Και εμείς δεν αντιδρούσαμε, τα δεχόμασταν αδιαμαρτύρητα. Παραχωρούσαμε λίγο λίγο, μέρος της ελευθερίας μας, αδιαφορούσαμε για την κατάφωρη καταπάτηση των δικαιωμάτων μας, υπό τον φόβο ενός προστίμου και δίναμε την συναίνεση μας για να συνεχίσουν να μας καταπιέζουν, να μας περιορίζουν περισσότερο και να μας λιγοστεύουν τον αέρα που αναπνέουμε.
Πνιγόμαστε και δεν κουνάμε καν τα χέρια μας για να κολυμπήσουμε. Βουλιάζουμε συνεχώς και η επιφάνεια όλο και απομακρύνεται από τα μάτια μας.
Δεχτήκαμε σαν κάτι το φυσιολογικό και αναμενόμενο τα βάρβαρα μνημόνια γιατί μας είπαν ότι εμείς φταίγαμε για την οικονομική κατάσταση της πατρίδας μας. Δεχτήκαμε την υγειονομική χούντα που μας επέβαλαν γιατί μας είπαν ότι μόνο έτσι θα επιβιώσουμε από την πανδημία-επιδημία. Δεχτήκαμε να τεθούν σε αναστολή εργασίας και να μπουν σε καθεστώς ανέχειας χιλιάδες συνάνθρωποι μας επειδή μας είπαν ότι το κάνουν για την υγεία μας. Εκατομμύρια άνθρωποι δέχτηκαν να εμβολιαστούν με ένα εμβόλιο όχι επειδή πείστηκαν ότι είναι καλό για την υγεία τους, αλλά γιατί μόνο έτσι δεν θα έχαναν την δουλειά τους, γιατί μόνο έτσι θα μπορούσαν να βγουν για ένα ποτό, για ένα γεύμα σε ένα εστιατόριο. Κάποιοι μάλιστα έκαναν το εμβόλιο για να πάρουν 150 ευρώ, ένα κατσίκι γάλακτος ή 50 gigabytes.
Από αύριο μία κυβέρνηση που ένα από τα συνθήματα της προεκλογικά ήταν ότι θα είναι κυβέρνηση όλων των Ελλήνων, διαχωρίζει τους Έλληνες βάση της επιλογής τους να εμβολιαστούν ή όχι. Και δεν τους διαχωρίζει μόνο, τους τρομοκρατεί, τους απειλεί, τους εκβιάζει, τους επιβάλλει πρόστιμα και τους στερεί βασικά στοιχεία της ελευθερίας τους, των δικαιωμάτων τους. Και από κυβέρνηση όλων των Ελλήνων, έγινε κυβέρνηση μόνο των υπάκουων (εμβολιασμένων) Ελλήνων.
Και κάποιοι ακόμα πιστεύουν ότι όλα αυτά κάποια στιγμή, θα τελειώσουν και θα ζήσουν ελεύθεροι. Το πίστευαν και πριν κάποιους μήνες και πριν κάποια χρόνια. Και διαψεύστηκαν. Αλλά συνεχίζουν να πιστεύουν. Και κάθε φορά παραχωρούν όλο και κάτι περισσότερο από την ελευθερία τους. Κάθε φορά σκύβουν όλο και περισσότερο το κεφάλι τους.
Άνθρωποι αντισταθείτε όσο είναι καιρός και μπορείτε. Χαμογελάστε γιατί το χαμόγελο σας τους φέρνει αμηχανία και εκνευρισμό. Βγείτε στους δρόμους μαζί με όλους τους άλλους που συνεχίζουν και διαμαρτύρονται ειρηνικά και δεν παραχωρούν αμαχητί την ελευθερία τους. Φωνάξτε με όλη την δύναμη της ψυχής σας, μέχρι να μην βγαίνει άλλη φωνή από μέσα σας. Αλλά και τότε να είστε εκεί, να παραμένετε όρθιοι με το κεφάλι ψηλά. Σηκώστε το ανάστημά σας.
Δεν υπάρχει μεγαλύτερο αγαθό από την Ελευθερία. Και αν δεν αγωνιστείτε για τον εαυτό σας, επειδή ακόμα μπορείτε και επιβιώνετε με τα ψίχουλα που σας πετάνε έχοντας την ψευδαίσθηση ότι ζείτε, ότι είστε ελεύθεροι, κάντε το για τα παιδιά σας. Γιατί αν δεν μιλήσετε εσείς, αν δεν φωνάξετε, τα παιδιά σας δεν θα νιώσουν ποτέ τι σημαίνει να είσαι ελεύθερος. Θα μεγαλώσουν σαν σκλάβοι του συστήματος, σαν άβουλα όντα που θα λένε μόνο ναι.
Πριν η ελευθερία γίνει άγνωστη λέξη και εξαφανιστεί από προσώπου γης, και έννοιες όπως τα ανθρώπινα δικαιώματα και το δικαίωμα της επιλογής καταργηθούν από το λεξιλόγιο μας, οφείλουμε να αποδείξουμε ότι κάτι ελεύθερο υπάρχει ακόμα μέσα στην ψυχή μας. Ότι δεν έχει σβήσει, ότι υπάρχει ακόμη αυτή η σπίθα μέσα μας που έφερε επαναστάσεις κατά δικτατόρων, που έφερε ανεξαρτησίες απέναντι σε τυραννικά καθεστώτα, που έφερε χαμόγελα και ευτυχία σε δυστυχισμένους ανθρώπους.
Μην αφήσετε αυτή την σπίθα να σβήσει...
