Με κραυγαλέο τρόπο και προβολή σε όλα τα μέσα, ανακοινώθηκε ότι κρατικοί φορείς, πολιτειακοί παράγοντες και κυρίως η ΠτΔ, αποσύρουν την αιγίδα τους από ένα συνέδριο για την Γονιμότητα και την Αναπαραγωγή.
Αιτία, υποτίθεται, όλης αυτής της προβολής που έντεχνα αναπαράγουν όλα τα συστημικά μέσα, ήταν το βίντεο επικοινωνίας του συνεδρίου.
Το βίντεο προκάλεσε θόρυβο συγκεντρώνοντας τα πυρά από διάφορες τηλεπερσόνες που το ερμήνευσαν ως «προσβλητικό», «ενοχοποιητικό», «ρατσιστικό», «οπισθοδρομικό» «υποτιμητικό για όλες τις γυναίκες» κλπ, επηρεάζοντας δια της μιμήσεως ένα μέρος της κοινής γνώμης στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης να τις ακολουθήσει. Γιατί όλη αυτή η αντίδραση; Επειδή ενημέρωνε για ένα μεγάλο ζήτημα της εποχής μας: ότι δηλαδή οι συνθήκες που βιώνει η σημερινή γυναίκα μέσα από τη σύνθλιψη που δέχεται στην αγορά εργασίας, την αναγκάζει να αναβάλλει τη μητρότητα, μέχρι πολλές φορές να φτάσει σε ηλικία που πλέον η φύση βάζει φραγμό στη δυνατότητά της να τεκνοποιήσει.
Δεν μας αφορά αυτό καθαυτό το συνέδριο ή το περιεχόμενό του. Από πού κι ως πού όμως, ένα σποτάκι ενημερωτικό που εστιάζει σε ένα κοινωνικό πρόβλημα, είναι «υποτιμητικό» ή «περιορίζει την αυτοδιάθεση της γυναίκας» όπως δήλωσε η ίδια η πρωθυπουργία μέσω του υφυπουργού της, αποσύροντας τη χορηγία επικοινωνίας από τα δημόσια μέσα ενημέρωσης; Πώς έγινε και έδειξε τέτοια «ευαισθησία» η κ. Σακελλαροπούλου αποσύροντας την υποστήριξη της ΠτΔ, ενώ έχει επιδείξει απίστευτη αναισθησία στα μέτρα εξαθλίωσης που έχουν επιβληθεί και που με δική της άμεση συμμετοχή, ενοχή και ανοχή, βιώνουν εκατομμύρια γυναίκες στη χώρα μας;
Όλος αυτός ο θόρυβος που προκλήθηκε και στον οποίο έβαλαν τη σφραγίδα τους ανώτατοι πολιτειακοί παράγοντες, κόμματα της αντιπολίτευσης και σιγοντάρησαν έντεχνα τα ΜΜΕ, δεν είναι απλώς υποκρισία. Είναι μεθοδευμένη διαδικασία για να συνηθίζει η κοινή γνώμη στην ιδέα της κατάλυσης του δικαιώματος της γυναίκας να γίνει μητέρα όποτε η ίδια το επιλέξει και εάν το επιλέξει. Να συνηθίζουμε στην ιδέα ότι η αποτροπή της μητρότητας για μια γυναίκα όσο είναι νέα, αναγκασμένη να τρέχει με απίστευτους ρυθμούς πίσω από τις επιταγές της καριέρας ή να κυνηγάει το μεροκάματο προκειμένου να ανταπεξέλθει στις ανάγκες της επιβίωσης, είναι κάτι το φυσιολογικό! Να βαφτίζεται ως «δικαίωμα της αυτοδιάθεσης της γυναίκας» το ότι την ηλικία της μητρότητας δεν την καθορίζει πια η ίδια, αλλά η αγορά εργασίας. Να αποκαλείται «ελευθερία επιλογής» το να αναγκάζεται να κάνει παιδιά όχι όταν η ίδια το θέλει, αλλά όταν της το επιτρέπουν οι συνθήκες που έχουν επιβληθεί την τελευταία δεκαετία! Να προβάλλεται ως “έγκλημα καθοσιώσεως” η υπενθύμιση ότι η φύση θέτει κάποιους ηλικιακούς περιορισμούς στη δυνατότητα της γυναίκας να γίνει μητέρα και να αποσιωπάται πλήρως το γεγονός ότι στην πλειοψηφία τους τα νέα ζευγάρια και οι γυναίκες αναβάλλουν τη απόφαση να κάνουν οικογένεια όχι επειδή δεν θέλουν, αλλά επειδή οι συνθήκες που τους έχουν επιβληθεί δεν το επιτρέπουν. Και με απίστευτη υποκρισία να κόπτονται υπέρ του δικαιώματος «αυτοδιάθεσης του σώματος», όλοι αυτοί που με τον ίδιο ζήλο ξιφουλκούν υπέρ της κατάργησης αυτού του δικαιώματος μέσω της επιβολής αναγκαστικών εμβολιασμών και άλλων ιατρικών πράξεων!
