Είναι δεδομένο πλέον ότι οι συνθήκες έχουν αλλάξει, ο στρατός μας έχει αλλάξει μορφή, αλλαγές υπάρχουν πολλές, τόσο στην διάρκεια της θητείας αλλά και την ποιότητα σε ότι έχει να κάνει με την καθημερινότητα του Έλληνα στρατιώτη (μακάρι να άλλαζε προς το καλύτερο και η ποιότητα της εκπαίδευσης των στρατιωτών μας).
Δεν υπάρχουν πια τα γνωστά καψόνια, το επίπεδο μόρφωσης των στρατιωτών και των αξιωματικών μας όλο είναι και υψηλότερο, το φαγητό πλησιάζει τα επίπεδα καλών εστιατορίων κ.α.
Κάποια πράγματα όμως δύσκολα αλλάζουν και μένουν να μας θυμίζουν τις παλαιότερες εποχές, όπως η ονομασία διαφόρων δραστηριοτήτων εντός του στρατοπέδου. Η στρατιωτική «αργκό», ο τρόπος δηλαδή που οι στρατιώτες μας μιλάνε εντός των στρατοπέδων για καθημερινά πράγματα.
Ας θυμηθούμε κάποια από αυτά και ας τα έχουν κατά νου τους οι νέοι μας που θα καταταγούν στον Στρατό το επόμενο διάστημα και τα επόμενα χρόνια καθώς και την ερμηνεία τους:
Γερμανικό νούμερο: Η σκοπιά μεταξύ 2-4 τα ξημερώματα. Ίσως η πιο δύσκολη σκοπιά σε ότι έχει να κάνει με το ωράριο της, αφού σε κόβει κυριολεκτικά τον ύπνο και κατά την διάρκεια της ημέρας τα μάτια σου κλείνουν συνέχεια. (Λέγεται έτσι γιατί υποτίθεται ότι οι Γερμανοί ήταν πιο σκληροτράχηλοι και ανθεκτικοί στις δύσκολες σκοπιές)
Γκοτζίλας: Το βοδινό κρέας του στρατού. Λέγεται έτσι από το γνωστό κινηματογραφικό «τέρας» στις ιαπωνικές ταινίες.
Καλλιόπη: Οι τουαλέτες του στρατού. Ονομάζεται έτσι από το άγαλμα της Καλλιόπης (μία από τις εννέα Μούσες) το οποίο το 1931 είχε τοποθετηθεί δίπλα από τα δημόσια ουρητήρια της πλατείας Ομονοίας. Ο κόσμος ρωτούσε που είναι τα δημόσια ουρητήρια και η απάντηση ήταν «Κάτω στην Καλλιόπη!»
Ας θυμηθούμε κάποια από αυτά και ας τα έχουν κατά νου τους οι νέοι μας που θα καταταγούν στον Στρατό το επόμενο διάστημα και τα επόμενα χρόνια καθώς και την ερμηνεία τους:
Γερμανικό νούμερο: Η σκοπιά μεταξύ 2-4 τα ξημερώματα. Ίσως η πιο δύσκολη σκοπιά σε ότι έχει να κάνει με το ωράριο της, αφού σε κόβει κυριολεκτικά τον ύπνο και κατά την διάρκεια της ημέρας τα μάτια σου κλείνουν συνέχεια. (Λέγεται έτσι γιατί υποτίθεται ότι οι Γερμανοί ήταν πιο σκληροτράχηλοι και ανθεκτικοί στις δύσκολες σκοπιές)
Γκοτζίλας: Το βοδινό κρέας του στρατού. Λέγεται έτσι από το γνωστό κινηματογραφικό «τέρας» στις ιαπωνικές ταινίες.
Καλλιόπη: Οι τουαλέτες του στρατού. Ονομάζεται έτσι από το άγαλμα της Καλλιόπης (μία από τις εννέα Μούσες) το οποίο το 1931 είχε τοποθετηθεί δίπλα από τα δημόσια ουρητήρια της πλατείας Ομονοίας. Ο κόσμος ρωτούσε που είναι τα δημόσια ουρητήρια και η απάντηση ήταν «Κάτω στην Καλλιόπη!»
Καναδέζα: Στρατιωτικό όχημα στρατιωτικό τζιπάκι μάρκας Μερσεντές παλιάς τεχνολογίας από τον Καναδά που χρησιμοποιείται για τις εξόδους στρατιωτών
Καραβάνα: Μεταλλικό σκεύος που τρώνε οι φαντάροι στον ύπαιθρο.
