Η πρώτη Οκτωβρίου έχει καθιερωθεί ως παγκόσμια ημέρα Τρίτης ηλικίας, η αλλιώς ονομαζόμενα περήφανα γηρατειά τα οποία τα τελευταία χρόνια στην Πατρίδα μας τα στέλνουν στην Κόλαση.
Με την ευκαιρία της σημερινής γιορτής Ως μέλος του Δ.Σ. του Σωματείου Συνταξιούχων του Ι.Κ.Α Κατερίνης στέλνω θερμούς χαιρετισμούς σε όλους τους ΑΠΟΜΑΧΟΥΣ της δουλειάς, Τα περήφανα γηρατειά, ΤΙΣ ΡΙΖΕΣ ΖΩΗΣ, γιατί οι σημερινοί Συνταξιούχοι έδωσαν τα πάντα για την Πατρίδα τους και πότισαν με αίμα και ιδρώτα το δέντρο της εθνικής μας Οικονομίας.
Αυτοί ξανά έκτισαν την Ελλάδα ύστερα από την καταστροφή του πολέμου και την κατοχή. Οι σημερινοί Συνταξιούχοι είναι αυτοί που δημιούργησαν την Κοινωνική Ασφάλιση, παλεύοντας κάθε μορφή αντίδρασης που είχε ως σκοπό την εξουδετέρωση και τον αφανισμό της, Αυτοί εργάζονταν χωρίς ωράριο 10 και 12 ώρες την ημέρα, χωρίς άδειες, ασφάλεια, με εξευτελιστικά μεροκάματα .
Τα άτομα της τρίτης ηλικίας είναι περήφανα γιατί εξετέλεσαν επάξια το χρέος τους απέναντι στην Πατρίδα τους και στα παιδιά τους.
Και σήμερα αν και κουρασμένοι σωματικά και ψυχολογικά οι Συνταξιούχοι είναι αυτοί που εξακολουθούν να παλεύουν και πρώτοι συμπαραστέκονται στους αγώνες των εργαζομένων ενάντια στην αδικία και την εκμετάλλευση.
Δυστυχώς όμως βλέπουν τους αγώνες τους, που κέρδισαν κυριολεκτικά με αίμα και θυσίες και τους κόπους τους να χάνονται μέρα με τη μέρα.
Αντί να προσφέρουν στα παιδιά και στα εγγόνια τους ένα καλύτερο μέλλον, τα γυρίζουν εκεί που όλα άρχισαν, στην δεκαετία του "50" στο μηδέν. Δηλαδή στην εργασία χωρίς ωράριο, χωρίς άδεια, χωρίς ασφάλεια και με εξευτελιστικά μεροκάματα.
Οι Συνταξιούχοι δεν είμαστε ξεκομμένοι από τον κόσμο της εργατικής τάξης.
Η σύνταξη μας είναι η συνέχεια της αμοιβής μας για την εργασία που έχουμε προσφέρει επί δεκαετίες, δεν μας χαρίστηκε αλλά την κερδίσαμε με τα κόπους και βασάνων.
Και όμως δυστυχώς σήμερα ενάμιση εκατομμύριο Συνταξιούχοι ζούνε κάτω από το όριο της φτώχεια, μέσα στην εξαθλίωση και την ταπείνωση.
Τους Συνταξιούχους δεν τους ξεχωρίζουμε σε δεξιούς και αριστερούς, όσοι το κάνουν είναι σε λάθος τόπο και χρόνο, όλοι ενωμένοι πρέπει να αγωνιστούμε για να κερδίσουμε τα αυτονόητα, δηλαδή όλα αυτά για τα οποία αγωνιστήκαμε μια ολόκληρη ζωή και μας τα πήραν "εν μια νυκτί" Δεν ζητάμε ελεημοσύνη αλλά τα κεκτημένα με ιδρώτα και Αίμα.
Για να είναι γιορτή η 1η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ έπρεπε να υπάρχουν εορτάζοντες και ευτυχισμένοι Συνταξιούχοι, γιατί σ' αυτούς είναι αφιερωμένη αυτή η μέρα, δεν χρειάζονται πλέον λόγια και υποσχέσεις.
Ζητάμε να υπάρξει σωστή μέριμνα και πραγματική περίθαλψη για τούς ΑΠΟΜΑΧΟΥΣ της εργασίας που είναι και οι ΡΙΖΕΣ ΖΩΗΣ.
ΟΧΙ ΠΙΑ ΑΛΛΗ ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ.
* Θεόδωρος Τσιώτσιος
Μέλος Δ.Σ. Σωματείου Συνταξιούχων Ι.Κ.Α Πιερίας.