Η γυναίκα αντιμετωπίζεται και πάλι ως αντικείμενο στην αγορά εργασίας. Μέσω μιας πρωτοφανούς αλλοίωσης των εννοιών, η στέρηση των κοινωνικών και οικονομικών συνθηκών που της προσφέρονται για να τεκνοποιήσει, αποκαλούνται υποκριτικά «ελευθερία επιλογής»! Η στέρηση του δικαιώματος να διαθέσει το σώμα της για τη μητρότητα στην ηλικία που εκείνη επιθυμεί, βαφτίζεται «δικαίωμα της αυτοδιάθεσης της γυναίκας»! Κι όταν έρχεται ένα τηλεοπτικό σποτ που υπενθυμίζει ότι η φύση θέτει όρια για τα οποία η αγορά εργασίας αδιαφορεί και οι τρέχουσες ανάγκες επιβίωσης μας αποτρέπουν πολλές φορές να τα λάβουμε υπόψη, δίνεται η ευκαιρία για να ξεσπαθώσει όλος εκείνος ο πολιτικός συρφετός που ευθύνεται δια της ψήφου του στην επιβολή των μέτρων εξαθλίωσης που βιώνουμε και τα οποία συνέβαλαν, καθοριστικά, στην υπογεννητικότητα που υφιστάμεθα ως χώρα.
«Η αυτοδιάθεση του σώματος των γυναικών είναι αδιαπραγμάτευτη» επαναλαμβάνει υποκριτικά και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αυτός που διαπραγματεύτηκε τα σώματα εκατομμυρίων ανδρών και γυναικών με τους δανειστές, ενώ η ετέρα περσόνα της αντιπολίτευσης δηλώνει ότι το βίντεο μας γυρνάει στον μεσαίωνα. Προφανώς για την κυρία αυτή, δεν είναι μεσαίωνας οι όροι δουλικής εργασίας που νομοθετούνται πλέον για εκατοντάδες χιλιάδες γυναίκες και άντρες, με την εφαρμογή των νόμων που εκείνη ψήφισε μέσω του τρίτου μνημονίου και που οδηγούν στην πλήρη κατάργηση της προστασίας της μητρότητας. Ένα κατοχυρωμένο δικαίωμα που κατακτήθηκε με όρους αγώνων και αίματος, αποτελώντας την πρώτη κατάκτηση του εργατικού κινήματος ήδη από τον 19ο αιώνα.
