεία του Παπαδιαμάντη» όπως την ονομάζει ο Ελύτης. Μπορεί έτσι, με εμάς δίπλα, να λάμψει στην καρδιά τους το άστρο των Χριστουγέννων, να τους δείξει το σωστό δρόμο σε ένα δύσκολο σταυροδρόμι της ζωής τους. Παρά να τα κουκουλώσουμε βιαστικά με την νταντά ή την γιαγιά (μετά το άνοιγμα των δώρων!) και να τρέξουμε να ξημερωθούμε σε ένα «αξέχαστο» ρεβεγιόν ενός ξενοδοχείου!
* Πρόεδρος Δημοκρατικής Αναγέννησης
