Όπως θα γνωρίζετε, ότι κανένας υπουργός δεν έχει παραιτηθεί ούτε για την αύξηση της βενζίνης, ούτε για την αύξηση του ηλεκτρικού ρεύματος, του φυσικού αερίου, του πετρελαίου, των καυσόξυλων, κ.α.
Τώρα, αν παραιτηθεί κάποιος υπουργός, θα πέσουν οι τιμές; Όχι βέβαια, η πτώση των τιμών είναι καθαρά πολιτική απόφαση της κυβέρνησης και όχι κάποιου μεμονωμένου υπουργού. Αλλά αν παραιτηθεί κάποιος, λες ρε παιδί μου ο υπουργός έχει λίγη ευθιξία και καταλαβαίνει τι τραβάει ο κοσμάκης. Κάτι που από ότι φαίνεται δεν καταλαβαίνει η κυβέρνηση στο σύνολο της και συνεχίζει το «έργο» της. Και θα συνεχίζει το «έργο» της για δύο λόγους:
Πρώτον, δεν υπάρχει αντιπολίτευση! Καμία αντίδραση, καμία πολιτική κίνηση, καμία πρόταση από τα κόμματα της αντιπολίτευσης, από την αξιωματική αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ έως και το πιο μικρό πολιτικό κόμμα. Άντε το πολύ καμία ερώτηση στην βουλή για να συμπληρώσουν το βιογραφικό τους οι βουλευτές μας.
Δεύτερον, δεν αντιδράει η κοινωνία! Ούτε διαδηλώσεις, ούτε απεργίες, τίποτα. Πότε θα βγει ο Έλληνας στον δρόμο; Όταν θα πάει η βενζίνη στα 3 ευρώ, στα 10, πότε; Αποτελεί μυστήριο η στάση του Έλληνα. Έχεις τους χαμηλότερους μισθούς στην Ευρώπη, πληρώνει την πιο ακριβή βενζίνη και ρεύμα και δεν ανοίγει το στόμα του να διαμαρτυρηθεί. Πάει στο βενζινάδικο και βάζει 5-10 ευρώ βενζίνη και λέει «περάσαμε και σήμερα, αύριο έχει ο Θεός!»
Το ίδιο υπνωτισμένα είναι και τα νέα μικρά πολιτικά κόμματα που ευελπιστούν όταν και αν γίνουν εκλογές να πιάσουν αυτό το 3% και να μπουν στην βουλή με 8-10 βουλευτές. Δεν μιλιούνται μεταξύ τους, προσπαθούν το καθένα να εισπράξει την αγανάκτηση του κόσμου και όλοι τους θέλουν να είναι Πρόεδροι και ρυθμιστές των εξελίξεων. Θέλουν όλοι τους να είναι πρώτοι στο χωριό και τελευταίοι στην πρωτεύουσα. Ο ένας λέει εγώ είμαι στην βουλή, ας έρθουν οι άλλοι μαζί μου, ο άλλος λέει εγώ είμαι πατριώτης, εγώ είμαι αυτός που λέει την αλήθεια και πάει λέγοντας. Η λέξη "ένωση" είναι μεγάλης σημασίας, προϋποθέτει θυσίες, ανιδιοτέλεια και απάρνηση του εγώ. Όσο τα μικρά κόμματα αρνούνται να μιλήσουν μεταξύ τους, το σύστημα τρίβει τα χέρια του. Η αγανάκτηση της κοινωνίας θα διαμοιραστεί σε χίλια κομμάτια και τίποτα το ουσιώδες δεν θα γίνει. Τα μεγάλα κόμματα θα τα βρουν μεταξύ τους, όπως τα βρίσκουν όλα αυτά τα χρόνια, θα μοιράσουν τις καρέκλες μεταξύ τους και η εφιαλτική κατάσταση για τους περισσότερους από εμάς θα συνεχίζεται εις τον αιώνα τον άπαντα. Θα γράφουμε και κανένα κείμενο και εμείς που και που, εσείς θα λέτε τι καλά που τα γράφει αυτός, θα μας κάνετε και καμία κοινοποίηση και θα πέφτουμε το βράδυ για ύπνο, ικανοποιημένοι ότι κάναμε και σήμερα το χρέος μας.
Αυτή είναι η πραγματικότητα και για αυτό ο Έλληνας έχει γίνει τόσο απαθής, νοιάζεται μόνο για τον εαυτό του και δεν νιώθει τον πόνο και την αγωνία του γείτονα του μέχρι να στριμωχτεί και αυτός με την σειρά του. Αν δεν σκύψουμε στο πρόβλημα του διπλανού μας είναι θέμα χρόνου να μας βρει και εμάς το ίδιο ή χειρότερο πρόβλημα.
Για αυτό έχει τεράστια σημασία να δείχνουμε αλληλεγγύη, στον φορτηγατζή, στον αγρότη, στον εκπαιδευτικό, στον ανεμβολίαστο, στον συνταξιούχο, σε όποιον πλήττεται από τα μέτρα της κυβέρνησης και έχει ανάγκη την στήριξη μας. Για να μας υποστηρίξει και αυτός με την σειρά του όταν θα βρεθούμε εμείς σε δύσκολη θέση, αλλά και για να πάρει το μήνυμα η κυβέρνηση ότι απέναντι της δεν έχει απλά μία επαγγελματική-κοινωνική τάξη που μπορεί να την ξεγελάσει με χάντρες και καθρεφτάκια, αλλά όλη την κοινωνία ενωμένη και δυνατή!
