Δηλαδή το (WEF) θεωρεί ότι ο περιορισμός του ανθρώπου κάνει καλό στον πλανήτη και οι απαγορεύσεις-περιορισμοί και η καραντίνα είναι... ευλογημένες!
Βέβαια για τον (WEF), ο απλός και ο φτωχός πολίτης είναι που ευθύνεται για την υπερθέρμανση και την ρύπανση του πλανήτη και όχι τα πλούσια μέλη του που με τις πολιτικές τους για ασύλληπτα κέρδη πάνω στις δικές μας πλάτες δεν υπολογίζουν την ποιότητα της ζωής μας και φυσικά τις ίδιες τις ζωές μας.
Γιατί τότε δεν φτιάχνουν ανθεκτικά κτίρια ώστε να μην υπάρχει πρόβλημα από τους σεισμούς, γιατί δεν φυτεύουν δέντρα και πράσινο για να έχουμε οξυγόνο; Και ποιοι είναι αυτοί που εκμεταλλεύονται τους φυσικούς πόρους του πλανήτη για να μεγαλώσουν τα κέρδη τους; Ο μανάβης και ο τσαγκάρης της γειτονιάς μας ή οι μεγάλοι οικονομικοί κολοσσοί (φαρμακευτικοί, στρατιωτικές βιομηχανίες κ.α.);
Γιατί δεν πάνε να μοιραστούν την χαρά τους για τις καραντίνες με όσους έχασαν δικούς τους ανθρώπους από τον κορονωιό ή και με αυτούς που έχασαν ανθρώπους από καρκίνο και άλλες αρρώστιες που λόγο καραντίνας τα χειρουργεία και οι θεραπείες τους ακυρώθηκαν;
Γιατί δεν πάνε να μοιραστούν την χαρά τους με τις οικογένειες όσων αυτοκτόνησαν από τις ψυχολογικές επιπτώσεις της καραντίνας, από μελαγχολία και κατάθλιψη, όσων έχασαν τις δουλειές και τις περιουσίες τους, απλών ανθρώπων με μικρά καταστήματα για να μπορέσουν να επιβιώσουν οι «μεγάλοι» της αγοράς;
Αν για τον (WEF) υπήρχε η δυνατότητα με το πάτημα ενός κουμπιού να «εξαφανίσουν» περισσότερους ανθρώπους, άραγε θα το έκανε; Για να μπορεί μετά μέσα από τον πόνο του ανθρώπου να πανηγυρίζει για τα επιτεύγματα και τις πολιτικές του και να ισχυρίζεται ότι έσωσε τον πλανήτη.
Και άραγε τελικά αυτός που σώνεται είναι ο πλανήτης ή «αυτοί» που κρατάνε στα χέρια τους τις ζωές μας;