Με το σημερινό άρθρο που φιλοξενεί το αγαπημένο Blog θα σας γυρίσω στο καλοκαίρι του 2019 όταν, πριν την καταστροφική πανδημία που ξεκίνησε αρχές του 2020, συνάντησα ακόμη μια φορά ξενιτεμένα Ελληνόπουλα που κατέχουν Πανεπιστημιακά πτυχία, Μάστερ και Διδακτορικά και παιδιά με άριστη επαγγελματική κατάρτιση.
Τους συνάντησα ταξιδεύοντας από Αυστρία και Γερμανία μέχρι τη Μεγάλη Βρετανία, κάποιους ήδη γονείς με παιδιά σε νηπιαγωγεία, οι οποίοι ζούνε και εργάζονται σε άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης μετά το 2010.
Είναι μέρος της Ελληνικής «αφρόκρεμας» επιστήμονες και εξειδικευμένοι επαγγελματίες που πήραν τον δρόμο της ξενιτιάς συνειδητοποιώντας ότι οι μεγαλοστομίες των Πολιτικών όλων των ιδεολογικών αποχρώσεων απείχαν «παρασάγγες αμέτρητες» από την οδυνηρή επαγγελματική και οικονομική τους πραγματικότητα…
Την χαρά μου κάθε φορά που βρίσκομαι ανάμεσα σε Ελληνόπουλα συνόδευσε ένα πικρό συναίσθημα λύπης και αγανάκτησης.
Είμαστε Έθνος «προσφύγων και ξενιτεμένων» και αυτό αποτελεί αδιαμφισβήτητη κοινωνιολογική πραγματικότητα μολονότι κάποιοι εθελοτυφλούντες και κακόπιστοι, (ίσως και «ηλίθιοι»), τολμούν να αρνηθούν!
Στη διάρκεια του 20ου αιώνα υπήρξαμε χώρα υποδοχής Ελλήνων προσφύγων από τη Σμύρνη μέχρι την Κωνσταντινούπολη, από χώρες της πρώην ΕΣΣΔ μέχρι την Αίγυπτο και άλλες χώρες της Αφρικής και της Μ. Ανατολής.
Αυτό είναι ιστορικό δεδομένο που αργοπεθαίνει στη Εθνική μας μνήμη καθώς «αποδήμησαν» οι παππούδες και οι γονείς μας και σειρά πήρε η δικιά μου γενιά.
Είναι, επίσης, αδιαμφισβήτητο ιστορικό δεδομένο ότι στον 20ο αιώνα βλέπαμε καράβια να μεταφέρουν Έλληνες μετανάστες σε Αμερική, Καναδά, Αυστραλία, ενώ τρένα και πούλμαν μετέφεραν «ανειδίκευτους» εργάτες στη Βόρεια Ευρώπη ιδιαίτερα στην τότε Δυτική Γερμανία.
Ποιος θα τολμούσε, όμως, να προβλέψει, και ποιος θα περίμενε, στην Ελλάδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωζώνης, στην Ελλάδα που είχε «ανοίξει τα σύνορά της» για να έρθουν να βρούνε δουλειές εκατοντάδες χιλιάδες Βορειοηπειρώτες και Αλβανοί (δεν θα αναφερθώ στους λαθρομετανάστες από Αφρική και Ασία), στην Ελλάδα των δυο αυτοκινήτων σε κάθε οικογένεια, στην Ελλάδα όπου μετά την κύρια κατοικία πολλοί απέκτησαν και «εξοχική», στην Ελλάδα των 25 Ανωτάτων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων και σχεδόν άλλων τόσων «Ιδιωτικών ΑΕΙ» ( των πρώην Κέντρων Ελευθέρων Σπουδών), να έρθει η εποχή που κάτοχοι πτυχίων και μεταπτυχιακών τίτλων σπουδών Μάστερ και Διδακτορικών θα συγκαταλέγονταν ανάμεσα στο εξήντα τοις εκατό της άνεργης νεολαίας μας;
Και πολλοί από αυτούς, νέοι και νέες που ήδη είχαν απασχοληθεί επικερδώς χρησιμοποιώντας τα ακαδημαϊκά τους προσόντα, αλλά οι εργοδότες, αδυνατώντας να τηρηθούν ενεργοί στην Ελλάδα της τρόικας, όπου τελείως σε ΞΑΦΝΙΚΑ το 2010 το αλόγιστο «φαγοπότι», οι υπερβολές σε κακοδιαχείριση, με λαθεμένες και εγκληματικά ηλίθιες αποφάσεις, γιγάντιες μίζες και ο παράνομος πλουτισμός, τους οδήγησαν «στην πόρτα εξόδου»!…
Είχαν έρθει από την Αλβανία εκατοντάδες χιλιάδες εργάτες στη χώρα μας από τις αρχές της δεκαετίας του 1990… Και αυξήθηκε εντυπωσιακά ο αριθμός «λαθρομεταναστών» που έρχονται από τις θάλασσες στην Ελλάδα.
