Δεν είναι στην φύση μας όλα αυτά, δεν ταιριάζουν στον κοινωνικό άνθρωπο, στον άνθρωπο που σκέφτεται, που νοιάζεται, που αισθάνεται.
Μία κεντρική τράπεζα, ένας παγκόσμιος όμιλος, ένας «ηγέτης», όλα για το καλό και την ευκολία μας, μας λένε. Εμείς μάθαμε και μεγαλώσαμε ξέροντας ότι όταν κάποιος νοιάζεται για εμάς, ρωτάει... Τι θέλουμε; Τι χρειαζόμαστε. Τι σκεφτόμαστε;
Δεν θέλουμε αυτόν τον «ένα» να αντικαταστήσει την σκέψη και την θέληση μας. Να αποφασίζει αυτός για εμάς.
Όχι άλλες ψηφιακές «επαναστάσεις». Τις βαρεθήκαμε και αυτά που μας προσφέρουν είναι λιγότερα από αυτά που μας στερούν...