Ας τους ενημερώσουμε λοιπόν όλους αυτούς ότι η μητρότητα δεν είναι επιλογή, είναι δικαίωμα της γυναίκας. Και ως δικαίωμα, υλοποιείται με τους όρους και τους χρόνους που αποφασίζει η κάθε γυναίκα, εφόσον διαθέτει την ελευθερία της επιλογής. Όταν της στερείς την ελευθερία αυτή, εξαναγκάζοντάς την τρέχει πίσω από την καριέρα ή το μεροκάματο με όρους δουλοπαροικίας, ποια δυνατότητα της αφήνεις πλέον να κάνει τις δικές της επιλογές; Όταν έχεις υποβιβάσει τους μισθούς των νέων σε ανθυποκατώτατους και έχεις καταργήσει τα προνοιακά επιδόματα που προστάτευαν και ενίσχυαν επί δεκαετίες τη μητρότητα, με ποια «ελευθερία επιλογής» να πάρει την απόφαση για τεκνοποίηση ένα νέο ζευγάρι ή μια νέα γυναίκα; Όταν δικαιώματα προστασίας της μητρότητας κατακτημένα από δεκαετίες, τα καταργείς κατ’ απαίτηση «μνημονιακών υποχρεώσεων» και έχεις μετατρέψει τα παιδιά σε τεκμήριο φορολογικής διαβίωσης, ποιες δυνατότητες «αυτοδιάθεσης» έχεις αφήσει σε μια γυναίκα για να κάνει «ελεύθερα» την επιλογή της;
Η ανηλεής μνημονιακή επίθεση στα συνταξιοδοτικά δικαιώματα των μητέρων ανήλικων τέκνων, η κατάργηση του δικαιώματος της 15ετίας, η συνεχής αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης για λόγους ισότητας -πάντα- ήταν κύριοι στόχοι των μνημονίων. Και επετεύχθησαν. Επετεύχθησαν και με τη συνδρομή της κ. Σακελλαροπούλου που σήμερα κόπτεται για το δικαίωμα αυτοδιάθεσης των γυναικών. Δυστυχώς, στο όνομα μιας δήθεν «ισότητας», το μόνο δικαίωμα που απέμεινε στη γυναίκα είναι να παλεύει στην εργασιακή αρένα για να εξασφαλίσει τα προς το ζην, αναβάλλοντας ή και εγκαταλείποντας κάθε σχέδιο ή όνειρο μητρότητας.
Η κ. Σακελλαροπούλου έδωσε και τώρα το παρών της - όπως σε κάθε τι από τη στιγμή που την διορίσανε - σιγοντάροντας κι αυτή στην αλλοίωση της έννοιας της μητρότητας και στην περαιτέρω υποβάθμισή της. Άλλωστε το «ενδιαφέρον» της για το θέμα αυτό το είχε εκδηλώσει στη φιέστα της Eurobank, διαφημίζοντας με την παρουσία της εκεί τα εμπορικά προϊόντα του τραπεζικού ομίλου και εξαγγέλλοντας και τη λύση για την υπογεννητικότητα που μας μαστίζει: θα αντιμετωπιστεί με τη βοήθεια των δουλεμπόρων που μας φέρνουν κατά κύματα ανθρώπινα φορτία! Οι εξαγγελίες της γίνονται με την ίδια ελαφρότητα με την οποία, π.χ., είχε κάνει και τις δηλώσεις της πριν από λίγο διάστημα για την Παγκόσμια Ημέρα Ενημέρωσης για τον Αυτισμό: Δείχνοντας πλήρη αδιαφορία για την κατάργηση όλων των προνοιών για τα άτομα του αυτιστικού φάσματος και γενικότερα για τα άτομα με ειδικές ανάγκες, κατάργηση που με τη δική της συνενοχή συντελείται. Παρόλο που η προστασία των ατόμων αυτών αλλά και της οικογένειας, της μητρότητας και της παιδικής ηλικίας, τελούν υπό την προστασία του Κράτους σύμφωνα με το άρθρο 21 του συντάγματος.
Είναι κατανοητό να δείχνει περιφρόνηση στη μητρότητα η κ. Σακελλαροπούλου. Δεν είναι θεμιτό όμως, εκ του θεσμικού της ρόλου, να εμπλέκει τις προσωπικές επιλογές της με την εκπροσώπηση του θεσμού της ΠτΔ. Αν και για άτομα όπως η κυρία αυτή, που μόνιμα ενεργούσε ως εντολοδόχος των πατρώνων της εξουσίας, πάει πολύ να απαιτεί κανείς να έχει συναίσθηση των ευθυνών της απέναντι στο λαό, στον οποίο ορίστηκε θεματοφύλακας των συνταγματικών δικαιωμάτων του.
Αθήνα 15 Ιουνίου 2021
Η Πολιτική Γραμματεία του ΕΠΑΜ