Και, δυστυχώς, φτάσαμε στο τραγικό σημείο, δεύτερη δεκαετία του 21ου αιώνα να υποχρεώνουμε τα παιδιά μας, τους εξειδικευμένους πια επιστήμονες, να πάρουν τον δρόμο της ξενιτιάς…
Την έξοδο σχεδόν ενός εκατομμυρίου «ανειδίκευτων» συμπατριωτών μας που άφησαν τα χωράφια για να γίνουν βιομηχανικοί εργάτες και εργάτριες στις φάμπρικες της Γερμανίας την κάλυψα με τη διδακτορική μου εργασία πριν από σχεδόν 50 χρόνια.
Τότε, όμως, έφευγαν από την πατρίδα Ελλάδα «ανειδίκευτοι» εργάτες, αλλά οι σημερινοί μετανάστες είναι επιστήμονες!...
Καλώ την προσοχή σας σε ένα άρθρο μου φιλοξενήθηκε στα blogs τον Σεπτέμβριο του 2010 και αναδημοσιεύθηκε τον Σεπτέμβριο του 2011:
http://piperopoulos.blogspot.com/2011/09/blog-post_09.html
Επανέρχομαι στον τίτλο του σημερινού μου άρθρου γιατί αισθάνομαι την υποχρέωση, ως συνταξιούχος πλέον πανεπιστημιακός δάσκαλος, να επισημάνω αυτήν την τραγική αλήθεια που εμπεριέχει:
ΔΕΝ έφυγε (αν και η έξοδος συνεχίζεται) ΟΛΗ η επιστημονική αφρόκρεμα και μαζί οι εξειδικευμένοι εργαζόμενοι της Ελλάδας σε άλλες χώρες κυρίως της Ε.Ε. και λιγότερο της Αυστραλίας και της Αμερικής!...
Πολλά παιδιά με πτυχία και μεταπτυχιακούς τίτλους και κάτοχοι επαγγελματικών δεξιοτήτων παραμένουν στην Ελλάδα απασχολούμενοι με τις μισές αμοιβές επιπέδου πριν από την ΚΑΤΟΧΗ μας από την τρόικα ελπίζοντας ότι κάποτε «τα πράγματα θα διορθωθούν».
http://piperopoulos.blogspot.com/2011/09/blog-post_09.html
Ανήκω σε εκείνους που αμφιβάλλουν γι’ αυτό, αλλά στη σημερινή μου Άποψη επιθυμώ να διατρανώσω το γεγονός ότι ΔΕΝ χάσαμε ΟΛΗ η αφρόκρεμα της ελληνικής νεολαίας, που διαθέτει τα απαραίτητα πιστοποιητικά γνώσεων και εμπειρικών ικανοτήτων.
Αυτό συνιστά μια αλήθεια που δεν θα την θυσιάσω σε μικροπολιτικές σκοπιμότητες…
ΕΛΠΙΖΩ, λοιπόν, ότι δεν θα βρεθούν μικροκομματικά υποκινούμενοι καλοθελητές (κάποιοι ίσως καλοπροαίρετα «ηλίθιοι»), που θα αμφισβητήσουν ότι οι Ευρωπαίοι εργοδότες αποφεύγουν τις μετριότητες και επιλέγουν για απασχόληση σε ΑΕΙ και ΑΤΕΙ, σε ερευνητικά Κέντρα, Εταιρείες παραγωγής και διάθεσης αγαθών και υπηρεσιών, ΜΟΝΟ νέους και νέες της Ελλάδας που αποτελούν, με τεκμήριο πτυχία και εργασιακές εμπειρίες, την Εθνική μας πνευματική και επιστημονική ΑΦΡΟΚΡΕΜΑ…
Η τραγική αλήθεια ήταν και παραμένει, δυστυχώς, αναλλοίωτη στην Ελλάδα των «Θεσμών» και της οικονομικής δυσπραγίας που έφερε η πανδημία covid-19 και τώρα οι πρωτοφανείς καταστροφικές πυρκαγιές:χάσαμε, όχι ΟΛΗ, αλλά σίγουρα μεγάλο μέρος της Εθνικής μας επιστημονικής και μαζί της επαγγελματικά καταρτισμένης«αφρόκρεμας» νέων ανδρών και γυναικών.
