Γιατί μας έφυγες τόσο νωρίς στον παράδεισο. Πού πάντα με έπαιρνες μεγάλη αγκαλιά και μου έλεγες χρόνια σου πολλά γιε μου μοναδικέ... από εδώ και πέρα δεν θα σε ακούω.
Με είχες έννοια μέχρι που βγήκε η ψυχή σου από τα στήθη σου και πέταξε ψηλά μακριά. Η θλίψη σου δεν λέει να καταλαγιάσει, μου λείπεις πολύ να ξέρεις σε αγαπώ και μέχρι και ξανά εδώ και στον άλλον κόσμο. Να έπεφτα λίγο στην αγκαλιά σου και να πάρω δύναμη για το σήμερα και κουράγιο για αύριο.Το μόνο μου έμεινε τώρα να σε ανάβω κάθε μέρα στο μνήμα σου το καντήλι και το κεράκι και να σε σκέφτομαι στα όνειρα μου. Μου έμαθες πως πρέπει να μάθω να πορεύομαι και ακόμα και αν μείνω εντελώς μόνο μου στον κόσμο. Η μάνα είναι μία. Τι υπέροχη λέξη!!! Δακρύζεις και μόνο στην σκέψη μίας τέτοιας απώλειας και δεν μπορώ να συγκρατήσω τα δάκρυα μου. Αν μου χάριζαν όλη την αιωνιότητα χωρίς εσένα θα προτιμούσα μια μικρή στιγμή πλάι σου. Μανούλα μου γλυκιά το μόνο μας ενώνει είναι ότι γεννηθήκαμε ορθόδοξοι χριστιανοί.»
Θάνος Γκιάτας