Καραβανάς: Ο μόνιμος υπαξιωματικός. Αυτός που έχει πολλά χρόνια στον στρατό
Καψιμί: Κέντρο Ψυχαγωγίας Μονάδος. Το γνωστό κυλικείο του στρατού
Κουραμάνα: Το στρατιωτικό τυποποιημένο ψωμί για τη σίτιση των στρατιωτών σε καιρό πολέμου και στις ασκήσεις, ακόμα και κατά την παραμονή τους στον στρατώνα. Είναι πιτυρούχο και παρασκευάζεται από τον 16ο αιώνα
Κωπηλατική: Ένα καψόνι στο οποίο ο στρατιώτης ανεβαίνει στον οπλοβαστό και κάνει... κουπί λες και είναι σε βάρκα.
Υποβρύχιο: Ένα ακόμη καψόνι στο οποίο ο στρατιώτης περνάει κάτω από τα κρεβάτια στη σειρά.
Λουκάνικο: Σάκος σε σχήμα λουκάνικου στο χακί χρώμα στο οποίο ο φαντάρος έχει τα στρατιωτικά και κάποια προσωπικά του πράγματα.
Μοδίστρα: Οι φαντάροι συνήθως της Αεροπορίας αλλά και άλλων σωμάτων του Στρατού που ντύνονται στην... τρίχα.
Ντακότα: Ο τεμπέλης φαντάρος, αυτός που δεν προσπαθεί στις ασκήσεις κλπ.
Οπλοβαστός: Ειδική σιδερένια κατασκευή στην οποία κλειδώνονται τα όπλα.
Όρχος: Το μέρος όπου σταθμεύουν και φυλάσσονται τα οχήματα του στρατοπέδου.
ΟΥΚ: Ομάδα Υποβρυχίων Καταστροφών. Οι γνωστοί βατραχάνθρωποι του Ναυτικού.
Πλοίο της Αγάπης: Η σκουπιδιάρα.
Ποντικαράς: Ο νέος φαντάρος με λίγο χρόνο θητείας.
Πουλάδα: Το σήμα που φοράνε στο στήθος της στολής οι αλεξιπτωτιστές και το οποίο μοιάζει με πουλάδα. Την παίρνουν μετά από 5 πτώσεις.
Τούβλο: Το παστίτσιο στον Στρατό. Όλο μακαρόνια κολλημένα μεταξύ τους και... ίσως έχει και κιμά μέσα.
ΡΕΟ: Φορτηγό αυτοκίνητο, από τον πόλεμο του Βιετνάμ.
Σαρδέλα: Τα γαλόνια των υπαξιωματικών. (Δεκανείς, Λοχίες, κ.α.)
Σκελέα: Μακρύ ένδυμα, σαν σώβρακο που το φοράς μέσα από τα ρούχα σου για να ζεσταθείς. Συνήθως τα φορούσαν οι στρατιώτες που πήγαιναν σε σκοπιές που έκανε πολύ κρύο.
Τάκος: Η γραμμή της αναφοράς στην οποία βγαίνεις αναφερόμενος από κάποιον ή για να αιτηθείς κάτι, συνήθως το πρωί πριν ξεκινήσει η εκπαίδευση.
Άγραφη: Η άδεια που δεν... γράφεται και δεν υπολογίζεται στις συνολικές μέρες αδείας που δικαιούται ένας στρατιώτης. Μπορεί να είναι για κάποια εργασία, για κάποιο επίτευγμα κ.α.
Άλφα-άλφα: Αυτός που είναι αδικαιολoγήτως απών από κάποιο προσκλητήριο.
Ασιμί: Από τα αρχικά ΑΣΜ που σημαίνουν «Αριθμός Στρατιωτικού Μητρώου», ένας κωδικός ταυτότητας που συνοδεύει τον στρατιώτη σε όλη του τη θητεία. Δηλώνει επίσης τον τόπο καταγωγής, οπότε δύο στρατιώτες από την ίδια πόλη-χωριό όταν συναντούνται αποκαλούν ο ένας τον άλλο, «ασιμί».
ΚΑΑΥ: Τα θέρετρα των αξιωματικών. (Κέντρο Αναπληρώσεως Απωλειών Υγείας). Βρίσκονται συνήθως σε παραθαλάσσιες και παραθεριστικές περιοχές.
Μαύρος: Ο φαντάρος των τεθωρακισμένων αλλά και των πιο δύσκολων Σωμάτων του Στρατού.
Μία-μία: Όταν έχεις την μία ημέρα υπηρεσία και την άλλη έξοδο.
Μία-μία: Όταν έχεις την μία ημέρα υπηρεσία και την άλλη έξοδο.
Εμπλοκή: Όταν έχεις για συνεχόμενες ημέρες ίδιες υπηρεσίες.
Σκηνάκια: Η υπαίθρια διαβίωση, θερινή ή χειμερινή. Αναφέρεται σε ασκήσεις και εκπαιδεύσεις.
Σκηνάκια: Η υπαίθρια διαβίωση, θερινή ή χειμερινή. Αναφέρεται σε ασκήσεις και εκπαιδεύσεις.
