Τρίτη 1 Μαρτίου 2022

Με βροχή ή χιόνι...

Κάτω από οποιεσδήποτε καιρικές συνθήκες οι σχολικοί τροχονόμοι βρίσκονται στην θέση τους επιτελώντας ένα από τα πιο σημαντικά έργα στην σχολική κοινότητα. Την ασφαλή μετακίνηση των μικρών μαθητών-τριων προς και από τις σχολικές μονάδες.

Είτε με βροχή, είτε με χιόνι όπως σήμερα, είτε με θερμοκρασίες υπό το μηδέν, ανάμεσα στα καυσαέρια και με κίνδυνο της σωματικής τους ακεραιότητας, είναι πάντα εκεί στην μέση του δρόμου για να μπορέσουν τα παιδιά μας, τα παιδιά σας να πάνε στα σχολεία τους με ασφάλεια.

Παρόλα αυτά το επίσημο κράτος δεν φαίνεται να νοιάζεται ιδιαίτερα. Αποζημιώνει τους σχολικούς τροχονόμους με ένα πενιχρό επίδομα που κυμαίνεται κατά μέσο όρο στα 125 ευρώ τον μήνα, τους έχει ανασφάλιστους και χωρίς ιατροφαρμακευτική κάλυψη. Αν υποστούν κάποιο ατύχημα την ώρα της υπηρεσίας τους, θα πρέπει μόνοι τους να το αντιμετωπίσουν. Το κράτος δεν τους βάζει ένσημα, ούτε ένα! Δηλαδή στην ουσία το επίσημο κράτος «ευνοεί» την μαύρη εργασία!

Είναι εθελοντική εργασία, λένε κάποιοι... Αν συμβεί όμως (ευχόμαστε ποτέ) κάποιο ατύχημα σε παιδάκι, όλοι θα αναφωνήσουν: «τι έκανε ο σχολικός τροχονόμος;»!!! Αν ο ίδιος ο σχολικός τροχονόμος πάθει κάποιο ατύχημα από διερχόμενο αυτοκίνητο-μηχανάκι, τότε όλοι θα τον ξεχάσουν και θα πρέπει μόνος του να υποστεί την ταλαιπωρία, οικονομική-ψυχική για την αποκατάσταση της υγείας του.

Εκτός όλων των παραπάνω, ο σχολικός τροχονόμος έχει να αντιμετωπίσει και τον Έλληνα οδηγό, που δεν σταματάει στις υποδείξεις του, ειρωνεύεται, βρίζει και αρκετές φορές τον απειλεί!

Τόσο «ωραία» λοιπόν να είναι κάποιος σχολικός τροχονόμος στην Ελλάδα!!!

* Εδώ και χρόνια, κάποιοι φορείς και πολιτικά κόμματα ψελλίζουν πού και πού, να γίνει κάτι με τους σχολικούς τροχονόμους. Είτε να προσληφθούν με συμβάσεις μερικής απασχόλησης, είτε να απασχοληθούν στους Δήμους και στα σχολεία. Τίποτα δεν έχει γίνει μέχρι σήμερα. Μετά από λίγο καιρό, η απόλυτη λήθη, ξεχνιούνται τα πάντα και κανείς δεν νοιάζεται...

Αυτοί που νοιάζονται όμως και συνεχίζουν να βρίσκονται στις θέσεις τους, είναι οι σχολικοί τροχονόμοι. Μόνοι τους, ξεχασμένοι από το κράτος, αντιμέτωποι με καιρό, αυτοκίνητα, οδηγούς και αδιαφορία, επιμένουν να νοιάζονται και να ενδιαφέρονται για την ασφάλεια των παιδιών. Το μόνο και πραγματικό κέρδος τους είναι το χαμόγελο και το ευχαριστώ των μικρών παιδιών που καθημερινά βοηθάνε να διασχίσουν το οδόστρωμα, να πάνε στο σχολείο τους και να επιστρέψουν με ασφάλεια στα σπίτια και τις οικογένειες τους.